SEVGİ

[asevgican]

Masumi Toyotome diye bir Japon yazmış. "Dünyada sevilmek istemeyen
kişi yok gibidir" diye başlıyor.
- "Ama sevgi nedir, nerede bulunur, biliyormuyuz?" diye
soruyor...Sonra anlatmaya başlıyor:
- "Sevgi üç türlüdür!.."
Birincinin adı "Eğer" türü sevgi!.. Belli beklentileri karşılarsak
bize verilecek sevgiye bu adı takmış yazar..
Örnekler veriyor: Eğer iyi olursan baban, annen seni sever. Eğer
başarılı ve önemli kişi olursan, seni severim. Eğer eş olarak benim
beklentilerimi karşılarsan seni severim. Toyotome "En çok rastlanan
sevgi türü budur" diyor. Bir şarta bağlı sevgi.. Karşılık bekleyen
sevgi.. "Sevenin,istediği birşeyin sağlanması karşılığı olarak vaad
edilen bir sevgi türüdür bu" diyor yazar..
- "Nedeni ve şekli bakımından bencildir. Amacı sevgi, karşılığı bir
şey kazanmaktır." Yazara göre evliliklerin pek çoğu "Eğer" türü
sevgi üzerine kurulduğu için çabuk yıkılıyor. Gençler birbirlerinin
o anki gerçek hallerine değil, hayallerindeki abartılmış romantik
görüntüsüne aşık oluyor ve beklentilere giriyorlar. Beklentiler
gerçekleşmediğinde de, düşkırıklıkları başlıyor. Sevgi giderek
nefrete dönüşüyor. En saf olması gereken anne baba sevgisinde bile
"Eğer" türüne rastlanıyor.
Yazar bir örnek veriyor. Bir genç Tokyo Üniversitesi giriş
sınavlarını kazanarak babasını mutlu etmek için, çok çalışıyor. Okul
dışında hazırlama kurslarına da gidiyor. Ama başarılı olamıyor.
Babasının yüzüne bakacak hali yok. Üzüntüsünü hafifletmek için bir
haftalığına Hakone kaplıcalarına gidiyor. Eve döndüğünde babası
öfkeyle "Sınavları kazanamadın. Bir de utanmadan Hakone'ye gittin"
diye bağırıyor. Delikanlı "Ama baba, vaktiyle sen de bir ara kendini
iyi hissetmediğinde Hakone kaplıcalarına gittiğini anlatmıştın"
diyor. Baba daha çok kızarak, delikanlıyı tokatlıyor. Çocuk da
r ediyor. "Gazeteler rın anlık bir sinir krizi sonucu
olduğunu söylediler, yanılıyorlardı" diyor yazar..
- "Delikanlı babasının kendisine olan sevgisinin yüksek düzeydeki
beklentilerine bağlı olduğunu anlamıştı!.." İnsanlar "Eğer" türü
sevginin üstünde bir sevgi arayışı içindeler aslında.. "Bu sevginin
varlığını ve nerede aranması gerektiğini bilmek, bu genç adamın
yaptığı gibi, yaşamı sürdürmekle, ondan vazgeçmek arasında bir
tercih yapmakla karşı karşıya kaldığımızda önemli rol oynayabilir"
diyor, Masumi Toyotome.. İlginç değilmi?..
İkinci türe geçiyoruz: "Çünkü" türü sevgi... Toyotome bu tür sevgiyi
şöyle tarif ediyor: "Bu tür sevgide kişi, birşey olduğu, birşeye
sahip olduğu ya da birşey yaptığı için sevilir. Başka birinin onu
sevmesi, sahip olduğu bir niteliğe ya da koşula bağlıdır".
Örnek mi?.. "Seni seviyorum. Çünkü çok güzelsin. (Yakışıklısın!)"
"Seni seviyorum. Çünkü o kadar popüler, o kadar zengin, o kadar
ünlüsün ki.." "Seni seviyorum. Çünkü bana o kadar güven veriyorsun
ki.." "Seni seviyorum.Çünkü beni üstü açık arabanla, o kadar
romantik yerlere götürüyorsun ki..
- " Yazar, Çünkü türü sevginin, Eğer türü sevgiye tercih edileceğini
anlatıyor. Eğer türü sevgi, bir beklenti koşuluna bağlı olduğundan
büyük ve ağır bir yük haline gelebilir. Oysa zaten sahip olduğumuz
bir nitelik yüzünden sevilmemiz, hoş birşeydir, egomuzu okşar. Bu
tür, olduğumuz gibi sevilmektir. İnsanlar oldukları gibi sevilmeyi
tercih ederler. Bu tür sevgi onlara yük getirmediği için
rahatlatıcıdır.
Ama derin düşünürseniz, bu türün, "Eğer" türünden temelde pek farklı
olmadığını görürsünüz. Kaldı ki, bu tür sevgi de, yükler getirir
insana.. İnsanlar hep daha çok insan tarafından sevilmek isterler.
Hayranlarına yenilerini eklemek için çabalarlar. Sevilecek
niteliklere onlardan biraz daha fazla sahip biri ortaya çıktığı
zaman, sevenlerinin, artık ötekini sevmeye başlayacağından
korkarlar. Böylece yaşama sonsuz sevgi kazanma gayretkeşliği ve
rekabet girer.
Ailenin en küçük kızı yeni doğan bebeğe içerler. Sınıfın en güzel
kızı, yeni gelen kıza içerler. Üstü açık BMW'si ile hava atan
delikanlı, Ferrari ile gelene içerler. Evli kadın kocasının genç ve
güzel sekreterine içerler.
"O zaman bu tür sevgide güven duygusu bulunabilir mi?" diye soruyor,
Toyotome.. "Çünkü türü sevgi de, gerçek ve sağlam sevgi olamaz"
diyor.
Bu tür sevginin güven duygusu vermeyişinin iki ayrı nedeni daha
var.. Birincisi.. "Acaba bizi seven kişinin düşündüğü kişi miyiz?"
korkusu.. Tüm insanların iki yanı vardır. Biri dışa gösterdikleri..
Öteki yalnızca kendilerinin bildiği.."İnsanlar sandıkları kişi
olmadığımızı anlar ve bizi terkederlerse" korkusu buradan doğar.
İkincisi de.. "Ya günün birinde değişirsem ve insanlar beni sevmez
olurlarsa.." endişesidir.
Japonya'da bir temizleyicide çalışan dünya güzeli kızın yüzü
patlayan kazanla parçalanmış. Yüzü fena halde çirkinleşince,
nişanlısı nişanı bozup onu terketmiş. Daha acısı.. Aynı kentte
oturan anne ve babası, hastaneye ziyarete bile gelmemişler, artık
çirkin olan kızlarını.. Sahip olduğu sevgi, sahip olduğu güzellik
temeli üstüne bina edilmiş olduğundan bir günde yok olmuş. Güzellik
kalmayınca sevgi de kalmamış. Kız birkaç ay sonra kahrından ölmüş..
Japon yazar "Toplumlardaki sevgilerin çoğu 'Çünkü' türündendir ve bu
tür sevgi, kalıcılığı konusunda insanı hep kuşkuya düşürür" diyor..
Peki o zaman, gerçek sevgi, güvenilecek sevgi ne?.."Ve işte
sevgilerin en gerçeği!.
* * * "Üçüncü tür sevgi benim 'Rağmen' diye adlandırdığım türdür"
*** diyor yazar.
Bir koşula bağlı olmadığı için ve karşılığında birşey beklenmediği
için "Eğer" türü sevgiden farklı bu.. Sevilen kişinin çekici bir
niteliğine dayanıp, böyle bir şeyin varlığını esas olarak almadığı
için "Çünkü" türü sevgide değil. Bu üçüncü tür sevgide, insan
"Birşey olduğu için" değil, "Birşey olmasına rağmen" sevilir.
Güzelliğe bakar mısınız?.. Rağmen sevgi..
Esmeralda, Qusimodo'yu dünyanın en çirkin, en korkunç kamburu
olmasına "rağmen" sever. Asil, yakışıklı, zengin delikanlı da
Esmeralda'ya çingene olmasına "rağmen" tapar!.."Kişi dünyanın en
çirkin, en zavallı, en sefil insanı olabilir. Bunlara 'rağmen'
sevilebilir. Tabii bu sevgiyle karşılaşması şartı ile..
- " Burada insanın, iyi, çekici ya da zengin konum edinerek sevgiyi
kazanması gerekmiyor. Kusurlarına, cahilliğine, kötü huylarına ya da
kötü geçmişine "rağmen" olduğu gibi, o haliyle sevilebiliyor.
Bütünüyle çok değersiz biri gibi görünebiliyor ama en değerli gibi
sevilebiliyor.
Japon yazar "Yüreklerin en çok susadığı sevgi budur" diyor.
"Farkında olsanızda,olmasanız da, bu tür sevgi sizin için yiyecek,
içecek, giysi, ev, aile, zenginlik, başarı ya da ünden daha
önemlidir." Bunun böyle olduğundan nasıl emin?.. Haklı olduğunu
kanıtlamak için sizi bir teste davet ediyor.. Şu soruma cevap verin"
diyor.
- "Kalbinizin derinliklerinde, dünyada kimsenin size aldırmadığını
ve hiç kimsenin sizi sevmediğini düşünseydiniz, yiyecek, elbise, ev,
aile, zenginlik, başarı ve üne olan ilginizi yitirmezmiydiniz?..
Kendi kendinize 'Yaşamamın ne yararı var' diye sormaz mıydınız?.."
Devam ediyor Toyotome..
- "Şu anda en sevdiğiniz kişinin sizi sadece kendi çıkarı için
sevdiğini anladığınızı bir düşünün.. Dünya birden bire başınızın
üstüne çökmezmiydi?. O an yaşam size anlamsız gelmez miydi?."
- "Diyelim sıradan bir yaşamınız var.. Günlük yaşıyorsunuz. Günün
birinde gerçek, derin ve doyurucu bir sevgi bulacağınızdan umudunuz
olmasa, kalan hayatınızı nasıl yaşardınız?.." diye soruyor ve
yanıtlıyor:
- "Böyleleri ya iyice umutsuzluğa kapılıp r ediyorlar ya da
iyice dağıtıp yaşayan ölü haline geliyorlar." Toyotome, hem de nasıl
iddialı savunuyor "Rağmen" sevgiyi.. "Bugün yaşamınızı
sürdürebilmenizin nedeni 'Rağmen' türü sevgiyi şu anda yaşamanız ya
da birgün bu sevgiyi bulacağınıza inancınızdır."
Son sözlerinde biraz umutsuz, Toyotome.. "Bugün yaşadığımız toplumda
herkesi doyuracak bu sevgiyi bulmak zor. Çünkü herkesin sevgiye
ihtiyacı var.. Kimsede başkasına verecek fazlası yok" diye
açıklıyor..
Anlatıyor.. Peki bu dünyada sevgi ne kadar var?.. Yazara göre,
açlığımızı biraz bastıracak kadar.. Ve de yemek öncesi tadımlık
gelen iştah açıcılar gibi.. Bu minnacık tadım, bizi daha müthiş bir
sevgi açlığına tahrik ve teşvik ediyor. Bu minnacık tadım sevgiye ne
kadar muhtaç olduğumuzu anlatıyor. Büyük bir hırsla ana yemeğin
gelmesini ve bizi doyurmasını bekliyoruz.. Hani nerede?.. Hepsi o..
Ve asıl çarpıcı cümle en sonda.. "Dünyadaki en büyük kıtlık,
'rağmen' türü sevginin yeterince olmayışıdır!.."

Aşk yalan,sevgi gerçektir.
Aşk sudur,sevgi susuzluk.
Bu yüzden sevgi hasrettir,
Özlemektir,beklemektir.
Asıl maharet
Susuzken suyu içmek değil
Karşısına geçip seyretmektir.
Aşk haykırmaktır,sevgi ağlamak;
Aşk açmaktır,sevgi katlamak.
Sevgi saklamaktır
Yüreğini,gözlerini
Ve de ellerini saklamak
Bahar geldiğinde…
Bir çiçeğe,yeşile,çimene
Aşık olamazsın ama seversin.
Arkadaşına aşık olamazsın
Ama seversin.
Toprağa fidanı aşkla değil
Sevgiyle dikersin.
Sevgi için ölünür,aşk öldürür.
Aşk kıskançtır,nankördür
Sevgiyi öldürür.


Aşk Kabil’dir,sevgi Habil.
Aşkla sevgi aslında kardeştir
Babaları insandır,Adem’dir
Aşk için şiirler yazarsın,
Şarkılar yaparsın;
Sevgiyi anlatamazsın.
Çünkü yüreğine sığdıramazsın.
Kalbini aşka kapatabilirsin
Ama sevgiye kapatamazsın
Sevgi gizli,aşk aşikardır.
Yüz vermeyince unutursun
Sen aşığım diye daha kendini kandır.
Dedim ya sevgi gerçek,aşk yalandır.
Dahası da var:
Aşkın gözü kördür,
Fazla naz aşık usandırır;
Aşk oyun,aşık oyuncaktır.
Sevgi ise yaşamdır,hakikattir.
Aşk aceledir,
Sevgi usul usul sabırlıdır.
Acele işe hem şeytan karışır.
Aşk ateşlidir
Çünkü hastalıklıdır.
Sevgi ılıktır
Çünkü sağlıklıdır.
Velhasıl bu iki kardeşin hikayesidir
Aşka ve sevgiye dair…

[asevgican]

"RAĞMEN " sevgiyi uygulamaya çalışıyorum hayatımda... ama seçici olunuluyor. herkese karşı uygulanmıyor ne yazıkki.

[flower]

rağmenlere bağlı çünkiler de var mesela.. hiç bir koşula bağlı olmayan rağmen sevgiler de var şüphesiz..ve aslolan o belki..
hani herşeye rağmen sırf yaradandan ötürü yaradılanı sevmek gibi ...ama bu biraz evliyalık aşaması oluyor galiba...
gerçekte koşullu bir yaşantımız var diye düşünüyorum.. önemli olan ..sevgiyi kategorize etmeden...
her haliyle..memnuniyetle kabul etmek belki
sevgiyle

[hülyaa]

Bir kiz ve bir delikanli, bir moto*letin üzerinde 180 Km hizla gidiyorlar ve aralarinda söyle bir konusma geçiyor;
Kiz : Lütfen yavasla, ben korkuyorum
Delikanli : Hayir, bak ne kadar eglenceli
Kiz : Lütfen, lütfen, çok korkuyorum
Delikanli : Peki, beni sevdigini söyle
Kiz : Seni çok seviyorum, lütfen yavasla
Delikanli : Simdi de bana sikica saril
Kiz delikanliya sikiica sarilir
Delikanli : Sapkami alip, kendine takar misin? Basimi çok sikisti..
Ertesi gün gazetelerde söyle bir haber çikti: Motorsiklet Kazasi; Motorsiklet, fren arizasi nedeniyle, bir binaya çarpti. Üzerindeki 2 kisiden sadece biri kurtuldu.
Gerçek ise söyleydi; Yolun yarisinda, delikanli frenlerin bozuldugunu anlamis ama bunu kiza belli etmek istememisti. Bunun yerine, kizdan kendisini sevdigini söylemesini istemis ve kendisine son defa sarilmasini istemisti. Sonra da kendi ölümü pahasina, kizin basligi takmasini ve hayatta kalmasini saglamisti. Iste gerçek askin anlami da buydu..

[Lier22]

çok güzel bir paylaşım...

bazı sevgilerde de bunların hepsi birbirine karışmış gibi sanki...

eğer iyi olursan... çünkü başka ihtimalim olmadığından...herşeye rağmen seni seviyorum gib...

[Belgin ∞]

Anlaşıldı.Bugün benim senden bir şeyler alma günüm.Bugün öğretmenim sensin.Harika bir paylaşım hele bu günlerde böyle bir yazıya çok ihtiyacım varmış onu anladım okuyunca.

''Rağmen''türü sevgiyi hayatımda bir kez yaşadım ne yazık ki.Bir daha hayatıma böyle bir şans doğar mı bilemiyorum.
Geri kalan sevgilerin hemen hemen hepsi ''çünkü'' sevgisiydi.Benim ''rağmen'' olarak sevdiklerimin beni ''çünkü'' ile sevdiklerini öğrenince hayatım allak bullak olmuştu bu son 1 aydır.

Aşk anlamında olmasa bile arkadaşlık dostluk anlamında ''rağmen''ler girmeye başladı hayatıma çok şükür.Geri kalanlarsa geri dönüşüm kutusuna atıldılar.Neye dönüşeceklerini ilerde gözlemlemek üzere.

Tek şey söylemek kalıyor geriye.Hayatımız hep ''rağmen'' sevgi tadında olsun.
Emeğine sağlık Monange'cim.

[sanemce]

daha önce okumuştum ve aynı etkiyi tekrar hissettim. teşekkürler monange paylaşımın için


sana katılıyorum Redflowers . hayatımız hep "rağmen" sevgi tadında olsun bu sevginin verdiği haz hiçbir şeyle ölçülmüyor çünkü

[comte]

monange Nickli Üyeden Alıntı

Son sözlerinde biraz umutsuz, Toyotome.. "Bugün yaşadığımız toplumda herkesi doyuracak bu sevgiyi bulmak zor. Çünkü herkesin sevgiye ihtiyacı var.. Kimsede başkasına verecek fazlası yok" diye açıklıyor..

[color=darkblue]Paylaşım için teşekkürler monange. super

Yazarın son sözü çok trajik malesef ve doğru.

Sevgiyi bile, parayla kıyasladığımız ve çıkar ilişkileri güttüğümüz günümüzde en çok ihtiyacımız olan şey sevmek ve sevilmek.

Hepimizin, rağmen türü sevgilerle yaşamamız dileğimle

[monange]

Lier ve Redflowers begenmenize cok sevindim... Bu benim yillar once defterime not ettigim bir yaziydi.. Tesaduf bir yerde bununla ilgili bir yazi okudum Ve paylasmak istedim.. Ve yillardir bu yazidan sonra tüm iliskilerimi RAGMEN olarak yasadim..
Ragmen sevgisini uygulamaya basladiginizda otomatikman herseyi ve herkesi oldugu gibi kabul edip , onlarin penceresinden olaylari da görmeye basliyorsunuz... Ben hayatimdaki herkesi oldugu gibi kabul edip RAGMEN diyorum herseye... Bu Ragmen sevgisine uymayanlara gelince kendiliginden kendimden uzaklastiriyorum.. Cünkü Ragmen nin de bir degeri var diye dusunuyorum... Böylelikle uzun zamandir özellikle arkadas cevrem ile ilgili bir sorun yasamiyorum , bu yasima kadar kimseyle küsmedim ( ilkokul haric :) ) cunku küslükte bir polemiktir..

Redflowers cim beni cok mahcup ettin.. Ihtiyacin olan birseyi sana verebildiysem ne mutlu bana...