[bluemoon24]

*



bardak kırmak, kazayla falan değil mutfaktan bardak aşırıp kapı eşiğine bırakmak... özellikle niçin eşik? bilmirem.







aslında bu yaramazlık sayılmaz hobi:P







çakmağa yanarken bakmayı seviyordum...







kirpiklerim pıtır pıtır dökülüverince bir baktım yamuk yumuk bir görüntü oldu(yaş 4) bir makasla hemen düzeltiyim dedim..







akşam annenin dizinde uyuyakamamak lazım böylesi zamanlarda.. aynı boyda aynı soydaki kirpikleri farketmemesi namümkün [img]/images/smilies/smile.gif[/img])))







abimin çayına tuz



dökmek



bana kalsa yaramazlık değildi ama babam yaramazlıklarıma kızamadığı zamanlar sen polis ol kızım derdi..çok erkek sopaladım belki ondan [img]/images/smilies/smile.gif[/img]



ne zaman sokaktan zorla içeri alınıp ellerimi yıkamak için banyoya sokulsam zil çalmaz mıydı ödüm kopardı şikayete geldiler diye..bazen kapıcı sorardı baban kaçta gelecek diye..hıyar! !



o gün zaman çabucak geçer, birden akşam olurdu..







anne babanın vitamin dolup taşmanız amacıyla aldıkları ve zorla içirdikleri sandozların kapları alınır,



içine çatapat kıyığı,kız kaçıran ufalaması,bilimum yanıcı patlayıcı(çocukluk imkanı ile bakkalda ne bulabilirseniz [img]/images/smilies/smile.gif[/img]) onlar doğranarak ezilerek sandoz kaplarına doldurulur )



minik kabın dibi delinip hazırlanan fitil eklenir,



sonrada parkın ortasında ateşlenip uzaklaşılır,



küçük çapta bir patlamanın ardından parktaki vatandaşlar polis çağırsak mı? bismillah bu da neydi heyecanında iken hızla kaçıp eve gelinir [img]/images/smilies/smile.gif[/img]



sonra da evdeki masum kızkardeş bu sırra ortak edilir ki olurda parkta tanıyan biri çıkmışsa anneye babaya karşı yalanına ortak olsun ))







ya kahretsin....



abimden bana sıra kalmıyodu ki[img]/images/smilies/frown.gif[/img]((((



ben yaramazlıklara değilde sadece yaramazlık sonundaki cezalara ortak olabiliyordum[img]/images/smilies/frown.gif[/img](((



zira bizim evde 'çocuklara eşit davranmak ilkesi! ! ! ' vardı:.(((((



doğru dürüst yaramazlık hatırlamıyorum







Ne acı aslında! Çocukluğumda hatırladığım hiç bi yaramazlığım yok.







Sokağa park eden ve eve girişimizi zorlaştıran arabaların lastiklerine çivi koymak.Böylece lastiği patlatmak,akşam babadan patlak yemek,ağlamak.Ama çok gülmek [img]/images/smilies/smile.gif[/img])







bende tonla hikaye var...misal...bir keresinde bir inşatta oyun oynamay gittik..benim halaoğlu onun macasının oğlu ve ben... bir tane kireç kuyusu vardı inşaatin zemin katında.. biz de öyle bakıyorduk.. sonra benim halaoğlunun amca oğlu içine bir şey düşürdü, eğildi almaya çalışıyor..tam o sırada aklımdan bir şeytanlık geçti ve 'bekçi, bekçi' diye bağırmaya başladım.. tabii çocuk da heyecanlandı ve hop kireç kuyusuna düştü..ama kireç tam olarak sönmemiş kireçmiş ordan bir çıkışı var çocuüğun..hem yanıyorum diye bağırıyor hem koşuyor



bembeyaz hayalet gibi [img]/images/smilies/smile.gif[/img]))







Kaynak:Antropoloji