[fkacar]

merhaba can-serpil22,

ben yüce amacımı arıyorum, gördünüz mü :)

bugün farkettiğim şey, şimdiye kadar anlamak için sorduğum sorulara hep birilerinin cevap vermesini beklediğim...

oysa herkes değişimi ve gelişimi için bir yolculuktan geçmeli ki elde ettiği cevaplar çoook anlamlı olsun. benim gibi cevaplar arayan kişileri çekmem de bu yüzden değil mi?
ve bu yüzden hırçınlaşmam, sürekli bir beklenti içinde, üstelik de sürekli vererek (çünkü karşındakinden ne istersen ona öyle davranırsın di mi)...

aklıma r. şanal'ın sevgi ne değildir sözü geldi; eğer diyor birilerinden beklenti içine girerek severseniz bu sevgi değildir, yaratılmışa el açmak, onu Tanrılaştırmaktır ve bu mümkün değildir.Şükürler olsun O' na sonsuz sevgiyle bağlanmak, benim ilk adımım oldu ışığa...

sorularımız, yüksek benliğimizle bir olduğumuzda cevap bulacak, yani içimizde...

bu harika :)

ama benliğini, yaşadığı bu deneyim sürecinde unutmuş biri olarak meditasyon yapmakta zorlanıyorum. imgeler gözümün önüne gelmiyor henüz, örneğin buradaki "ışık". artık hatırlamaya başladığıma göre rengarenk, net ve ışık dolu bir dünyaya merhaba diyorum :)

tüm kalbimle önerilerinizi bekliyorum...

ahaaaa gine bekledim :)

içimde yaşadığım nedir? bir çatışma mı?

teşekkür ederim...