[mavi günlük]

Telkinleri dinlemeye başlayalı on gün kadar olmuştu. Bir yakınım doğum yaptığı için hastanedeydi. Akşam saatlerinde ziyarete gittim. Girişte ızbandut gibi iki görevli vardı. Nasıl becerdiysem yanlarına kendimden son derece emin bir şekilde yaklaştım ve gözlerinin içine bakarak sevimli ve rahat bir şekilde ziyaretimin mümkün olup olmadığını sordum. Bana kapıyı gösterdiler ve girdim. İçeridekiler nasıl girdiğimi anlayamadılar.

Yarım saat kadar sonra çıktığımda aynı görevliler birilerine o saatte ziyaretçi kabul etmediklerini söylüyorlardı... Selam verip geçtim. Sosyal fobik biri için bunun ne demek olduğunu anlarsınız sanırım. İki gün önce de bir arkadaşımın iş arkadaşlarıyla birlikte yemeğe çıkma teklifini kabul ettim keyifli bir yemek yedim onlarla.

Yolda yürürken bile insanların yüzüne rahatça bakabiliyorum ve mesela bugün tanımadığım bir hanım bana selam verdi.

Şimdi üç hafta oldu telkinlerle tanışalı. ego, suçluluk ve kendine güveni dinliyorum. Birkaç gün sonra yeni bir telkin daha eklemeyi planlıyorum. Daha da güzel olacak. Bunu hissediyorum.

Emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.