[jaunty]

ayse Nickli Üyeden Alıntı

resime küsen die birini duydunmu bilmem ama ben oyum.:(
yıllar geçti tabiii. nerden baksan 15 yıl falann..:) liseden sonra üniversite sınavlarına girmedim güzel sanatlar isteğim nedeniylee. o zman torpil muhabbeti yeni patlamışdı. bir çok şehirde sınavlara girdim ilk 100 e elenip orda takıldım her defasında. oysa çok iyiydimbenn. çok iyiydim... türkiye mansion ödüllerim, bir defa yağlıboya kişisel sergim ve bisürü etrafa hediye ettiğim yağlıboya çalışmalarım vardı... kopya etmekden nefret ettim hep. kendime özgü natürmork ve portre çalışırdımm. kara kalemde o kadar çok çizim yapmıştımki bi ara insanların ellerine ayaklarına baktığımda direk damarlarını görüyordum:)
ama olmadı. küstümm. en son sınavıda alamayıncaa tüm malzemelerimi kırıp döktüm attım. ve bir dahada elime kalemm almadım. çünki hiç araç olmadı benim için resim, hobi olmadı. amaçdı. meslekdi.. kısmet değilmiş.
halada hobi değil. ara ara hatırlayanlar çevremden talep ederler benden ama dedim ya 15 yıldır belki daha fazlaa
elime kurşun kalem alıp resim çizmedim....
ama siz sevinn. harika bişeydir...
sevgiler...

Niye?
ben de bundan 15 yıl önce(belki aynı zamanlarda girdik) hacettepede kursa gittim sınava girdim.2500 kişi girdi
ve torpil vardı biliyorduk az çok..olmadı..
sonra izmirde bucayı kacırdım ama dokuz eylül imtihanlarına girdim..
ikinci yedeğe kaldim..torpil vardı anlatsam film gibi kavga gürültü olmadı..
sonra gittim zıraat okudum tıpış tıpış sonra.üniversitede okurken alt ve üst komsularım biri profesyonel ressam,diğeri hacettepe üniversitesi güzel snatlar seramik bölümü öğrencisi idi.
ben gene zıraati okudum bitirdim sonra muhasebeci oldum o ayrı..
ama resime ve kendime hiç küsmedim..
profesyonel ressam olan komşu ablam bana; bu iş ile uğraşmak için eğitimden geçmenin yüzde yüz şart olmadığını naif çok başarılı ressamların olduğunu ayrıca hobi olarak yada yan meslek olarak bu işle uğraşabileceğimi soylemişti.bende oyle karar vermiştim çoktan zaten..
haa evet ara ara hayat ruh halim koşuşturmacalar içinde ihmal edip elime fırça kalem almadığım oldu..
ama hiç küsmedim..ve son 3 senedir boş vakitlerimde resimle uğrasıyorum.sennenin belki toplasan ayı elime furçayı alıyorum ama bu beni nasıl huzurlu ve mutlu ediyor paha biçilmez..yaklaşık 3 senelik en uzun aradan sonra yaptığım ilk resimde o arayı verdiğime, neden ve niçin verdiğime şaşırmıştım..
Sadece resim yapmıyorum zıraatde okurken laboratuvarlardaki tum killer benimdi..heykel de çalıştım hiç eğitimsizdim ama başardım işte mükemmel olmasalarda..çok arkadaşımın evinde hala saklıdırlar..
ayrıca eski tişortlerimi giysilerimi boncuklarla,iplerle, düğmelerle, kumaş boyalarıyla boyayıp kafama gore yeniden yarattığımda çok oldu..
bir yerlerden başla.. yaratma yeteneği herkese mahsustur..
fakat bunun tadına varan ve bu konuda verimli olan biri onun değerini daha iyi bilir..
yak ışığını..yazık hapsetme içine onu..kumaş toprak boya kalem neyle canın istiyorsa biyerden başla..
kendini mutlu et..
sevgiler