[sweeet]

Muhteşem yazı. :) Yakın bir zamanda duygusuzlaştığımı hissediyordum ya. Neyse ki o duygularımın varlığına odaklanamamak kaynaklanıyordu. Çünkü duygularıma bile vakit ayırmaya ara vermiştim. Yine de gülmekten vazgeçmemiştim. Çünkü gülmek insana gerçekten enerji depolatıyor. Sinirimiz bozulunca da gülmemiz belki de bu yüzden. Bazen gülmek bir çok şeyin üzerini örtüyor ama bazen de ilaç gibi geliyor silip atıyor insanın yüreğinin darlığını.

Bütün duygularımın varlığını kabul ediyor onları seviyorum. Onların farkında olmayı seçiyorum. Olumsuz olanları gerektiği kadar yaşayıp daha çok hayatımda olumlu duygulara yer vermeyi seçiyorum. Evet ben bir iyimserim ve umut doluyum. Ama 7/24 böyle kalamadığım durumlar olduğunu biliyorum. Sadece o anlarda bekliyorum ve direnme daha doğrusu değiştirme gücümü toplamaya çalışıyorum. Hangi duygunun kucağına bırakacaksınız kendinizi karar verebilmek harika olmaz mıydı? Bu durumda duyguların kaynağını da bilmek iyi olur. Size bu duyguyu hissettiren ana neden nedir? Bunu sorgularsak ondan kurtulmak ve o duyguyu istediğimiz başka bir duyguya dönüştürmek daha kolay olur.

Sevgiler.