[Berilce]

Klasik romanların insanın yaşamının üç döneminde okunması gerektiğini, insana kitapların anlattığı
şeylerin farklı olabileceğini, farklı perspektiflerin bulunabileceğini okuduğumu hatırlıyorum bir yerlerde...

Ben de zaman zaman klasik romanları tekrar okuyorum ve her seferinde farklı şeyler buluyorum...
Ünlü fransız romancı, "Anatole France'ın" yazdığı, "Kırmızı Zambak" kadın erkek ilişkilerindeki açmazları, bir yasak aşk etrafında dönen olayları, kadın ruhunun çalkantılarını, anlatımındaki sadelik ile ve arada yaptığı filozofça tespitlerle, hakikaten klasik bir roman olma sıfatını hakediyor. Özellikle aşkın hemen filizlenip, iki insanı büyük bir tutkuyla sarmalaması ve hiç denebilecek bir nedenle kolaylıkla yıkılıvermesi, günümüzdeki aşklara benzettiğim için bence bu romanı ilginç kılıyor...
Romandan bir pasaj:



Sevgi de dindarlık gibidir, geç gelir. Hiçbir kadın yirmi yaşında ne sevmesini bilir, ne de dindardır… Sevmek için özel bir yaradılışta ise, ya da doğuştan dindarsa o başka… Doğuştan hazır olanlar bile şu sevme nimetine, Şam yolu üzerine düşen o yıldırımdan daha korkunç nimete, uzun zaman direnirler. Bir kadın, çoğunlukla, kendini ihtiras halindeki sevgiye ancak olgun çağa gelince, artık yalnızlıktan korkmadığı vakit kendini bırakır; çünkü gerçekten, ihtiras kurak bir çöl, alev alev yanan bir Mısır çölüdür. İhtiras din-dışı bir keşişliktir, dindarca bir keşişlik kadar sert.

Kırmızı Zambak sayfa:101
Anatole France