[csk]

Kurby Nickli Üyeden Alıntı

Benimde olumsuz düşünelerimden biri şu ki, ben herşeyi yeterince öğrenip yaşama geçiremiyorum.Sanki hep birşeyler eksik kalıyor.Bu eksiklik duygusu beni yiyip bitiriyor.Bunun kendine güvenle bir ilgisi olduğunu düşünüyorum.Ama aşamıyorum.Bunu nasıl aşabiliririm, bir fikri olan var mı?

Teşekkkür ederim
Sevgiyle kalın.

merhaba,

bence konu özgüven değil de daha çok mükemmelliyetçi olmakla ilgili gibi görünüyor. olumlamalar kurmak, eft vb yöntemlerle kendini onamak faydalı olabilir. rahatlamaya ve olayları biraz da akışına bırakmayı öğrenmek de faydalı olacaktır diye düşünüyorum.

[csk]

ayse Nickli Üyeden Alıntı

Aile ve Duygusal İlşkilerimde Olumsuz buluyorum kendimi.
Çünki hoşgörüsüzüm.. tahammülsüzüm..oysa iş alanımda yada dostluklarda mesafeden olsa gerek daha tahammüllü olabiliorum...
konu yakın birine dairse şayet, aramızdaki iletişimine de güvendiğimden olsa gerek kırıcı olabiliorum.Aksi davranışda mesafeli kalacağımı yeterince yakın ve samimi olmayacağımı düşünüorum.samimiyetle idare etmek arasındaki ince sınırı birbirine karıştırıyorum ben.
:( bak sinir oldum şimdi iyimi....

herkesin belki tek kişiliği ama hayatta birçok rolleri var. anne rolü, kardeş rolü, eş rolü, müdür rolü vb. genelde iş hayatındaki rollerimiz daha formel olduğu için iletişimde daha başarılı olunabiliyor ama ev hayatındaki roller işin içine duygusallığın girmesi, evde insanların kendini daha özgür hissetmesi ve belki de biraz daha garantici olmaları ( olmamız ) nedeniyle sorunlu olabiliyor. dışardaki insanlar bize tahammül etmez biliyoruz ama evdekiler nasıl olsa hoş görür, katlanır, herşeye karşın bizi sever anlar vb bir bilinç altı düşünceler nedeniyle böyle olabiliyor sanırım. ancak karşı tarafta yahu sen işte bu kadar iyi iletişim kuruyorsun ama evde bana niye böyle davranmıyorsun dediklerinde de cevap ya terzi kendi söküğünü dikemez vb bir atasözü ile espriye alınır ya da eeee sen annemsin, karımsın, herkesle aynı şeyi yaşayıp paylaşmıyoruz ki herkesle aynı davranıyım gibi atmasyon bir cevap olabiliyor.

[csk]

ELİF-81 Nickli Üyeden Alıntı

En fazla aile ilişkilerimde zorluk çekiyor ve olumsuzluklar yaşıyorum dengeyi sağlamak için ne yapmalıyım bilmiyorum

sabır, hoşgörü ve kullandığını bildiğim için eft. şimdi işe girmiş olman da ortamı rahatlatacaktır. en başta sen kendin rahatlayacaksın. gündüzleri araya mesafelerin girmesiyle, özlemin başlamasıyla da işler yoluna girer. 24 saat boyunca sürekli aynı kişiyle ir arada olunca ister istemez sorunlar da başlıyor. uzaklaşmak her zaman iyidir. iş hayatı sana bunu sağlayacak. sonra zamanla hayatında yeni gelişmeler oldukça örnek olarak kendi evine çıkınca da herşey daha güzel olacak diye düşünüyorum.

[pakguc]

ben eskiden eksiklik duygusu yaşardım..
ama şimdi tamamen geçti...
olumlamaların, yeni kitaplarımın, telkinerin, yeni arkadaşlarımın, sizlerin hayatıma katılması ile birlikte hepsi geride kaldı...
artık hiç ama hiçbirşey ile ilgili olumlu yeni düşüncelerim yok..
eskileri de yavaş yavaş yok ediyorum...

[hava-hoş]

şu kendini ifade edememe var ya,,,,hani suskun kalma çoğu konuda,,şunu konuşursam şöyle düşünürler,,bunu söylesem şöyle derler....üffffff...rahatça yanlışda olsa doğruda olsa ,,pat diye kouşmama bitiriyor beniii...sonunda çok şahit oldum benim düşüncelerimin tutar tarafta olduğuna ,,ancak bu durumlar bile güven veripte bi yırtamıyorum zincirleri.....(aslında ,belkide çok konuştuğum için birileri tarafından susturuldum ve o zamandan beri kabuğuma çekildim--çünkü benim geçmişimi bilenler benim dom dom laflarım olduğunu söyler dururlar---....ama hanii.......

Benimde sorunlarım aile ilgili daha çok annemle .Beni okadar incitip kırdıki artık onu umursamıyorum.Belki bir gün üzülürmüyüm diye kendimi yokluyorum ama içimi yokladığımda ona dair iyi düşünceleri kendisinin yokettiğini görüp
kenidimi sorumlu hissetmiyorum .Şu an hasta yataktan çıkamıyor ama sorumlusu kendisi.hayatında hep birilerine
tutunarak yaşadı hastalığını bile kullandı.Şimdi eskiden yapmayı istemediği şeyleri yapmayı çok istiyor ama nafile.
Beni herkesin yatıklarından bile sorumlu tutardı hala değişmedi bütün herşeyin hırsını benden çıkarıyor.Hayatımda
herkesle başa çıka bildim ama annemle ne yaparım bilmiyorum.Aramız okadar gergin ki onu üzmemekiçin fazla konuş-
muyorum onda sinirleniyor.Hayatımdaki en kötü ilişkim ve hayatımı en çok etkileyen iilşki.Nasıl olumluya çeviririm?

sevgili mustang ben havlu attım..
annem buradan gitmeden önce, beni öyle bir duruma getirdiki ben bir anda, çocuk gibi tepinmeye başladım ve bana bunu neden yapıyorsun diye bağıra bağıra sormaya başladım... sonuç düşüp bayılmışım..burada bunu yazmak ne kadar doğru bilmiyorum ama.. kırk yıllık kani olumu yani diye bir söz var..bu benim annem için söylenmiş olmalı..hayatını onaylanmaya adadı..hele hele bu onay bizden gelmeliydi..yaşlandı artık zaten herşey geçmiş geçmişte kaldı, gönlünü yapalım dedikçe daha bir bastırmaya başladı..en son ölmüş babamla uğraşmaya başladı tam dört gün sesimi çıkarmadım..fakat sonunda yukarıda anlattığım gibi kendimi kaybettim..benim annem maalesef sevgi yoksulu bir kadın..kendisinin sevildiğinden emin olmanın yoluda, benim evladım dahil herkesi dışlayıp hayatımı ona adamamdan geçiyor..herkesi boşvereyimde söz konusu evladım olunca anamda kimmiş,çocuğum söz konusu olduğunda deli neron benim yanımda çok akıllı kalır o sadece romayı yaktı, ben çocuğumu garantiye aldıktan sonra onun için dünyayı yakarım..şimdi gitti, ilk zaman 15 gün kalırım diyordu şimdi kış geçmeden gelmeye niyeti yok..
o gittikten sonra çok düşündüm..onun gönlünü hoş etmek için yapmadığım ne kaldı diye ..tek cümle, her şeyi ama her şeyi yaptım..eksik hiç bir şey bırakmadım..bu ilişkiyi bir anlaşma kabul et ..zaten aile bireyleri ile aramızda ruhsal boyutta yapılan bir anlaşma var..annemle benim aramdaki anlaşmanın bir muhatabı ben im diğer muhatabı annem..hiç bir anlaşma tek tarafın ödün vermesi ve fedakarlığı üzerine kurulmaz..hani diyorlarya alın yazısı allah böyle yazmış..falan..yok böyle bir şey..hayatımızı onlar için kararttıktan sonra daha anan için şunuda yapacaksın...evlat ayal her şeyi dışlayacaksın diyen bir allah yok..senin yazdıklarını okuduktan sonra şuna kanaat ettim..yapabileceğin her şeyi yapmışsın,attığın adımları karşılamakta annene düşüyor..karşılamıyormu ? çok üzülerek söylüyorum..yapabileceğin hiç ama hiç bir şey yok kabullenmekten başka..ve kulaklarını sağır edeceksin..dilini yok sayacaksın..ve onun yanında olabildiğin kadar olacaksın..haaa bunu yaparken lütfen kendi hayatından ödün verme ..nefes alacak zamanı kendine mutlaka hediye et...eğer bunu yapmazsan..hasta olan annen yaşar ve sen gidersin..artık daha ne yapabilirim diye sorma..kendini birşeyleri eksik bırakmış gibi suçluluk duyguları ile yorma..sana senin ihtiyacın var..ayol onlar istedikleri gibi yaşadılar..hayatlarını cehenneme çevirdilerse bunun suçlusu biz değiliz yaşamadıkları hiç bir şeyin sorumluluğu bizde değil..herkes kendi hayatını istediği gibi şekillendirmekte özgür seninkini bilmem ama benimki bu hakkını sonuna kadar kullandı..şimdi kendi özgürlüğü ve rahatı için benim hayatımıda, hatta çocuğumun hayatınıda ipotek altına almaya çalışıyor..buna koskocaman bir HAYIR DEDİM...şimdi dönüşünü bekliyorum.kocaman kocaman nefesler alarak sakinliğin e huzurun tadını çıkarıyorum...hayatımızı savaş alanına çevirdiğini sanıyor..geri çekildi ve aklınca bizi cezalandıracak..fakat dönüşünde benim kararım kesin ya sevgiyle uyumu seçip bizimle yaşayacak ..(ama bu geçtğimiz dönemde yaptığı gibi üç gün beşgün değil.).bende artık tam nefes aldığım ve oh dediğim anda kalbimi sıkıştırmasından bıktım.. yada gidecek hayatımda başarılarım kadar başarısızlıklarımda var..düzeltemediğim bu ilişkiyide başarısızlıklar hanesine yazıp yoluma devam edeceğim..kimseye hele hele anneme hiç bir şey borçlu değilim..hani analık hakkı ..işte dokuz ay falan diyoruz.ya..ben zaten 50 yıldır yaptığım evlatlığı bu yüzden yaptım..o, anası için bizi kedi yavrusu gibi attı, şimdi evladıma aynı şeyi yapmamı bekliyor..ben anayım ya...ben kardeşim...allah bile benden tüm zamanımı ve enerjimi kendisi için harcamamı istememiş..ibadeti beş vakitle sınırlamış..daha fazlasını özgür irademe bırakmış..sana nacizane tavsiyem..enerjini seni mutsuz eden ve kendisini senden hoşnut olmamaya proğramlanmış olan annene heba edeceğine seni mutlu eden kişilere ve olaylara harca..keşke sana başka şeyler yazabilseydim..ama dediğim gibi ben havlu attım..belkide çok çabaladığımız için bazı şeyler istediğimiz yola girmedi..belki artık annemle olan ilişkimin nasıl olduğunu umursamazsam her şey kendiliğinden istediğim ve bizi tatmin eden bir hal alır..çünkü sevgi yorucu ve can yakıcı değildir..bana verilen sevgi benim canım yakmamalı bu kadar zor olmamalı..yinemi olmadı...hayatımı mücadele içinde geçirdim ben 50 yaşımdan sonra anne sevgisi olsa ne olur olmasa ne olur..benim kendimide evlat edinecek.ve koşulsuzca sevecek kadar kocaman bir yüreğim var..anamdan kendiliğinde akmayan sevgi, benim gönlümden şelalelerden akan sular gibi akıyor ...kendimi seviyorum..ve annem gittiğinden beri asla verilmeyen sevginin eksikliğini hissetmiyorum..sende böyle yap arkadaşım..tabiiki onlarla birlikte olmak durumundayız...o zamanda ona kendisiyle birlikte olmak zorunda huysuz bir kişi olarak bak ..ben artık anam diye değil geldiğinde böyle bakıcam, çünkü yaralanıyorum..onun beni yaralamsına izin vermiycem..senin,yapabileceği her şeyi yapıp.. hala daha ben neyi eksik bıraktım diyerek, yapabileceği her şeyi yapmaya razı olan gönlüne saygılı sevgiler

mustang cığım şimdi aklıma geldi belkide biz annelerimizle uyumsuz bir ilişki yaşamayı seçmişizdir..yani buda bir tekamül yolu..bu zaman kadar uyumu güzelliği..ideal anne evlat ilişkisi için deh çüş yaşadım..şu andan itibaren bizim böyle bir ilişki yaşamayı seçtiğimizi düşünmek istiyorum..ve artık kesinlikle hiç bir şeyi zorlamıycam..

Hayal'cigim bunu bizim seçtiğimizi zannetmiyorum olsa olsa annelerimiz seçmiştir.Çünki ben bu bilinçte değilken başlamış.Annem kardeşimi babamda beni paylaşmışlar.Bütün çocuklar anne diye ağlarken ben baba diye ağlardım buda onu deli ederdi.Kardeşim yaramazlık yapardı hırsını çıkaracakya dayağı ben yerdim.Şimdi sorduğumda bana sende o an önüme gelirdin diyor.Hani her evin bir şamar oğlu vardırya bizimkide ben.Beni dövmeye eliyle olmazsa diliyle öyle alışmışki hala aynı şeyi yapıyor.Huy canın altında imiş can çıkmadan huy çıkmazmış misali.Kız kardeşimin eşi bir hata yapsa görüşmedikleri halde laf dönüp dolaşıp benim eşime geliyor kötü benim eşim oluyor.Çocuklara hiç kimse birşey söylemeğe cesaret edemiyor hiç düşünmem yolarım.Annem beni babama çok benzetir gerçektende ben babam gibi hayata derin pençeler atmışımdır .Hayatı ikimizde severiz ,ikimizde insanlarla yaşamayı, insanlara yardımetmeyi severiz.En önemlisi kendimize yeten, tutuğunu koparan yılmadan her işin peşinde koşarız.Aynı karakterde kadın erkek versiyonlarız.Annemde erkek kardeşimle öyleler biz babamla başarılı oldukça erkek kardeşimin başarısızlıklarını gördükçehırsı artıyor.Babamdan veya benden acısını alıyor.Şu an geceleri babam bakıyor inanın hiç minneti yok onunda damarına basıyor.Eve gelen her kese kötülemeye çalışıyor ben kızdığım için benim yanımda yapamıyor.Her ne kadar çocuk paylaşımı yapsalarda babam üçümüzü aynı şekilde sevmiştir.Hayata karşıma çıkan en büyük şans babamın kızı olmaktır.Beni öyle baskı altına almaya çalıştıki ben evin külkedisi ama babamın desteğiile pamuk penses oldum.Bir dönemiki arada kalmamdan dolayı toplum içine çıktığımda yüzüm kızarıyordu utandığımdan falan değil sadece bocalama devresi çünki bana her an yanlış yapacakmışım gibi bakıyordu.Evlendikten sonra yanlışta yapabilrceğimi keşfedince kendiliğinden geçti.Şimdi sadece onu kırmadan incitmeden ben üstüme düşeni yapmak istiyorum.İçimde keşke kelimesi kalsın istemiyorum.Ana baba hakkı tabiki ödenmez ama birde evlatların hakkları da var Allah o minicik canlıyı sana eziyetet diye vermedi .Onu herşeye karşı koruyup kola hayata hazırla sen yokken neslin devam ersin diye emanet etti.Ona verilen her zarar emanet ihanettir.Lütfen evlatlarımızı karşılıksız sevelim.Sevgi bence karşılıksız olursa bütün kötülüklerden arınmış olur.Bende anneme 44 yıldır çok iyi evlat oldum ister beğensin isterse beğenmesin Allah biliyor.Artık kendimi onun için yoramayacağım onu mutlu etmek için uğraşmıyorum .Ancak kendim istedğim için yapıyorum kendimi kimse için yormuyorum .Annemin onayını beklemiyorum .Bir gün onayından vazgeçtim hikayeyide anlatırım .Hayata ne ekersen onu biçersin.Ekmediğin tarladanda fırtına biçersin.Hepinize çok teşekür ederim bana olan desteklerinizden dolayı bezen insanın kendi bildiği şeylerin bile onaylanması paylaşılması içimizdeki birikimleri atmak açısından iyi geliyor.İyiki varsınız sizleri seviyorum Allah hepimize kolaylıklar versin hepimizin yolu açıkolsun mutlu ve umutlu kalın.

tüm siteyi gezdim senin bu yazını bulmak için..dün nereye yazdığıma dikkat etmemişim..evet onlar için kendimizi yormayalım..çünkü enerjimiz bize lazım..yavrularımıza lazım..daha onlar yolun başında ve gerçekten bizim tüm desteğimiz olmasa bile (çünkü gerçekten güçlü kişilikleri var ) ihtiyaçları olduğu anda dirsek temasımızı eksik etmemek gerekir diye düşünüyorum..doğru yerde ve doğru zamanda doğru hareket edebilmek için zihnimizi berrak tutmak lazım..sonradan keşkelerim olurmu? inan bana çok detaylı düşünüp hareket eden bir insanım..keşkelerim olacağını sanmıyorum..hiç birimizin bu konuda keşkesi olmayacak..ve allaha şükür olmayacak...elimden gelenin en iyisini yaptım..inan bana yaptığım şey ne olursa olsun daima yapılabileceklerin en iyisi olmuştur..allah analarımızın gönlüne bizde bulunanın çeyreğini nasip etse her şey yoluna girer, kimbilir hiç bir şey için geç değildir..sevgiyi yansıtmak için tek bir söz, bir bakış, tüy gibi bir dokunuş yeter..saygılı sevgiler