[darkvampire]

Merhaba. Ben aslında pek yeni bir üye sayılmam. 2 yıl önce burada biraz takılmıştım. Telkinleri istikrarlı dinlemedim o zamanlar. Şu an bu yazıyı yazarken ego güçlendiriciyi dinliyorum. Ben 17 yaşındayım, bir ygs-lys öğrencisi. Sosyal fobiyi bileğimin hakkıyla yendim ve kadınları biraz olsun tanıdım. Erkekler için sosyal fobiyi telkinden daha iyi bir aşma yöntemim var. Ama cesaret isteyen bir yöntem bu. Korktuğumuz şeyi en küçüğünden en büyüğüne rahatlayana kadar gerçekleştirmek. Detaylı sorulara pm kutum açık. Eski hesabımın adı Passiflora olması lazım. Velhasılı kelam benim sorunum 10 yıl öncesine falan dayanan bir suçluluk duygusu. Hakikaten psikolojide adlandırılan suçluluk duygusu, kendimi eleştirerek zehirliyorum. Sosyal fobiyi aştığım halde yalnız olmak bana koyuyor. Doğru dürüst aktivite yaptığım insan yok çevremde. Neyse işte kendimi yumruklayıp kendime zarar vermeme sebep olan bir öfke var içimde. En ufak şeylerden aileme çıkışıp kalp kırdıran bir öfke. Tam 10 yıldır...
Ben bunun tam sebebinden emin olamıyorum. Travmatik bir çocukluğum var. O kadar çok şey var ki seçemediğim hiçbirinde de benim suçlu olmadığım. Ama bilinçaltı işte, kendimi sevip kendime yeteceğimi kabul ettiremedim. Gidip kendim dışımdaki insanları sevdim.
Onca şeyin arasından bu suçluluğu bulup kendimi affetmek için mi çalışmalıyım? Yoksa sadece telkinler bana yardım edecek mi? Açıkçası şu an bir psikologa ayıracak bir bütçem yok. Ama kendi kendime bu işleri yürütecek kadar güçlü birisi olduğumu biliyorum. Sonuçta tecrübe sahibiyiz :P. Selamsız sabahsız konu açtık affola... İyi geceler.

Edit: Öyle kötü bir olay ki. Hep kendimi sabote ediyorum. İkileme düştüğüm konular var. Kötü insanlar mutlu, kötülük yaparak mutlu olabilir miyim sorusunu bile kendime sordum. Hayır yanıtını aldım tabi ki Şimdi doğal taşlarda aldım üstümde taşıyorum. Telkinlere de başladım bakalım neler olacak...