[bluemoon24]

*



tozlu bir kitabı açmak gibidir ayrılık...







Ne araya girmesi yolların, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede,







Ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte,







İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık!







İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla gibi toplaması içine, ardında dünyalar ışıyan camlar dururken, duvarlara dalıp dalıp gitmesi..







Türküsünü söyleyecek kimse kalmamak ayrılık..







Parmaklarını sözüne pınar edememek,







Saçına rüzgar sesine ışık düşürememek kimsenin,







Çiçeklerden uzağa düşmesi insanın yolunun.







Evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması,







Ayrılık yağmurdan vazgeçmiş,sudan üşüme,yalnızca gölge vermesi ağaçların,







Güneşin bir ceza gibi doğması dünyaya,







Başını alıp gitmek gibi bir geri dönüş,







İki adımdan biri insanın..







yarın bir cenaze daha kalkacak./



yarınlarda hep cenazeler olacak



ve ağlayacak anneler



yaslar...yaşlar...







Zamana







Kurşun







Sıkmak...







vahşi bir tadı var..







öncesinde bir olma durumu birlikte olma durumu vardır ki sonu ayrılık olsun..o bile büyük nimet bi yerde... yine de sormak lâzım kavuşmak



denir mi hep bir arada bulunmaya?







nüsha müstensihi ve kalemi terk eder...



kalemle müstensih yine başbaşadır...



kalem kırılıncaya kadar...







Ayrılık



Ayrılık, iki sevenin madde aleminde birbirini görmemesidir.



Ayrılık, her aklına geldiğinde onu özlemektir.



Ayrılık, onun aslında hep aklında kalmasıdır.



Onun hep mutlu ve sağlıklı olmasını istemektir.



Ayrılık, aslında hiç ayrılamamaktır.







Bazen herşeyin bittiği bazende herşeyin biranda başladığı çoğu zaman istenmeyen bir durum,ayrılığın sadece sevgiliyle veya maddi bir nesneyle sınırlamak veya odağa bunları koymak yeterli,doyurucu bir temel olusturmaz,







Kaynak:Antropoloji