[bluemoon24]

Neyse biz gelelim restorana... Kadehin

soğuk temasıyla dokunma duyusu tatmin edildikten sonra kadeh havalı bir şekilde

göz hizasına kadar kaldırılıp şarabın rengine bakılır. Görme duyusu kontrolünden

sonra kadeh burun hizasından bir sağa bir sola gezdirilerek koklanır.

Minik bir yudum alarak tadını da algıladınız. Zaten şaraptan pek

anlamıyorsunuz. Garsonun da mantarını açtığı şarabı kendisi içmezse başka birine

verecek hali yok. Mecburen 'mükemmel' diyorsunuz. Ama hala bir duyu kaldı,

işitme duyusu. İşte o duyuyu da kadehleri tokuşturup, 'çınnn' sesini duyduktan

sonra tatmin ediyoruz. Hikaye gerçekten romantik ama işin aslı biraz

değişik. Antik çağlarda bir insanın düşmanını yemeğe davet edip, onu ortadan

kaldırmak için zehirli bir içki sunması görülmemiş bir şey değildi. Ev sahibi

içkisinin zehirsiz olduğunu ispat etmek için kendi içkisini havaya kaldırır ve

misafirin içkisinden bir miktarını kendi bardağına dökmesine müsaade ederdi. Her

iki kişi de içkilerini aynı anda içerek birbirlerine olan güvenlerini

gösterirlerdi. Misafir ev sahibine olan güveninin çok fazla olduğunu

göstermek için bardaklar havada yan yana geldiğinde, kendi içkisinden onun

bardağına bir şey dökmez, bardağını yavaşça onun bardağına vururdu. Duyulan

'çın' sesi gerçek bir güvenin ifadesi idi.



Ü-V-Y-ZŞ-T-USP-RN-O-ÖMJ-K-LH-I-İGE-FC-Ç-DBAY-ZU-Ü-VŞ-TSP-RO-ÖN