[pisimbat]

Bazen
Hani rüya içinde rüya görürüz ya ve bunun bilincindeyizdir bu ikilemi yaşarken ,hayatımızın bazı dönemlerindede böyle oluyor yani bana oluyor da onu biliyorum,uyanmak istersiniz uyanamazsınız bağırmak istersiniz bağıramazsınız ne kimse görürü ne duyar beni ,birde bunu gerçekten yaşamak var ,elimizin kolumuzun bağlı kaldığı durumlar sadece seyirci olarak katıldığımız ama bizi taa en derinden yaralayan ,ruhumuzun acı çektiği olaylar,kişiler ,ne yardım edebiliyoruz ,ne kimse bize yardım edbiliyor ,tek sığındığımız allah oluyor ,zaten başımız sıkışmadan pek adını anmaz olduk sanırım ,ne konuşacak ne derdimiz ne acımızı anlata bileceğimiz ne omzuna yaslanıp ağlaya bileceğimiz kimse olmuyor yanımızda ,nedenler niçinler nasıllar kafamızda cirit atarken uykuya haram geceler boyunca ,oysa çok değil bir destektir istediğimiz ,ne kadar kuvvetli olursak olalım bir dost bir seven bir şefkat arıyoruz işte üzülme geçer deyip saçımızı okşamasını beklediğimiz bir sıcak avuç istiyoruz ama olmuyor .öyle yanlız öyle kimsesiz öyle çaresiz kalıyoruz ki ruh bedene dar beklemek ve sabretmeketn herşeyi zaman bırakmaktan başka çaremiz olmayan durumlar bu sadece sevgili değil ,her konu için geçerli benim için ,bazen deniz kenarında bir dost ile yudumlana nefis bir çay bile dertleri azda olsa ala biliyor ,yada ettiğimiz dualarda sabır diliyoruz allhatan ,darda sıkıntıda olan,her kim var ise allah onlara yardım etsin ,herkes de yaşadığı günün değerini bilsin bence yaşam her an acı süprizlerle karşı karşıya bıraka biliyor insanı malesef,acılara dayanmak zor da olsa bunlarla yoğrulup olgunlaşıyor ve hayatın değerini anlıyoruz ,ben bunları nie yazıyorum şimdi bugün deniz kenarında oturuyordum ezan okundu dua ettim içimden allahım ile konuştum ve birkez daha şükrettim ve bunları yazmak istedim yazdım da işte böyle