[bluemoon24]

Editör köşemde yazmıştım Profesör Randy Pausch'u. Dünyaca ünlü profesör, pankreas kanseriydi ve birkaç aylık ömrü kalmıştı. Sağlıkla ilgilenenler hastalıklar için hep bir ümit ışığı arar. Biz de sağlık portalı ekibi olarak yakından izledik.

Ancak hastalık ilerlemiş ve zamanı bilinen son gelmişti. Carnegie Mellon Üniversitesi bilgisayar bilim profesörü Randy Pausch'un, Temmuz ayının 25'inde yaşama veda ettiğini öğrendim.

Bu olağanüstü adam yapmak istediğini yapmışti. Gelecek için çocuklarına ve dinleyicilere anlatmak istediklerini üniversite kampüsünde yaptığı Son Konuşma ile aktarabilmiş ve herkese veda edip gitmişti.

Tüm dünya onu izliyordu. Sayısız internet sitesinde kitabı, yazıları ve videoları vardı. Bir iz bırakmıştı. Çünkü bu kararlılıkla; saniye saniye tüketilen, bilinen zamanda birçok mesajı verme imkanına sahip olmuştu.

Bazen sonu bilmek iyi mi diye düşünürüm? Anlatmak, söylemek isteyip de söyleyemeden biten ömürlerin yanında nasıl bir duygudur.

Prof. Randy Pausch'daki nasıl bir güçtür ki; doktordan hastalığını öğrenince, hemen toparlanıp zamanı en iyi şekilde değerlendirmeyi başarmıştı. Bu kadar soğuk kanlı ve kararlı olmak, üstelik de çok duygusal bir kişiliğe sahip olarak bunları başarmak...

Eninde sonunda yaşamın biteceğini biliriz de, nedense kendimizin öleceğini bir türlü kabul edemeyiz. Belki yaşamdaki tüm problemlerin temelinde bu his yatıyor. Biraz daha hoşgörülü, birbirimize saygılı olarak yaşamak için bu gerçeği biran önce kabullenmemiz gerekiyor.

İnanıyorum ki; Profesörün çocukları da onun Son Konuşmasında vermek istediklerini alacaklardır. Yaşamlarının sonuna kadar çocukluk hayallerini kaybetmeyeceklerdir.