[-Elya-]

Şimdi söze nasıl başlasam bilmiyorum, tam anlamıyla anlatmak için üstünde baya düşündüm ve sonunda konuyu açmaya karar verdim.
Şimdi benim bir arkadaşım var. Bu arkadaşıma çok değer veriyordum ben, hemde herkesten çok.
Canımdan bi parça gibiydi, kardeşim gibi görürdüm.

O zamanlar ben s.f. ile yaşadığım dertleri falan anlatırdım ona.
O beni hiç dinlemezdi, başka bir şeyle ilgili konuşurdu, derdimi dinlemeyen, bencilin tekiymiş sonradan anladım. Bi gün yine çok kötü bi günümdü, anlattım böyle böyle diye.. Yine geçiştirdi hiç yardımcı olmadı. Bi de yaz tatilinde ben onun halini hatrını sormasam hiç selam vermezdi. Bugün ben artık içimde tutmaktan sıkıldığımı anladım.Saf yerine koyulmaktan hiç hoşlanmam, bu yüzden gittim ve dedim ki ''Sen çok bencilsin, ben derdimi anlatırken bile beni dinlemedin.Benim tek istediğim fedakar olman, dostluklarda en önemli şey benim için fedakarlıktır. Bu da sende yok, üzülme ama dost acı söyler..'' dedim.
Yine geçiştirdi beni. Bende onu hayatımdan sildim, hemde hiç düşünmeden.
Şimdi biraz pişmanlık bastı, silmese miydim diye. Çünkü çok şey yaşadık, zor zamanımda yanımda olmaya çalışmadı belki ama bilmiyorum tuhaf hissediyorum. Bencil, kendinden başka kimseyi düşünmüyordu belki de, ama ben her zaman kendimi suçladığım gibi yine suçladım. Önceden olsa hayatta silemezdim, ama bu sefer sildim, gerçekten ben bile şaşırdım.

Sizce doğru mu yapmışım? Bana değer vermediğini düşündüğüm için sildim, ama yine de kötü hissediyorum..
O'nu hiç düşünmeden silecek bi cesareti buldum ama kötü hissetmeye çare bulamadım hala.
Belki pek önemli değil, zamanla unuturum, ama şuan bile takmamayı, önemsememeyi ve doğru yaptığımı kendime kanıtlamayı istiyorum..