Çok Şanslıyız Çok / Erdal Demirkıran

[mücevher]

Çok Sansliyiz Çok!

Sanssiz adam

Sabahleyin aceleyle evden çikti. Otobüs duragina yöneldi. Duraga on metre kala otobüsü gördü ama yetisemedi.



Is yerine gitti, hemen hazirlamasi gereken bir rapor vardi. Bilgisayarini açti, raporu hazirladi. Çok güzel bir rapor olmustu, tam üç saat ugrasmisti. Tam kaydedecekken bir anda elektrikler kesildi.



Aksam yorgun argin eve geldi. Banyoya girdi, sabunlandi, tekrar suyu açmak istedi ama olmadi, çünkü sular bir saniye önce kesilmisti.



Sabahleyin bir çekin tahsili için bankaya gitti. Banka çok kalabalikti ve sirada yaklasik otuz bes kisi vardi. Öglene kadar siranin kendisine gelmesini bekledi. Tam sira kendine geldiginde sistem arizalandi.



Randevuyu koparincaya kadar tam alti ay ugrasti. Ama sonunda oldu, aldi randevuyu. Bulusmak için adamin ofisine gittiginde beyefendinin acil bir is için sehir disina çiktigini ögrendi.



Pahali bir cep telefonu aldi, ertesi gün telefonun fiyatinin yari yariya ucuzladigini ögrendi.



Biraz dolari vardi, bozdurdu ve bir daire aldi, ertesi gün develüasyon oldu.



Muhallebi yerken disi kirildi...

Yukaridaki adamin yasadiklarini ya da benzerlerini sen de yasamissindir. Birçok kere ne kadar sanssiz oldugunu düsünmüssündür. Halbuki olumlu görebilsen, hiçbir zaman sanssiz oldugunu düsünmez, hiçbir zaman küfretmezdin.


Her insan, her gün bir dolu sanssizlik yasiyor. Hayatinda ilk defa çatalla meyve yemeye kalkan ve çatali tam agzina götürürken, ensesine vay Mehmet diye tokat yiyen, bogazina çatal kaçan ve ölen adami duydun mu sen? Üstelik adi da Mehmet degil Abdullah’ti. Bakisini degistirmelisin. Ben çok sanssizim, diye diye ortalarda yürürsen, her olana kötü bakarsan, her sey daha kötü olur buna emin ol ve yine emin ol ki bir gün su içerken bogulup gidersin. Bakisini degistir. Biraz daha, biraz daha dikkatli bak, ne kadar sansli oldugunu göreceksin.


Çok sansli adam...



Biraz önceki sanssiz adami düsün! Belki otobüsü kaçirdi ama milyonlarca insanin aksine onun geç de olsa gidebilecegi bir isi vardi.



Raporu hazirlarken elektrigin kesilmesi ona, raporunu tekrar gözden geçirme ve hatasiz bir rapor yazma firsati verdi.



Banyoda suyu kesilse de aksam evine dönemeyen milyonlarca insanin aksine o, evine dönmeyi basardi ve hatta evi olmayan binlerce insan varken, o en fazla suyu kesilecek bir evde yasamanin keyfini sürdü.



Bankada sistem arizalansa da, dönen binlerce çekin arasindan ögleden sonra da olsa onun çeki ödendi.



Fiyati yari yariya ucuzlasa da pahali bir cep telefonu alabilecek güce sahipti.



Develüasyon olsa da, evine ekmek götüremeyen binlerce insanin aksine ilk degerini kaybetmis olsa bile, kendine ait bir dairesi vardi.



Muhallebi yerken disi kirilsa da yediginin muhallebi oldugunu idrak edecek saglikli bir beyne sahipti.



Nefes alamayan binlerce insanin aksine o nefes alabiliyordu.


Gerçekten de sahip olduklarimizin kiymetini hiç bilmiyoruz.


Elini vicdanina koy ve hesap et. Önüne bir kagit al, bir tarafa sahip olduklarini, bir tarafa sahip olamadiklarini yaz. Inanamayacaksin, çok sanslisin çoook!