[marie]

arkadaşlar kendinize inanın inşallah kurtulacaksınız sigaradan size kendi kişisel deneyimimi anlatayım küçük de olsa bir katkım olursa sevinirim ; lise yıllarında bilirsiniz arkadaş gruplarında birer ikramla başlanır, sonra gizli gizli paketler çantanın gizli bölmelerinde, ya da montunuzun ya da ceketinizin astarını yırtıp zulada saklanır, malum küçük yaşta istemez aileniz sigara içmenizi, ilk başta dudak tiryakisiyim canım, çayın yanında iyi gidiyor dersiniz, ama her canınız sıkıldığında, moraliniz bozukken, hüzünlü şarkılar dinlerken ah ah annemler evden çıksa da yaksam bir tane dersiniz, hatta yaz günü elinizden düşmeyen bir ceketle dolanırsınız, gece herkes uyuyunca balkona çömelip tüttürürsünüz bir tane , hatta hatta " yurdum insanının anıları diye anlatılan hikayelerdeki gibi" kimseye yakalanmamak için camdan sarkarken anneniz arkanızdan yakaladım derken küçük bir kalp krizi geçirirsiniz.... bahanesi öyle çok ki , biz hanımlar pahalı ve şık sigaraları daha çok severiz, naneli ya da aromalı, kokusunu seviyorum öyle eğlencesine falan deriz.....

velhasıl bu kandırmacalarla geçen 7-8 senenin sonunda bir kış çok siddetli ve geçmez bir öksürüğe kapıldım, " babam , kollamıyorsun kızım kendini " dedi ( rahmetli), doktora gittim astım bronşiti tanısı konuldu oysa ki daha 25 bile değildim, geceleri astım atakları, merdiven çıkarken bile zorlanmalar, kendi kendime bırakacağım bırakacağım derken, acilde alıyordum soluğu, nefes alamamak çok kötü bir şe Allah kimseye yaşatmasın, sonra göğüs hastanesinde kaldığım günlerde gencecik akciğer kanserine yakalanmış insanlar gördüm , biri bana dedi ki " bak yavaş yavaş eriyorum, kendini kurtar, gençliğin güzelliğin solmasın, bırakacağım dedim , söz verdim kendime,

sonra kendimle konuşmaya başladım aslında neydi , nedendi seni sigaraya iten ... anladım ki sigara ; benim eksik bulduğum her anımda kapatmak istediğim sevgisizlik, yoksunluklarımmış ve bıraktım sigarayı, kaçtığım sorunların, vermek istemediğim cevapların üzerine üzerine gittim, sonunda bıraktım sigarayı ve artık sadece yıllık rutin kontrollerim dışında hastaneye gitmiyorum, derin derin güzel güzel alıyorum nefeslerimi,

bir kaç sene önce istiklal caddesinde, kalabalıkların arasında yürürken bir adam gördüm, çok zayıftı, hızlı hızlı yürüyordu, sigarasından öyle dumanlar çıkıyordu ki arkasından baktığınızda orta çağdaki teneke adamlara benziyordu, biri onu tutuşturmuş ve dumanı çıkıyor, gözüme çok korkunç geldi , o imgeyi gözümün önünden silemiyorum ve artık sigaranın kokusunu duymak bile rahatsız ediyor beni,

yazdığım deneyimi olumsuz olarak algılamayın, gerçek şu ki ; istedikten sonra her şey başarılabiliyor ve sizin de sigaraya ihtiyacınız yok, sevdiklerinize dokunan parmaklarınızda sigara kokusu yerine sıcaklığınız ışıldasın, hep sevgiyle kalın