[sanemce]

KİTABIN ÖNSÖZÜ: Bu kitap, varla-yok arasında kalan 'o' ince çizgide yazılmış, sıradanlıktan uzak bir hesaplaşmadır. Kendimizi sürekli 'Neden ben?' sorgulamasına tabii tutarız. Neden bu kadar bahtı karayızdır, neden zengin olan biz değilizdir, Paris Hilton kadar şanslı doğma ve devasa bir servete konma hâli niye bize çatmamıştır, her şey bir yana onca berbat giden işin arasında ne bahtsız bir vedalaşma, yoksa ihanete uğrama hâli de mi sırayla, mutsuzluk neden bizi seçmiştir ve neden olan biteni sorgulama sırası 'Haşırttadanak' bize geçmiştir?
Oysa açık baht, herkese bir noktadan teğet geçer ve herkes için farklı bir maske seçer. Onu farkedebilene yüzünü gösterir, kişinin şansını açar ve ayağının tozuyla bir sonraki istasyona kaçar.
Alemi ervahtan alemi berzaha göçtüğünü,
kafasını kaldırdığında tabuta çarpınca anlayan mevta gibi yaşıyoruz.
Eğer sadece bir ölü kadar açıksa şuurumuz, niye can taşıyoruz?
Bulunduğumuz sıkıntılı nokta 'Kararsızlığa duyduğumuz kararlılık' olabilir mi acaba?
Neticede; en büyük elem 'İkilem'
Çeşitli hayatlar, çok da 'Kıssa' olmayan uzunlukta hisseler, hakikate dayalı tespitler, birbirinden farklı tereddütlerin ya da tereddütsüz teklifsiz gerçekleşen eylemlerin kazdığı çukura düşenlerin önsözü ve farkındalığın, maskesiz gerçeğe dönük yüzü.
***
KİTABIN ARKA KAPAK YAZISI:
Hava alacakaranlık, kasvetli sis ona yafta
Bir cadde boydan boya ve yürüyoruz, elimizde bond bir çanta...
Derken bir gölge ardımızda... Huylanıyoruz!
Delikanlılığı muhafaza ederek ve üç buçuktan dört ataraktan revan oluyoruz.
Adımlar serileşiyor, kalbimiz çatlayacak... Hızlanıyoruz!
O da ne? Gölge aynı boyda ve aynı yolda...
Kurtulamıyoruz ama koşarak da kaçmıyoruz. Neden?
İki kişinin şahit olduğu bu cins müsabakada, maçı bırakmak işimize gelmiyor.
Derken gölge geliyor, geriden deliyor, don-paça-atlet-yaka oluyor salça.
Kalçada malzeme, cüzdan gitmiş, cep boş İşte Şimdi Koş!
Neyle? Kıçındaki façayla. Üstelik bağıra bağıra!
Keşke erken bağırsak, hazır barsak da yerindeyken.