ŞİFACI OLMAK İÇİN..

[serpil22]

ŞİFACI OLMAK İÇİN

Hepimizin içinde, yeri ve zamanı geldiğinde keşfedebileceğimiz ilahiliğin bulunduğu bir boşluk hali mevcuttur. Bu boşluk, negatif bir durum değildir. Daha çok pozitif, sakin, huzur dolu, sevindirici ve canlandırıcı bir durumdur.
Ruhsallık, tüm yaşamın ondan oluştuğu bu huzur halini ve yaşamla bir olma durumunu tanımlamak için kullandığımız bir terimdir. Daha çok alışılmışın ötesinde, bizi günlük yaşamda elde edemeyeceğimiz bir bütünlük aşamasına ulaştıracak bir şuur durumunu tanımlamak anlamına gelir.

Ruhsallığı tanımlamak için kullanılan diğer terimler: Yüksek Benlik, İlk Sebep (Source), Tanrı, Kozmik Şuur, Rahmet… gibi terimlerdir. Bu iç huzur hali bizim aracılığımızla yönlendirilebilir.

Biz enerjiye kanal oluruz, fakat bu kanallık ettiğimiz enerji kendi enerjimiz değil, hepimizin içinde var olan o ruhsal gücün enerjisidir. Bizi harekete geçiren etki, hissettiğimiz şefkat; güç veren ruhsallığın doğasındaki neşedir.

Bu açıdan şifacılığı öğrendiğimizde, yalnız bize özel Tanrı vergisi bir yeteneği geliştiriyor değiliz. Yaptığımız sadece içimizdeki gerçek huzuru keşfedip bunu başkalarıyla nasıl paylaşacağımızı öğrenmekten ibarettir.

Bu yüzden de gerçek bir şifacı iyileştirdiği hastaların peşine düşmez. Sabır ve uygulama, deneyimlerimizi ve bu enerjilere akort olabilme yeteneğimizi derinleştirecektir.

Bu bilgi ve anlayışla uygulanan şifa salt fiziksel deneyimlerin çok ötesindedir. Bu şefkatli güç, hastalıklarımızın temel nedenlerini ortadan kaldırmamızı sağlar. Bir şifacı, her ne zaman bir tedavi gerçekleştirirse; insan olmanın onuru adına, değişimin olası olduğuna dair güveni tazelemiş olur.

Bu, sevgiyi hissettiğimizde korkularımızı yatıştıran güven duygusuna benzer. Fiziksel belirtiler olması yani bir kanalın ya da psişik süjenin yaşadığı; öngörü, önbili, duru görü gibi fenomenlerin yaşanması da şart değildir.

Suçluluk, kızgınlık, öfke, sürekli depresyon gibi olumsuz ruh hallerinin son bulması gibi zihinsel veya duygusal değişimler hasta kişinin şifa bulmasını sağlar.

Doğaldır ki şifacı önce kendini iyileştirir, sakinleştirir, huzur ve güven dolu bir insan olma yolunun ilk adımlarını atar. Bir tohum tam anlamıyla gelişebilmek için toprağa, yağmura ve güneşe muhtaçtır.

O bu elementleri kullanır fakat büyüme tohumun kendi iç gücünden gelir. Aynı şekilde biz de büyüyebilmek gıdaya, samimiyete ve sevgi dolu bir çevreye muhtacız. Temas, bu sevgi dolu çevrenin temel malzemesidir.

Toprak, tohumu nasıl okşayıp büyütüyorsa biz de okşanmaya ve sarılmaya muhtacız. Ruhsal ve fiziksel temasın gücü, yokluğuyla ortaya çıkan etkilerde görülebilir. O olmaksızın yalnız ve dengesiz bir hale gelir, onunla birlikte sağlıklı gelişir ve büyürüz.

alıntı..