[Belgin ∞]

Bazen bir şeylere sarılıyoruz,hatta her zaman.Bir yöntem buluyoruz,bir yol tamam benim ilacım bu diyoruz.Olmadı mı başka arayışlara geçiyoruz,daha çok daha çok....Yoruluyoruz.

Oysa hayatta ufak molalar vermek lazım bazen.Sıkılmamak,sindirebilmek için.Sindirilmemiş bir şeyi hayatımıza nasıl dahil edebiliriz ki.

İlk başladığım zamanları hatırlıyorum bugünlerde.Herşeyden bir kar çıkartmaya çalışıyordum.Yapım gereği çok sabırsız olduğum için (hala törpülemek için uğraş veriyorum.)birini bitirmeden bir diğerine boğulmaktan kurtulmaya çalışan biri gibi can simidi edasıyla bakıyordum.Sonra yoruldum,hemde çok.Beynim ağırlaştı,düşünemez oldum bir ara.Robot gibi yaşamaya başladım.İşe yarayan şeyler de zamanla gitmeye başladı avuçlarımdan.

Ama daha sonra silkelendim ve kendime geldim.Benim ayağa kalkmaya ihtiyacım vardı,koşmayı öğrenmek için önce yürümeyi öğrenmeliydim.Tekrar başladım,ama öyle yavaş ki bu sefer,'sen şunu yapabilirsin,sen güçlüsün,başarırsın,zamanı geldi' diyenlere çoğu zaman kulağımı kapattım.Çünkü bana neyin gerekli neyin faydalı olduğunu tek ben bilebilirim.

Sanırım bunun gibi birşey senin yaşadığında.Eğer gerçekten bir şeyleri başarmak istiyorsan biraz dinlen derim.Dinlen ve ne istediğine bak,hedefini gör,giden yolları adım adım sen belirle,dış etkenlere bakma,sadece içine bak.En doğru cevaplar her zaman orada senin sorularına ışık olmak için bekliyorlar,yeter ki doğru soruları sor.

İhtiyacın olan şey için dışarıya bakma çok.Huzur içten gelir,sevgi içten büyür.Önce kendini sevgiyle büyütmeye bak.Kolay demiyorum ama elini uzattığın zaman içindeki sen'e o el geri çevrilmiyor bunu çok iyi biliyorum.

Bu bir şeyleri nadasa bırakma sürecinde içini besle.Teknikler,yapman gereken ama sıraya bile sokamadığın ve sıkıntısını yaşadığın şeylerle değil içinde zaten var olan ama dışarı çıkmak için senden yüz bekleyen sevginle büyüt kendini.

Başarılı olacağına inanıyorum.Ben başardım sen neden yapamayasın?

Sevgiler.