[acemisirine]

Sevgi ve bilgi katilimis sohbete "muhabbet" derler..

Gönül ne kahve ister, ne kahvehane
Gönül sohbet ister, kahve bahane

Cünkü muhabbetin hem insan ruhunu pisirip olgunlastirmak, hem de sevgi paylasimiyla yürekleri bütünlemek gibi özellikleri var.

Dil, ayirici bir özellik olarak kusaklarin arasina girmez, birlestirici ve bütünlestirici bir rol oynardi.

Tüm aile fertleri arasinda saygili bir samimiyet olur, ama bu asla laubalilige kacmazdi.

Sonra ne olduysa oldu, kusaklari birbirine baglayan "muhabbet" ipi koptu. "Sohbet" gelenegi yitti.

Dil kopmus, yürek kopmus; sonucta dünyalar öyle farklilasmis ki, aile fertleri ayni cati altinda farkli dünyalari yasiyorlar!

Artik eve yorgun geliyor, evden yorgun cikiyoruz! Cünkü ailenin insan ruhunu ve zihnini dinlendiren bir islevi vardi; muhabbet araciligiyla bu saglanirdi. Bireyler birbirlerine küs gibi durunca, bütün misyon televizyona kaldi; eh, onun da "dinlendirme" gibi bir görevi yok.

Sonucta insan beyni dinlenemiyor.

Ruhu sükunet bulmayan insanin beyni nasil dinlensin?

Kaldi ki, insan ömrü bos seylere harcanacak kadar da uzun degil.

"Dogru cocuk" yetirstirmenin yolu "dogru aile" olmaktan gecer.

Bir milletin eglenme türü baska bir millet icin SIKICI olabilir. bu konu tamamen insanlarin keyif alma bicimleri ve kendilerini mutlu hissetmeleriyle ilgilidir.

"Ey ogul, beysin"
Bundan sonra öfke bize, uysallik sana.
Güceniklik bize, gönül alma sana.
Suclamak bize, katlanmak sana.
Acizlik bize, yanilgi bize, hos görmek sana.
Gecimsizlik bize, catismalar, uyusmazliklar bize, adalet sana.
Kötü söz, som agiz, haksiz yorum bize, bagislama sana.
Ey ogul! Sabretmesini bil, vaktinden önce cicek acmaz.
Sunu da unutma: Insani yasat ki, devlet yasasin!
Ey ogul, yükün agir, isin cetin gücün kula bagli.
Allah yardimcin olsun!
-Seyh Edebali-

Tarih bilmeyen diplomat, pusuladan anlamayan kaptana benzer. Her iki halde de karaya oturmak tehlikesi yüksektir. -Cevdet Pasa-