[ecemre]

Devam:)
Dünyayı yaratanın sen olduğunu ve dışındakilerin seni değil, senin onları memnun ettiğini anladığında...gördüğün,işittiğin ve dokunduğun herşeyin senin yarattığın şeylerin sonucu olduğunu anımsadığında, korkuların da son bulacak...

Dünya çiğnediğin bir sakız parçasıdır, dişlerinin biçimini alır.

Unutmaki, dünya ve diğer insanlar, bizim gerçekte ne olduğumuzunen yalın, en samimi ve en dürüst ifadesidir. Dünya böyledir, çünkü sen böylesin.

Bir gün bir cennet edinmek ve elinde tutmak istersen, ona bayağılıklar, dikkatsizlikler ve kendi iç ölümlerinin karşısında nasıl siper alacağını öğrenmen gerekir. Bir ışık işçisi kendi ışıltısını, kendi mutlu ve tam olan dünyasını yansıtır ve hiçbir şeyin onu gölgelemesine izin vermez.

İnsanın kensini öldürmesi için, silah ile yiyecek arasındaki tek fark, seçilen yöntemin çabukluğudur.

Kendinizi gözlemleyin! Kendinizi titizlikle irdeleyin! Varlığınızın e karanlık köşelerine kadar girin! Her türlü şüphe ve korkunuzu, daha yüreğinizde filizlenmeye başladığı o ilk anda kendi ellerinizle boğun. Gerekirse kendinize karşı zor kullanın. Kendinize mutluluk, huzur ve netlik yükleyin. Dışınızdaki dünyanın koşulları sizi mutsuz edemez, ama sizin mutsuzluğunuz dünyadaki tüm sefaletlerin kaynağını yaratır.

Beden, oluşu sergiler. O hep çocuksu bir neşe ve zevkle uyum halinde titreşmelidir....ama sen unuttun... Beden asla yalan söyleyemez!