|
yolculuk başlıyor ben artık farklı inançlara sahip olmayı farklı düşünmeyi farklı şekilde hareket etmeyi kabul ediyorum hayatımda değişimleri yapmam için bu atmam gereken bir adımdır.inşallah geçmişimdeki tüm olumsuzlukların hepsini sabırla temizleyeceğim hayatımdaki tüm olumsuzluklardan arınmaya niyet ediyorum ALLAHIM bana ve benim durumumdakilere yardımcı olsun. |
Cevap: yolculuk başlıyor Kendimi gördüm bi’an yanımdan geçip gittim usulca değişmişim saç, sakal birbirine karışmış ne yalan söyleyim, yalanda olsa özlemişim kendimi bi’hayli zaman olmuş benden gideli bu kez nereye gittim bilmiyorum yine nerede seviyorum seni kim bilir.. Sonramı, bende bilmiyorum senden sonram olmadı hiç hala varmışsın gibi yaşıyorum seni, yok pahasına öyle alıştım ki yalnızlığa canımın sıkkınlığı bile sıkmıyor artık canımı iki elim yakanda ama sen yoksun içinde İstanbul gibi, iki yakasını bir araya getiremedim senin bir güne sığdırdığın ayrılığı, ben bir ömre sığdıramadım sana anlatamadıklarımla kaldım anlattıklarım, bende kaldı ben, sende kaldım sen, nerde kaldın kimbilir.. |
Cevap: yolculuk başlıyor olmuyor ya ne yapsam olmuyor bir insan kısa bir sürede bu kadar değişirmi aklım almıyor sanki yıllardır tanıdığım o insan gitmiş başka insan olmuştu bir insanın duyguları bu kadar kısa bir sürede değişirmi değişirmiş bunuda gördüm çok acı bir şekilde ya aslında unutmak kolay ama en kötüsü onu unutmak zorunda olmam bunu kabullenemiyorum bir yanım öfkeli bir yanım hayla aşık ne yapacağım bilmiyorum artık........... |
Cevap: yolculuk başlıyor İLAHİ MAHKEME Bir adam ölmüş ve öbür dünyada yargılanmak üzere sırasını bekliyormuş. Sıra kendisine gelip mahkeme salonuna girdiğinde bir de ne görsün? Yargıç kürsüsünde bir insan oturuyor. ... Tanık sandalyesinde ise Tanrı yerini almış. Adam şaşkın, “Aman Tanrım, bu nasıl oluyor? Beni senin yargılayacağını sanmıştım. Oysa orada hakim olarak bir insan oturuyor.” Tanrı gülümsemiş, “Ben hiçbir zaman sizi yargılamadım. Sonsuz sevgimle, ne yapmayı seçtiyseniz, sizi seçiminizde özgür bıraktım. Bana yargılamak değil, sevmek yakışır. Çünkü ben saf sevgiyim. Sizi kendimden yarattığım için sizi yargılamak kendimi yargılamak olur. Ayrıca benim yargılamama ne gerek var ki? Her şeyi bilen ben sadece burada tanıklık ediyorum. Dünyada olduğu gibi burada da insanlar tarafından yargılanıyorsunuz. Birazdan salonu hayattayken, senin zarar verdiğin, hoşgörülü davranmadığın, yargıladığın, kalplerini kırdığın insanlar dolduracak. Onlara kendini affettirmeye çalış. Onlar seni affederse ne ala. Çünkü cennetin yolu onların affından geçiyor.” demiş. Adam merakla sormuş: “Peki ya affetmezlerse ne olacak?” Tanrı yine sevgiyle gülümsemiş, “Ben cenneti de, cehennemi de yeryüzünde yarattım. Seni tekrar yeryüzüne göndereceğim. Orada öyle bir yaşam süreceksin ki, tüm yaptığın kötülükler, verdiğin zararlar sana aynen yaşatılacak. Yani ettiğini bulacaksın. Ama bunun amacı sana ceza vermek değil. Sadece o insanların hissettiklerini bizzat yaşayıp anlaman, yaptığın kötülüklerin bilincine varman. İşte o zaman sen kendini affetmiş olacaksın.” Adam bir süre düşünmüş, “Peki, cennet nasıl bir yer?” diye sormuş Tanrı’ya. Tanrı, “Cennet, bir yer değil, bir bilinç düzeyidir evladım. Dünyada mutlu, huzur ve sevgi dolu, insanlara destek olmaktan haz duyan, yarattığım canlı ve cansız her varlığa saygı göstermeyi bilen insanlar var ya, işte onlar, dünyada cenneti yeniden yaratmaları için geri gönderdiğim cennetliklerdir. Cennet de dünyadan başka yerde değil.” demiş. “Ama kutsal kitap bana öyle öğretmedi.” diye karşı çıkmış adam. “Kutsal olan tek şey yaşamdır. Ben o kitapları kutsal kılmadım. Siz kıldınız. Her şeye sevgi ile bakmasını bilerek yaşayan insan, en büyük ibadeti yapandır.” demiş Tanrı. “Peki dünyaya döndüğümde doğru yolu görmemde yardımcı olacak mısın?” diye sormuş adam. Tanrı, “Ben bunun için siz insanların içine “vicdan” denen bir pusula koydum. Eğer bu pusulanın etrafına ördüğünüz kalın bencillik duvarlarını yıkarsanız, vicdanınızın yani benim sesimi kolaylıkla işitebilirsiniz.” “Peki biz insanlara ne kadar yakında bulunuyorsun?” diye sormuş adam. “Hem size şah damarınızdan daha yakınım, hem de düşman olduğunuz kadar sizden uzağım.” demiş Tanrı. “Çünkü düşmanlarınız da Ben’im. Siz de Ben’im.” "Yani mahkeme salonunda insanlara hiç mi hesap sormuyorsun Tanrı’m?” “Sadece iki sorum oluyor tüm insanlara.” diye gülmüş Tanrı. “Dünya okulunda ne kadar sevmeyi öğrendiniz? Ne kadar bilgi kazandınız? |
Cevap: yolculuk başlıyor güzeldii bu yazı kime ait ,nerden alıntı yaptınız |
Cevap: yolculuk başlıyor sevdımm :) . |
Cevap: yolculuk başlıyor Ayak izlerine Dikkat Et! Adamın biri bir gece bir rüya görmüş: Upuzun bir kumsal boyunca yanında Tanrı ile yürüyormuş. Onlar yürürken tam karşılarındaki gökyüzünden de bir film şeridi gibi adamın hayatından sahneler geçiyormuş. Kumsal adamın hayat yolu imiş sanki... Adam kumda iki çift ayak izi kaldığında dikkat etmiş; bir çifti kendisinin bir çifti tanrının… Hayatının son sahnesinde gökyüzünden geçtikten sonra adam kumdaki ayak izlerine boydan boya bir daha bakmış ve birden bir şey dikkatini çekmiş. Hayat yolunun pek çok bölümünde kumda sadece bir çift ayak izi görülüyormuş ve adam dehşet içinde fark etmiş ki, ayak izleri tekken, hayatının en kötü, en acı anlarında iniyor. Bu keşfi onu fena halde rahatsýz etmiş ve Tanrı'ya sormaya karar vermiş. "Tanrım... Eğer sana inanırsam, senin yolundan gidersem her zaman yanımda olacağını, her zaman yanı başımda yürüyeceğini söylemiştin. Oysa hayat yoluma bakıyorum. En zorlu, en kötü, en acılı anlarımda sadece bir çift ayak izi görüyorum kumda. Hayatın kolay günlerinde yanımda yürüyorsun da, sana en muhtaç oldugum anlarda beni niye terk ediyorsun?" Tanrı gülümseyerek cevap vermiş: "Ben seni çok sevdim ve hiç terk etmedim. Hayat yolundaki o zorlu sınav günlerinde yani en acılı, en kötü anlarında kumda hep bir çift ayak izi gördün. Dikkat et! Ayak izleri teke indiğinde derinleşiyor. Çünkü o sıralar ben, seni kucağımda taşıyordum!" En zor ve çaresiz anlarımızda bizi ayakta tutan, her şeye rağmen başımızı kaldırıp yola devam etmemizi sağlayan bir el var belki elimizi tutan. Sandığımız kadar yalnız olsaydık eğer, nasıl aşardık geride bıraktıklarımızı..... onca acımızı ? |
Cevap: yolculuk başlıyor Gönlünden Geçeni Gör! Hapishanede günlerini sayan iki mahpus birlikte duvara bir delik delerler. Deliği sadece başlarının sığacağı kadar genişlettiklerinde, hadi dışarı bir bakalım, derler. Önce biri başını delikten dışarı uzatır ve ekşimiş bir yüz ifadesiyle, "Çok kötü ağabeyciğim, çok kötü!" der. "Her taraf çamur, sis… Göz gözü görmüyor." Diğeri şaşırıyor ve başını dışarı uzatıyor. Bakar, bakar… Ve hayran bir yüz ifadesiyle; "Muhteşem!" der. "Muhteþem bir gökyüzü, ağaçlar, bulutlar, kuşlar çiçekler var…" Hayatta nereye bakarsanız onu görürsünüz. Gözlerinizi çevireceğiniz yer de kalbinizin rotasının nereye yöneldiğine bağlıdır. Dümeninizi kontrole alarak, umudunuzu kuşanarak, hayallerinizi de peşinize takıp denizlere açılmak için önce sizi engelleyen tüm halatları çözmelisiniz. Yüreğimiz bakıp da göremediğiniz, görüp de el erdiremediğiniz tüm düğümlere küçük dokunuş yapar. Onları anında çözemez belki ama alternatif çözüm yolları sunarak en doğrusuna karar vermeniz için yol gösterir. Hazır cevaplar vermek yerine, unuttuğumuz soruları hatırlatır. En önemlisi, pırıl pırıl bir gökyüzü ve çamur kapli bir yeryüzünde gözlerinizi yükseklere çevirme cesaretini göstermemizi ister. Seçim sizin! Unutmayın, gönlümüzden geçeni görür, kalbimizin söylediğine inanırız. Sonunda, gördüklerimiz ve inandıklarımız oluruz! |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 02:54 PM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.