[d1dem]

Birkaç forumdada yazdığım gibi bu siteyi bişeyler ararken buldum nette 2 gündür ego ve suçluluk telkinlerini dinliyorum ama ççok sevdiğim su sesi doğa sesi olmasına rağmen sıkıldım :(( Bunları başka bi forumdada detaylı olarak yazıcam zaten...
Asıl konum anlatmak istediğim bu değil şuanda...


Korkularım var bitmek bilmeyen korkularım ...Korktukça bişeylerden kendimden uzaklaşıyorum kendimi sevmiyorum mutlu olamıyorum ..Saçma sapan belkide doğru bilmiyorum ama değişik duygular kaplıyo içimi...Yazarken bile emin olamıyorum düşüncelerimden..Bi yanım başka telden diğer yanım başka bir telden çalıyor...
Korkularıma gelince örneklerle anlatacağım...
Ailemin varlığı korkutuyo beni ilk olarak saçma gelicek belki ama evet korkuyorum varlıklarındanda yokluklarındanda ...Bunu anneme babama bile söylemedim bugüne kadar..Tek çocuğum ben onlara benden önce bişey olursa dayanamam ben buna :(((( Bazen bu düşünce mahvediyo beni başka şeyler düşünmek istesemde mahvediyo işte...Günler çok çabuk geçiyo kendimin büyüdüğünü onlarında yaşlandıklarını görüyorum..Hayat bu işte diyorum dedikçe Hayat ....Bu kelimedende sıkılmaya başladım...Yaşamak,hayat....
Üzüyo beni bazen yükünü taşıyamıyorum biliyorum daha yolun çok başındayım ama gelecek korkutuyo beni insanlar korkutuyo..
Ve o kadar hassasımki haberleri bile izleyemiyorum bu hassasiyetimden ...Bi boşvermişlik var bende bilmiyorum boşvermişlikmi sebebini bende çözemiyorum...Bir şehit haberi duysam o anda bütün dünyam kararıyo herşey anlamsız geliyo yada bir ölüm...
bugun yine şehit haberi duydum yakınımın yakınlarından yine düşünmeye başladım...
Ecel diyoruz kader ,alın yazısı diyoruz geçiyoruz belkide ama bu böyle olmamalı işte..Olmamalı....Neyin eceli neyin kaderi ..Birileri geliyo seni öldürüyo ve ecel oluyo adı bu olmamalı :((((( Üzülüyorum gözyaşlarıma hakim olamıyorum saklayamıyorum içimde ..Bu yazdıklarım belkide saçma gelebilir ..
Evet çok karamsarım belkide ama bu durumdan kurtulamıyorum hayat öyle zorki :(
Bazen bişeyler almak istiyorum kendime alamıyorum aç bir lokma ekmeğe muhtaç insanlar geliyo aklıma onların yerine koyuyorum kendimi boğazıma birşeyler düğümleniyor...
Bilmiyorum bu hayatı nasıl yaşanılır duruma getircem nasıl bir ışıkla bir umutla geleceğe bakabilirim...
İnsanlara nasıl güvenebilirim ...