[bursefa]

Tam benlik bir yazı çok hoşuma gitti.. Ağlamaktan hiçbir zaman utanmayan işyerindeki arkadaşlarımın başkaları için üzüldüğümde bana söyledikleri herşeye inat ağlayıp içimden attığım rahatladığım için şimdi dahada sevindim... Bir yazıdada şöyle diyordu ''ağlamak yaşama karşı samimiyettir''' evet ağlamayanların daha gaddar olduğunu düşünüyorum.. İstisnalar kaideyi bozmaz ama ben öyle düşünüyorum..daha hassas insanların daha çok ağladığını daha çabuk kırıldığını.. Kırıldığında aklıtılan göz yaşlarıyla yaraların sarılmadığını hatta senelerce unutulmadığını affedilmediğinide biliyorum... Şimdilerde eski kırgınlarımı affetip bana yük olmalarını bıraktım bir kenara.. Belli zamanla özgür bırakıyorum benim peşimi bırkamaları için gülüp geçiyorum...