[bluemoon24]

anathemanın 1999 yılında çıkardığı albümün ismidir, feci depresifdir, parisienne moonlight, one last goodbye, judgement, deep gibi derinden etkileyen parçalar içerir...

anathema- judgement



the inequity of fate

the pains of love and hate

the heart-sick memories

that brought you to your knees



and the times when we were young

when life seemed so long

now you are left alone

where did it all go wrong

day after day

you burned it all away





all the hate that feeds your needs

all the sickness you conceive

all the horror you create

will bring you to your knees

albümün 8. şarkısıdr aynı zamanda. yavaş yavaş hızlanan temposuyla beni benden alır. albümün en iyi şarkılarından biridir.

albümdeki kadroları şöyleydi:



vincent cavanagh - vocals &amp

danny cavanagh - electric &amp acoustic s, keyboards

dave pybus - bass

john douglas - drums



albümün tracklisti de şöyle:



deep

pitiless

forgotten hopes

destiny is dead

one last goodbye

make it right

parisienne moonlight

don't look too far

emotional winter

wings of god

judgement

anyone, anywhere

2000 &amp gone

transacoustic

albumdeki şarkıların aynı gamdan geçiş yapması tüm albümün sanki tek bir şarkı olduğu hissini uyandırır..anathemanın en iyi 4 albumunden biri*

diğerleri için..





bkz. alternative 4)

anathema'nın duncan patterson'suz çıkardığı ilk albüm. judgement, önce danny ve duncan kavgası sonucu danny cavanagh'ın, sonra duncan patterson'un ayrılması, daha sonra cavanagh kardeşlerin annelerinin ölümü üzerine danny'nin dönüşü ve davulcu değişikliği sebebiyle gecikmiştir. anathema'nın umutsuz depresifliğinin içine bolca hüzün kattığı, ama aynı zamanda, davulundan gitar tonlarına kadar her şeyini değiştirdiği bir albümdür. çok iyi bir albüm olmasına rağmen, zayıf şarkılar barındırır ve ne yazık ki ta 1999 senesinden a fine day to exit faciasının yaklaştığını haber verir. ancak vincent cavanagh'ın o tarihe kadar anathema'daki en iyi vokal performansını kaydettiği albüm olduğunu da es geçmemek lazım.

*



*





*



yarısına kadar bunalımın eşiğinden ayrılmayan, kalan yarısında sözler bitip, müzik yalnız kaldığında ise insanı başka aleme götüren anathema şarkısı. pişmanlık, bunalım hepsinin yoğrulup beden bulduğu şarkılardan yalnızca biri olsa da, playlistlerdeki ve gönüllerdeki yeri başkadır.

deep

pitiless

forgotten hopes

destiny is dead

one last goodbye

make it right

parisienne moonlight

dont look too far

emotional winter

wings of god

judgement

anyone anywhere

2000 gone

ingilizcede yargı manasına gelen kelime.

bütün şarkıların kesinlikle ardı ardına dinlenmesi gereken, aslında bu kesitlemeler olmasaydı black rose immortal veya a change of seasons vari enfes ötesi bir eser ortaya çıkardı diye düşünmekte olduğum, alternative 4dan sonra ki en iyi anathema albümüdür.*

aynı zamanda judgment yazılışı da doğru olan kelime.

anathemanın deep ve fragile dreamsle beraber dinlemekten bıkmadığım tekrar tekrar repeat yapılası parçası.

anathema'nın alternative 4 ile popülerleşmeye başlamasının son noktası judgement olmuştur. kolay hazmedilebilir bir albüm yapmışlar, brutal vokali 0 seviyesine çekmişlerdir.

yine de içinde transacoustic, anyone anywhere ve emotional winter'ı barındırması açısından dinlemeye değerdir.

insanın kalp atışlarını hızlandıran, yaşlı hissettiren, benliğini yok edip 4.5 dakikaya bağlayan aşmış bir albümün aşmış bir parçası.albüm olarak anathemanın müzikal gidişatında 'judgement öncesi' ve 'judgement sonrası' şeklinde bir ayrım yaratmıştır.şarkı sözlerinden önce bir de şiiri vardır:



asleep is the rose, in tired innocence dreaming time away.

secure in the comfort of slumbers faint embrace.

blissfully ignorant, unaware of the imminence.

recurring memories emerge from the deep of old

secrets unforgotten sleep. they sink beneath the surface

just long enough for you to breathe. then return to choke

you when you wake up alone. shredded inside there's one

place left to turn. a long-term problem, a temporary remedy,

but fuck it all anyway you can pretend to be happy.

so many years of pathetic lies, empty promises and unfulfilled

dreams are scattered like dust into the winds.

looking for the sun that eclipsed behind black feathered wings.

tomorrow never comes, there was only ever one day but now it's too late.



Kaynak: İtüSözlük