Tutku Oyunları

[Bluesky24]

Tutku OyunlarıDaha çok oyunculuğuyla tanıdığımız Todd Field 2001 yapımı Yatak Odasında adlı filminden sonra ikinci kez uzun metrajlı bir filmde yönetmen koltuğunda. Tutku Oyunlarının orijinal adı Little Children filmin temasını çok daha doğru ortaya koyuyor. Tutku Oyunları Amerikanın banliyölerinde yerleşik, erken evlenmiş, erken çocuk sahibi olmuş, kariyerlerinde bir türlü başarıya ulaşamamış, tamamlanmamış çocukluklarını yetişkin hayatlarına sığdırmaya çalışan bir grup insanın öyküsü.



Filmin onu ayrıksı kılan en önemli özelliği ana hikayenin, hüküm giymiş bir pedofilin (Ronnie – Jackie Earle Haley) kasabaya geri dönmesiyle kasaba halkının içine yerleşen korku ve trajediden beslenerek ilerlemesi. Tutku Oyunlarının merkezinde, komşu ev hanımlarıyla birlikte çocuğunu her gün parka götüren Sarah (Kate Winslet) ve parkın tek erkek müdavimi Bradin (Patrick Wilson) arasında geçen yasak aşk var. Aile, ebeveynlik ve bunların getirdiği ‘dayanılmaz sorumlulukların henüz çocukluk ve gençlik hayallerini dolduramamış iki tutkulu insan üzerindeki baskılarını işleyen filmin bütününde pedofil Ronnienin trajik öyküsü pek alakalı görünmüyor. Ancak bu yan öykünün varlığı Tutku Oyunlarının basit hikayesine daimi bir iç sıkıntısı ve tedirginlik, her an patlayabilecek bir dehşet havası veriyor.



Tutku Oyunlarında Field, Ronnie karakteriyle burjuva toplumunda kaybedilen insani değerlerin altını çizerken aynı zamanda, görünüşte çocuklar için oluşan tehdidi daha çok büyüklerin kişisel korkularını ve baskılanmış duygularını yüzeye çıkaran bir araç olarak kullanıyor. Banliyö yaşamının durağan cemiyet hayatı ve insanlarının onulmaz yalnızlıkları böylece yerinden oynatılıyor; hayat çalkalanıyor ve bu ‘basit insanların çirkin yüzleri kendini göstermeye başlıyor.



Sarah ve Brad arasındaki aşk öyküsü ise, filmin yetişkin karakterlerinin, girdikleri çocuk bahçeleri ya da havuzbaşlarında kendilerini bulan asıl çocuklar olduklarına işaret ediyor. Bu filmde ebeveynler dikkat çekmek için uğraşıyor; sorumluluklarından kaçıyor; ev ödevlerini yapmıyor; belirsiz geleceklerine burun kıvırıyor; hatta yüklenip aşağılayacak birini bulduklarında kendi konumlarını yüceltmek için ellerinden geleni yapıyorlar. Field çocuk ve yetişkin dünyalarının arasındaki çizgiyi ortadan kaldırarak hayatlarımıza, elimizdekilere ve elde etmek için didinip durduklarımıza eleştirel bir bakış yöneltiyor.



Tutku Oyunlarının bir roman uyarlaması olması da beni kimi film teknikleri konusunda düşünürdü. Anlatıcı kullanımı filmi ilk bakışta klasik bir roman uyarlaması kategorisine sokuyor. Masalsı bir ses tonunun seslendirdiği anlatıcı, Hollywoodun bir türlü etkisinden kurtulamadığı unutulmaz Amelie filminin anlatıcısıyla karakteristik benzerlikler gösteriyor. Çocuksu bir merakı ayakta tutarken esrarengiz atmosferi koruması açısından bu anlatıcı tarzı filme uymuş. Filmin ortalarında neredeyse tamamen yok olan bu yöntem sadece filmin karakterlerini tanıtmak ve olay zincirine giriş yapmak için kullanıldıysa tamamen filmden soyutlanabilir miydi? Romanın öykücülüğünü anlatıcı olmaksızın sinemaya taşımak nasıl mümkün olabilir?

Todd Fieldin kitabına uygun yaptığı bir şey de oyuncu kadrosu seçimi ve yönetimi. Filmin en dikkat çekici performansı, kariyerindeki uzun boşluktan sonra cinsel sapkın rolüyle perdeye geri dönen Jackie Earle Haleye ait. Son zamanların en gerçekçi ve sarsıcı oyunculuğunu sergileyen Haley Oscarlar için kuşkusuz sıkı bir aday.



Kate Winslet de bu filmde kariyerinin en çok katmanlı rollerinden birini üstlenmiş. Seçtiği rollerin çeşitliliği ve etkileyiciliği şüphe götürmeyen aktris bu kez de hafif kiloları ve sade güzelliğinin alımlılığı ile hem sıkıcı bir koca figürü ve nazlı bir çocukla elleri kolları bağlanmış zavallı bir kaybedeni, hem de tutkulu bir araştırmacı ve çaresiz bir aşığı bünyesinde taşıyor.



Patrick Wilson sadece özlem duyulan bir yakışıklı olmakla kalmıyor, dünya güzeli karısından etkilenmeyecek, kariyerinin tek çıkış yolunu elinin tersiyle itecek çocuksuluğu ve hüzünlü bir yalnızlığı da beraberinde getiriyor. Jennifer Connolly ise Bradin karısı Kathy rolünde, soğuk ve zarif güzelliğine rağmen mucizevi bir şekilde arzulanmayan kadın olmayı başarıyor. Kasabanın geçmişi karanlık eski polisi Noah Emmerichin gözlerinden başkalarının başına bela olma psikozunun sakladığı acı ve korku okunuyor. Jane Adamsın mini performansı ve bir cinsel sapığın sevgi dolu annesini canlandıran Phyllis Somervillein iç gıcıklayıcı oyunculuğu ise filme unutulmaz lezzetler katmış.



Teknik açıdan da duygu yüklü yakın planları ve huzur verici aydınlık sahneleriyle film, iç sıkıntılarıyla dolu hayatlara pozitif bir yüz veriyor. Tutku Oyunları, karakterlerin trajik sonlarına rağmen tutkularına hakim olamayan insanlar için de iyi veya kötü birer çıkış yolu olduğu mesajını veriyor. Çok yerinde ve alabildiğine dürüst mizah gücü izleyicide Amerikan Güzelinin bıraktığı acı tada benzer bir tat bırakıyor. Hem anlatıcı tekniği ve olay örgüsünün gelişimiyle hem de ev hanımlarının oluşturduğu kitap kulübü gibi dokunuşlarla film edebi bir havaya ve derinliğe sahip.



Tutku Oyunları Amerikan bağımsız sinemasının çok katmanlı ve tadına doyulmaz bir örneği. Kimi zaman biraz sert ve vahşi, kimi zaman da çocuksu ve eğlenceli haliyle çok hoş bir bütünlüğü sağlamış filmi herkese öneririm...