Bhagavad Gita

[Berilce]

Krişna: - Ne zaman insan gönlüne gelen bütün arzuları bırakır, Tanrı’nın lütfu ile Tanrı sevincini bulur o zaman ruhu gerçekten sükûna ermiş olur. Kim ki üzüntülerle bulanmaz, haz aramaz, tutku, korku ve öfkenin ötesine geçer, o kişi zihni durulmuş, ermiş bir kişidir. Her yerde tüm bağlardan çözülmüş, talihi iyi gitse de kötü gitse de ne üzülen ne de sevinen kişi dingin bir bilgeliğe sahiptir.
Kaplumbağanın dört ayağını içeri çekmesi gibi duyularını hazlardan çeken kişi dingin bir bilgeliğe sahiptir. Sade bir kişide arzular değilse bile duyuların taşıdığı hazlar kaybolur. Ama ruh En Yüce Olan’ı görünce, arzular da kaybolur. Duyuların huzursuzluğu olgunluğa erişmeye uğraşan akıllı bir insanın zihnini bile sürükler götürür. Bunu bilerek duyularını hazdan geri çeken insan dingin bir bilgeliğe sahiptir. Tüm varlıkların karanlık gecesinde sakin kişi uyanıp Işığı görür; diğer varlıklara gündüz olan şey, gözü gören bilge kişiye gecedir. Nasıl bütün sular denize akar da deniz yine taşmazsa, bilge kişi de arzular duysa da sınırsız dinginliği içinde tektir. Tüm arzularını bırakan, malı ve kendisi ile öğünmekten vazgeçen insan, en yüce dinginlik hedefine erişir.
Ey Arcuna, insandaki Ezeli Olan budur. Ona varınca tüm aldanışlar son bulur. Ölüm saatinde bile insan Nirvana’ya ulaşabilir. Tanrısının dinginliğinde dinginlik bulur.

Bhagavad Gita- Tanrının Şarkısı

[Berilce]

Krişna: Bilge kişi ne yaşayanlara üzülür ne de ölenlere, çünkü hayat da ölüm de geçicidir.
Hepimiz her zaman varolduk, sonsuza kadar da varolacağız. Duyular dünyasından soğuk, sıcak,
haz ve acı gelir. Gelir ve giderler, geçicidirler. Bunlardan etkilenmeyen, haz ile acı arasında dengeli
ve sıkı duran kişi ölümsüzlüğe erişir. Ruh yok edilebilmenin çok ötesindedir. Öncesi olmayan ruha
kimse son veremez, çünkü ruh şu ölümlü bedende otursa da sonsuzdur, ölümsüzdür. Ölçülebilen bir şey değildir.
Yüreğini işine ver, işinin ödülünü düşünme. Ödül için çabalama, Başarınca yada başaramayınca heyecanlanma,
kurtuluşunu saf aklın dinginliğinde ara, ödül için çabalayanlar ne zavallıdır!

[Berilce]

Arcuna: İnsanı, istemeyerek te olsa günah işlemeye zorlayan hangi kuvvettir?

Krişna: Tutkudan (Rajas) doğan arzu ve öfke, o tutku ki büyük kötülüktür ve yıkıcıdır.
Ateşi duman, aynayı toz, cenini zar sardığı gibi, arzu da her şeyi sarar. Arzu aklı gölgeler,
onun için duyularını uyumlu kıl, doğru görüşü ve aklı yıkan günahkar arzuyu öldür. Ruhunu tanı,
O'nun dinginliği sana dinginlik versin. Savaş, tendeki canın en güçlü düşmanı olan arzuyu öldür...

[Berilce]

Arcuna: Ey Krişna, Zihin sabit değil, hep aynı kalmaz. Zihnim durmadan değişince
ben de sakin kalamıyorum.Söz dinlemez, dediğim dedik, eğitmesi çok zor bu zihni,
Zihne egemen olabilmek, fırtınaları dizginlemek kadar güç.

Krişna: Zihin gerçekten sakin durmaz Ey Arcuna, eğitmek gerçekten zor. Fakat insan
kararlılıkla uğraşırsa, tutkudan kurtulursa, zihnini gerçekten eğitebilir. Zihinde uyum olmazsa,
ilahi birleşmeye ulaşmak çok zordur, ama zihni uyum içinde olan bilirse ve çabalarsa ulaşır.

[tarık bin ziyad]

kardeş bizi hindu mu yapıcaksın?

[Berilce]

Neden olmasın :)), ama güzel bir destan, bir mit...

[Sokak Lambası]

Çok güzel.. umarım devamı gelir.. Sınırlı mantığımızla ya da salt duygularımızla soru işaretleri uyandırdığı da bir gerçek..

Ama tüm dinlerin, onların kollarının, ortak bir TASAVVUF dili var. Ve her zaman ulaşmak istenilen bir yer..

Çelişki değil midir? Arzularından sıyrılmış birinin, bir hedefe ulaşmak için çabalıyor olması.. ya da bir hedef belirlemesi kendine..

Amaçlar ve onlara ulaşma gayreti de aslında ARZU değil midir?

Yani şu mudur hadise.. Tüm arzulardan sıyrıl, tek arzun bana ulaşmak olsun.. Ve nihayetinde huzura er..

[Berilce]

Benim fikrime göre, bu yüzyılda yaşamak için çalışmak, üretmek durumundayız.
Bu eylemleri yaparken de birilerinin hayatına dokunacağız, etkileşimler olacak
mutlaka, bir yere çekilip hiç bir şey yapmadan, "ben hiçbir şey arzu etmeyeceğim"
demek te bir zorlama... Doğru eylemlerde bulunmak, kalbi temiz tutmak, doğru hedeflere (gücümüzün
yetebileceği ölçüde fakat hayalleri sınırlamadan, ama etkisinde de kalmadan) yönelmek... Yaşam bir sanat
bence, herkles için çok değişebilen, göreceli şeyler bunlar. Bir şeyi bence ne kadar çok idealleştiriyorsak,
o kadar dibe batırıyoruz. Bireysel sınırların iyice silikleştiği çağımızda, herkes herşeye temas edebilir.

[Berilce]

Bhagavad Gita’nın en önemli, iki karakteri Krishna ve Arjuna’dır. Krishna; dünyaların yaratıcısı, hayata canlılık veren, aynı zamanda insanın, sesini dinlemeye hazır olduğu zaman yönlendireceği ve yöneteceği ruhani ve kutsal yapısını oluşturmaktadır. Hikâyenin büyük kısmı Krishna’nın mütereddit öğrencisi Arjuna’ya hitabı şeklindedir.

Bhagavad Gita; insanı, insanlığı ve ölümsüzlüğe ulaşmak ruhunu, en yüce deneyimlerini yaşamak için verdiği mücadeleyi simgeler. Arjuna, kendi küçüklüğünün ve zayıflığının farkında, bu nedenle, geri planda kalan iyi bir insandır. Tüm bu duygularla ölümlü yapısının tehlikeli engellerinin ve kendinin ötesinde olan karanlığın ötesinden gelerek ışığa ulaşmak ister. Onun Krishna’ya sorduğu sorular, çağlar boyunca dünyanın her yerinde sorulan evrensel sorulardır. Arjuna’nın yeri, kalpler ve felsefe öğrenmeye çalışan tüm insanların zihinleridir.
Arjuna, hepimizin içinde açığa çıkmış veya gizli bulunan, insanlığa sevginin, samimiyet, merhamet ve akılcı olanın sonsuz simgesidir.
Bhagavad Gita, dünyanın en uzun şiiri olan, yüz binden fazla beyitten oluşan muazzam bir destan olan Mahabbarata’nın (Büyük Barata) içinde yer alır, onun bir parçasıdır. Büyük Bharata’nın ana hikâyesinde Pandavas’ların (kutsal yanımız) ve Kuravas’ların (dünyevi yanımız) temsil ettiği iyilik ve kötülük kuvvetleri anlatılmaktadır. Büyük Barata’da sözü geçen savaşta krallığı ele geçirmek için, (kuşkusuz bu manevi bir krallıktır) kötülük timsali Duryodana ile ordusu mahvedilir, büyük savaş tam on sekiz gün sürer, Bhagavad Gita’da on sekiz bölümdür.
Bhagavad Gita’da bahsedilen bir şehir vardır. Sanskritçede Hastinapura şehri, Filler şehri, Akıl şehri anlamına da gelmektedir. Nepalli bir münzevi, fillerin iri gövdelerine (yoluna çıkan karıncaları ezmemek için ayaklarını kaldırdıkları söylenir) rağmen, nazik duruşlarını, büyük kulaklarını, küçük gözlerini, telaşsız yürüyüşlerini ve önlerine çıkan engeller karşısında hücum güçleri gibi belirgin özelliklerini gözledikten sonra, doğunun akıllı ve ağırbaşlı kişilerinin fili akıllı bir insan için sembol olarak seçtiklerini söylemiştir. Çünkü zeki insanların amaçlarına yönelik istekleri için tüm engelleri aşan filler kadar dirençli olması ve onlar gibi vahşi hayvanların kükremesini, bülbülün şarkısını dinliyor gibi sakin olarak dinlemeleri gereklidir. Hastinapura’nın bu destanda şehir olabilmesindeki gerçeklik alegoriktir.


Annie Besant’a göre Bhagavad Gita’nın ana mesajı şudur: “Manevi bir hayat yaşamak için insan bir köşeye çekilip keşiş gibi yaşamak zorunda değildir. İnsan günlük dünyevi işleri arasında da Tanrı ile birleşmeyi başarabilir ve bu birliği sürdürebilir. Bu birleşmeye mani olan engeller bizim dışımızda değil, içimizdedir”.

* * *

Krişna, Arcuna’ya hitaben:
- Eylem nedir? Eylemsizlik nedir? Bazı akıllı kişiler bile bunu tam bilmiyor. Ben sana bunu öğreteceğim, Ey Arcuna ve bu seni özgür kılacak. Eylemi, yanlış eylemi ve eylemsizliği anlamak lazım. Eylem yolu esrarlıdır. Eylemde eylemsizliği, eylemsizlikte eylemi gören kişi, insanlar içinde akıllıdır ve yaptığı her işte huzur bulur. Yaptığı her iş arzu ile şekillenmeyen kişilere ve akıl ateşi ile temizlenmiş kişilere, Görüş Sahipleri “akıllı insan” der; böyle bir insan her ne yaparsa huzur bulur. Hiçbir şey beklemez, hiçbir şeye dayanmaz, sevinci her zaman eksiksizdir. Boş umutlara kapılmaz, kendi kendinin hakimidir. Tanrı ona ne verirse onunla mesut olur. Hasetten uzakta, başarılı olsa da olmasa da dengelidir. Yaptığı işler elini kolunu bağlamaz. Bütün bağlardan azadedir. Zihni bilgeliğeermiş, ruhu huzur bulmuştur. Yaptığı işlerde Tanrı’yı gören kişi, gerçekten Tanrı’ya gider.