[goldenrose]

Uzun süredir bu siteyi takip edip yazılarınızı okuyourum.. Benim sorunlarım tamamen psikolojik ve artık ben de sizler gibi iyileşmek istiyorum.
yakında 20 yaşına gireceğim, üniversite öğrencisiyim ve tek çocuğum.
Asıl sorun burada başlıyor. Tek çocuk olduğum için kendimi yalnız hissediyorum. Sürekli aklımda annemle babama bir şey olursa tamamen yalnızlaşacağım geliyor. Annemin ya da babamın bir yeri ağrısa hemen kötü senaryolar kuruyorum. 4 tane teyzem bir tane dayım var. Hepsinin en az iki çocuğu var. Onlara bakınca çok özeniyorum. Gelecekteki yalnızlığımı görür gibi olup gece ağlıyorum. Yalnızlıktan korkmanın getirdiği tutumla arkadaşlarımı çok aşırı sahipleniyorum, paylaşmak istemiyorum. Birisi bana biraz soğuk davrandığında dünyalar başıma yıkılıyor. Hayatım kararır gibi oluyor resmen. Kendimce inançlıyım. Diyorum ki kimse olmasa da Allah var. Ama bu da bir süre avutuyor beni. Hep aklımda kötü senaryolar.. Gelecekteki durumum.
Bunun yanı sıra olmayacak şeyleri kafamda çok kuruyorum. Yani belki yanından bile geçmeyeceğim olaylar için ya böyle olursa deyip üzülüyorum. Bir şeye takıldım mı takılıyorum.
En büyük sorunum da işte yalnız hissetmek..