[sınırsızmavi]

Mutlu olmaya niyet ettim, ama taaa derinlere yerleşmiş bir korkum var aşamadığım. Birincisi ne zaman çok mutlu olduysam ardından çok büyük üzüntüler geldi..
Ve bir diğeri sanki mutlu olmak çok iyi bir şey değilmiş gibi dünyada, dünyada o kadar çok üzüntü çeken, çaresiz, acılar içinde kıvranarak yaşam savaşı veren, hastalıktan, detten, yoksulluktan, savaştan, felaketlerden biçare o kadar insan varken mutlu olmak onlara haksızlıkmış gibi. Mutluluk arada sırada olsa iyi ama sürekli olması iyi değil gibi. Üzüntülü olmayı seçmek iyi olmayı seçmek gibi. Bilmiyorum, bunun yanlış bir düşünce olabileceğini biliyorum ve böyle olduğuna da inanmak istiyorum ama benliğime yerleşmiş, bedenim ve benliğim mutlu yaşamaya alışkın olmadığı için bir de galiba çekiniyorum bir de, şımarırım da Allah bana kızar mı diye?
Şimdi sizden ricam bu konudaki düşüncelerinizi benimle paylaşın, Lütfen beni mutlu olmanın iyi, acılı dünya dolusu insana haksızlık olmayan ve Allah'ın da istediği birşey olduğuna inandırın. İnanmaya ihtiyacım var. Tabi düşünceleriniz aksi de olabilir benim söylediğim doğrultuda hepsini okumak istiyorum.
Yazdıklarınıza karşılık yazmayacağım amacının dışına taşmaması sadece benim yazdıklarınıza odaklanmam için.
Şimdiden teşekkür ederim.