Dubai

[bluemoon24]

Birleşik Arap Emirlikleri'nin en önemli şehri olan Dubai, son yıllardaki iddalı inşaat projeeleri ile adını yeterince duyurdu. Petrol gelirleri ile sağladıkları finans yardımıyla, çölün ortasında bir gökdelenler şehri yaratmayı başardılar.



Dubai'nin, mimari açıdan bu modern yapısını görüyoruz, ancak yaşantıya dair çok fazla bilgi yer almıyor. Duabi'de çalışmaya başlamış olan birinin, Level dergisine yazmış olduğu izlenimlerini aktarmak istiyorum. Dubai'de çalışmaya başlayan Alp Burak Beder isimli bir türkün bakış açısından, Dubai'de yaşam.



Dubai'nin yerel saatiyle sabahın üçünde uçağın kapıları açıldı, neredeyse ıslak diyebileceğim, nemli ve sıcak atmosferin içine ilk adımlarımı attım. Elinde, ismimin yazılı olduğu kartonuyla, pakistanlı bir şirket görevlisi beni karşılayıp şirketin evine bıraktı. altı saatlik bir uykudan sonra uyandım; yoldam geçen bir taksiyi çevirip şirkete gitmek ümidiyle sokağa çıktığımda, havadaki garip kokudan ve etrafta dolaşan insanların tenlerinin koyu kahverengi olmasından, şirket evinin bir hint mahallesinin tam göbeğinde olduğunu fark ettim. Güneşin altında, kelimenin tam anlamıyla kavrularak geçridiğim iki saatin sonunda ikinci fark ettiğim şey, bu şehirde taksi bulmanın o kadar da kolay olmadığıydı.



Şimdi buradayım, Dünya'nın en yüksek binasını inşa ettikeri, denizin üzerine üç tane palmiye ve bir tane Dünya şeklinde adalar kondurdukları, çölün ortasıdna olmasına rağmen içinde devasa bir kayak merkezi barındıran bir alışveriş merkezinin bile yer aldığı bu ilginç şehirdeyim. Kiraların bir ayda üçte bir oranında artabilmesine, İstanbul'dakinden bile beter trafiğine, Hintlilerin garip baharatlarının mide bulandırıcı kokularına, gün boyunca hiç bir iş yapmadan son model arabalarıyla caddeleri turlayan beyaz entarili arapların akıllara ziyan görüntülerine alışmaya çalışıyorum.



Hayat böyle bir şey... İki ay önce burada olacağıma, bu satırları, penceresinden kum tepeleri görünen, kliması sonuna kadar açık olan odamda yazıyor olacağıma en ufak bir ihtimal dahi vermezdim. Karşı komşumuzun körili et yemeğinin kokusu ciğerlerimi doldururken, sizlere bu son satırlarımı yazıyorum.