[bluemoon24]

* 'nun eski adı. ilkokula giderken yaşlı bi teyze, "kerrat cetvelini biliyo musun yavruuuum" demişti, ağlamıştım.



* güldürmeyi seven ve bunu iyi başaran bir yazar. *





* kerrat cetveli aradığı huzuru sözlükte bulan şahşın nickidir yani bendir. bir de çarpım tablosu anlamına gelir.



* entryleriyle dikkat çeken bir cetvel olmaya başlamıştır.



* bir arkadaşın* tavsiyesiyle entrylerini gözden geçirdiğim geleceği parlak sözlük yazarı.



* yavaş yavaş takip etmeye başladığımız *, iyi işler başaracağına inandığım, ben maradano isem onu da veliahtım messi olarak gördüğüm yazar. *



* yeni yeni tanimaya basladigim,



uludag sozluk'teki hayatimin suresi el verdikce daha da cok tanimak istedigim besiktasklı yazar.



* benim suçum yok!



bir çocuktan bir çocuğa geçen



su çiçeği gibi bula$tın bana!







kalbimi kucağıma aldım,



kalbim, kapanmayan bir ah$ap çekmece sanki



yarısı içerde, yarısı dışarda



bo$lukta asılı kaldı dudaklarına!







bir marangoz ustasıydım adeta



bir ayağı mutlaka kısa masa yapan!



bir elimde çekiç, bir elimde çivi



kendimi bir resim gibi çakacağım insanı aradım yıllarca!







kim bilir, belki de



denize indirilen gemiye çarpacak $ampanya $i$esiydim hayatında!



gemi indirildi, $ampanya $i$esi çarptı



sadece gözya$larının köpükleri bula$tı ağır ağır dalgalara!







hadi diyelim ki, ilkokul üç talebesinin zorlandığı matematik i$lemiydim



yedi kere sekiz'in hiçbir boka yaramadığı bir hesap gibi hatırlandım aslında!







..kucuk iskender..



* eskidendi. cocuktum. bazen tatillerde köye giderdim, babaannem ve dedemin yanına, taptaze yumurtaların ve ineğin memesinden yeni sağılmış sütün baş aktör olduğu kahvaltılar beni beklerdi, bilirdim. amcaoğlu ve halaoğlu da gelirdi,ekip tamam olurdu.



haylazlıklar baslardı, binbir türlü haytalık yapılırdı yanımızda korkulan bir dede olmasına rağmen, ama o bize çok kızmazdı, biz de onun yanında çok şımarmazdık.







kahvaltılar yapılırdı,yemekler yenilirdi,tarlaya gidilirdi,bahçelere dalınırdı, bazen de arkadaki evden ,dedemin arkadaşı ' hüsiin emmi ' gelirdi ve sonra dedemle hüsiin emmi baslardı " gecin oturun bakalım şöyle ,kerrat cetvelini biliyo musunuz bilmiyo musun görelim" diye, bizim tembel iki kuzen hemen tırsardı, bense gayet rahattım, bilirdim çünkü, zaten cok da zor bişey değildi, dedemden ve hüsiin emmi'den aldığım bir aferinle biterdi bu seromoni.







kerrat cetveli'nin sorulduğu yaşı çoktan geçtim şimdi, bizim haylaz kuzenler erkenden evlendi, ikisi de baba oldu bense şimdi sadece o günleri özlüyorum...ne taze yumurtalar kaldı şimdi , ne taptaze sütler, ne dalından yediğimiz incirler, ne hüsiin emmi ne de kerrat cetvelini soran dedem...



* ezberleyemediğim tek şey....



* altı kere altı, otuzaltı. altı kere sekiz, kırksekiz gibi kafiyeli bölümlerin sorulmasının arzu edildiği çocukluk korkusu. zira sorulduğunda en küçük bir tereddüt 'oğlanın kafa basmıyor herhal' damgasını yemenize yetecektir..



* bizlerin ilkokul sıralarında bildiği ancak günümüzde lise öğrencilerinin bilmediği cetvel.