Hologram Teorisi ve Eşzamanlılık

[ışıkk]

Beyin Bir Hologramdır Bu tanımlama, görünen dünyanın yanlış olduğu anlamına gelmez; orada bir gerçeklik seviyesinde nesnelerin bulunmadığını göstermez. Bunun anlamı şudur: Bu gerçekliğin arasından geçip, evrene holografik bir sistemle bakacak olursanız, başka bir görüntüye ulaşır, farklı realiteye varırsınız. Ve bu diğer gerçeklik şimdiye dek bilimsel olarak açıklanamayan şeyleri-paranormal fenomenleri, eşzamanlılığı, olayların sanki anlamlı gibi görünen karşılaşmalarını-açıklayabilir.

Hologram Teorisi ve Eşzamanlılık

Bohm’u biraz daha araştırma gereği hissettim ama konuya önce Pribram’ın Holografik Modeli ile giriş yapalım. Bakın neler buldum, umarım bu yazıların sonunda bir ekonomist olarak, ünlü ekonomist fıkrasında olduğu gibi size karşıdaki tepeyi göstermem. Bilmeyenler için önce bu fıkrayı anlatarak başlayayım:

Bilim adamları kaybolurlar, ellerinde bir harita vardır. Ekonomist ‘durun! Ben şimdi nerede olduğumuzu bulurum, merak etmeyin ’ der, biraz hesap yapar, inceler ve şöyle devam eder. ‘Tamam buldum. Şu karşıdaki tepeyi görüyormusunuz? İşte hesaplarıma göre şuan tam o tepenin üzerinde bulunuyoruz.’

Pribram’ı holografik modeli biçimlendirmeye yönelten ilk çıkış noktası, anıların beyinde nasıl ve nerede depolanmakta olduğu sorusuydu. Bu gizemle ilgilenmeye başladığı 1940’ların ilk yıllarında anıların beyinde belirli bir yerde yerleşmiş olduğu kanısı egemendi. Kişinin sahip olduğu her anı, örneğin büyük annesini en son gördüğün anın, beyin hücrelerinin belirli bir yerinde bulunduğuna inanılırdı. Bu gibi anı izlerine engramlar deniliyordu, bir engramın hangi maddeden yapıldığını-bir nöron mu, yoksa özel bir tür molekül mü olduğunu – hiç kimse bilmiyordu.

Genç bir nöroşirurji(*) öğrencisi olan Pribram’ın, Penfield’ın enegram kuramından kuşkulanmak için bir nedeni yoktu. Ancak daha sonra düşüncesini tümüyle değiştirmesine neden olan bir şey oldu. Büyük Nöropsikolog(*) Karl Lashley’le çalışmaya başlamıştı. Lashley hafızadan sorumlu o bir tür bilinmeyen mekanizma üzerinde otuz yıldır kişisel inceleme yapıp, duruyordu ve orada Pribram, Lashley’in çalışmalarının meyvelerine ilk elden tanık oldu. Şaşırtıcı olan, Lashley’in engramın varlığı konusunda hiç bir ipucu elde edememiş olmasınında ötesinde, yaptığı incelemenin, Penfiled’ın tüm bulgularının dayandığı zemini yerle bir etmiş olamasıydı. Lashley’in yaptığı şey, fareleri, örneğin bir labirent içinde koşturmak gibi çeşitli görevleri yerine getirmek üzere eğitmekti. Farelerin beyinlerinin çeşitli bölümlerini ameliyatla çıkarttıktan sonra yine bu deneyleri uyguladı. Amacı, farelerin beyinlerinden labirent içinde koşma yeteneklerinin anılarını kapsayan bölümleri devreden çıkartmaktı. Beyinlerinden hangi oranda parça alırsa alsın,

Anılarını ortadan kaldıramadığını görerek şaşırmıştı. Genellikle farelerin motor yetenekleri zayıflıyor ve labirentin koridorlarında beceriksizce topallıyorlardı ama beyinlerinin büyük bir bölümü çıkarılmış olsa bile hafızaları inatla tam kalıyordu.

Pribram için bunlar olağanüstü bulgulardı. Eğer hatırlara beynin içinde kütüphane raflarında belirli yerlerde bulunan kitaplar gibi özel yerlere sahipse, Lashley’in cerrahi müdaheleleri onlar üzerinde niçin etkisiz kalıyordu? Pirbram’a göre bunun tek nedeni, hatıraların beynin belirli bir bölümünde yerleşmiş olmayıp, tüm beynin içinde bir biçimde yayılmış ya da dağıtılmış durumda oluşuydu. Sorun, bu durumun oluşmasını hangi mekanizma ya da sürecin sağladığı konusunda bir düşünce üretilememesiydi.

1960’ın ortalarında, Scientific American dergisinde okuduğu bir makale onu şimşek gibi çarptı. Bu makale, bir hologram düzeninin nasıl kurulduğunu anlatıyordu. Şaşırtıcı olan yalnızca holografi kavramının kendisi değildi, aynı zamanda Pribram’ın çözmeye çalıştığı bilmeceye bir çözüm sağlıyordu.

Holografinin ortaya çıkamasına neden olan şey girişim diye tanımlanan olgudur. İki ya da daha çok dalga-tıpkı su dalgaları gibi – birbiri içine geçtiğinde oluşan çapraz çizgili desenlere girişim denir. Örneğin bir havuza bir çakıl taşı attığınıza suda bir dizi eş merkezli dalgalar oluşur. Ve bunlar kendi dışlarına doğru yayılır. Eğer havuza iki taş atacak olursanız, iki dizi dalganın yayılıp, birbirinin içinden geçtiğini görebilirsiniz. Böyle çarpışmanın neden olduğu dalga sırtları ve çukurlarından oluşan karmaşık düzenleme, bir girişim desenidir.

Dalga benzeri her fenomen ışık ve radyo dalgaları da dahil bir girişim deseni yaratabilir. Lazer ışını son derece saf, birbiriyle uyumlu bir ışık türü olduğu için, girişim desenleri yaratma konusunda özellikle başarılıdır.Deyim yerideyse lazer, kusursuz bir çakıl ve kusursuz bir havuz oluşturur. Sonuçta, bugün bildiğimiz hologramlar ancak lazerin bulunuşundan sonra oluşturulabilmişleridir.

Bir hologram, tek bir lazer ışınının iki ayrı ışına ayrılması ile oluşur. İlk ışın, fotografı çekilecek nesneden sektirilir. Sonra ikinci ışın, ilkinin yansıyan ışığıyla çarpıştırılır. Bu durumda ortaya çıkan girişim deseni daha sonra bir film parçalayıcısına kaydedilir.

Çıplak gözle bakıldığında film üzerineki imgenin, fotoğrafı çekilen nesneyle uzaktan yakından hiç bir benzerliği yoktur. Daha çok, havuza atılmış bir avuç çakıl taşının oluşturuğu eş merkezli halkalara benzemektedir. Ancak başka bir lazer ışını (ya da bazan benzer bir parlak ışık kaynağı) filmin içinden geçip, onu aydınlatacak olursa orjinal nesnenin üç boyutlu bir imgesi yeniden ortaya çıkar. Böylece imgelerin üç boyutluluğu genellikle insanı ürkütecek derecede inandırıcıdır. Bir holografik projeksiyonun çevresinde dolaşabilir ve sanki gerçek bir nesneymiş gibi ona değişik açılardan bakabilirsiniz. Bununla birlikte uzanıp, ona dokunmak isterseniz eliniz görüntünün içinden geçip gider, ancak o zaman orada gerçekte hiç bir şey olmadığını anlarsınız.

Hologramın tek şaşırtıcı özelliği üç boyutlu oluşu değildir. Üzerine bir elma imgesi kaydedilmiş bir holografik film parçasını ikiye böler ve ve sonra parçaları lazerle aydınlatacak olursak, her iki yarının da elma imgesinin bütününü kapsamakta olduğunu görürüz! Bu yarım filmleri tekrar tekrar bölerek yine aynı işlemi yineleyecek olursak, bütün elma imgesinin en küçük parçanın üzerinde bile (parçalar ufaldıkça imgeler biraz flulaşmakla birlikte) yer aldığını görerek yeniden şaşırabiliriz. Normal fotoğrafların tersine, holografik bir film parçasının en ufak parçası, bütün üzerinde kaydedilmiş tüm bilgileri kapsamaktadır.

Pribram’ı böylesine heyecanlandıran şey de işte hologramın bu özelliğiydi; çünki, hatıraların beyinde belirli bir yerde olmayıp da tüm beynin içine nasıl olup da dağılmış bulunduğuna bir yanıt getiriyordu sonunda. Eğer bir holografik filmin her bir parçası, bütün bir imge yaratabilmek için gereken tüm bilgiyi kapsıyorsa, beynin her parçasının da yine aynı biçimde tüm hafızayı hatırlayabilemek için gerekli tüm enformasyonu içermesi mümkündür.

Pribram 1970’lere dek kuramanı doğrulayacak yeterince kanıt birikimin sağlandığı düşüncesindedir. O’nu rahasız etmeye başlayan soru ise şuydu: Eğer beyinlermizdeki gerçeklik görüntüsü aslında bir görüntü değilde, bir hologramsa, bu neyin hologramıydı? Bu sorunun yarattığı açmaz, bir masa başında oturan bir grup insan yerine bir leke halindeki girişim deseniyle karşılaşmaya benzer. Her iki durumda da kişi şu soruyu sormakta haklıdır: Hakiki gerçeklik nedir? Gözlemci tarafından gözlenen ve görünüşe göre olan nesnel dünya mı, yoksa kamera/beyin tarafından kayıtlanan girişim desenlerinden oluşan leke mi?

Buradaki örnek bana rüyalarımı hatırlattı. Rüyalarınızda kendiniz nasıl hissediyorsunuz? Ben kendimi bir kameraya benzetiyorum. Oradayım ama kendimi görmem, gördüklerim bir kameranın gördükleri gibidir. Başka şeyleri gören, rüyaların içinde olan ama asla neye benzediğini bilmediğim ben…Aslında bunu rüya da iken fark da etmem. Başrolde olan ben; izler, görür, korkar, sevinir, duygular çalışır. Başka oyuncular da vardır, bir kısmı tanınan, bir kısımı tanınmayan. Hiç tanımadığımız birini rüyamızda gördüğümüzde onu tanımadığımız biliriz. Peki ya rüyayı gören..? O neden kendisini görmüyor, diğer oyuncuları görürken..?

Pribram, holografik beyin modelinden çıkartılacak mantıksal önermenin, nesnel gerçekliğin – kahve fincanları, dağ manzaraları, karaağaçlar ve masa lambaları dünyasının- belki gerçekte var olmadığı ya da bizim inandığımız anlamda var olmadığı sonucunu doğuracağını algıladı. Mistiklerin yüzyıllar boyu söyleyip durdukları şey doğru olabilirmiydi? Gerçeklik bir maya(*), bir hayal miydi? Oralarda var olan şey gerçekte, tınlayan, engin bir dalga boyları senfonisi, ancak bizim duyumlarımıza ulaştıktan sonra bildiğimiz dünyaya dönüşen bir ‘ frekanslar ülkesi’miydi?

Aradığı çözümümün kendi alanı dışındaki bölgelerde olabileceği düşüncesiyle fizikçi oğluna gidip onun görüşünü almak istedi. Oğlu kendisine David Bohm adındaki fizikçinin çalışmalarına bakmasını öğütledi. Pribram bunu yapınca elektrik çarpmışa döndü. Yalnızca sorusunun yanıtını bulmakla kalmadı, aynı zamanda Bohm’un görüşüne göre tüm evrenin bir hologram olduğunu keşfetti.
Hülya Xxanadu

Kaynaklar :

Holografik Evren, Michael Talbot, Ruh ve Madde Yayınları (Ana Kaynak)
Dinlerde, Bilimde ve Metafizikte Zaman Enerjisi, Murry Hope, Ruh ve Madde Yayınları
Zamanda Yolculuk Arkeolojik Bulgular ve Yeni Bilimsel Perspektifler, J. H. Brennan, Ege Meta Yayınları.

[SinanATASOY]

BU mail'i, kendi çalışmalarımla ilgili bilgi vermek için yazıyorum. Çok çok ilginizi çekeceğini düşünüyorum. Hatta eminim.

Biz yepyeni bir teknik üzerinde çalışıyoruz. Bu tekniğin adı, ‘holografik beyin teknikleri'. Kızlarımla çalıştık, şu anda 12 yaşındaki küçük kızım, kapalı gözlerle görüyor. Yerin altını, suyun altını görebiliyor. Beyninde klasörler açıyor, kayıt yapıyor, geri çağırabiliyor. Resimden kişilerin yaşayıp yaşamadığını söyleyebiliyor. Beynine navigasyon kurup, yön tespiti yapabiliyor. Renkleri kapalı gözlerle görüyor. Hatta, karşısındaki bazı kişilerin hastalıklarını bilebiliyor. Evrende, gizli hiçbir şey yok. Konuştuğumuz her şey, geçmişte yaşanan her şey, konuşulan her şey, kayıt altında. Bizler de belli enerji normlarına gelerek bu bilgileri okuyabiliriz. Tüm bu deneyimleri sizinle paylaşmak isterim, kızımla da tanıştırmak isterim.
Sevda Sipahioğlu Bakankuş

Dünkü Hürriyet gazetesinde bir okurun Ayşe Arman ile paylaştığı yazıdır. Bu konuda bilgisi tecrübesi olan varmı?

SinanATASOY Nickli Üyeden Alıntı

BU mail'i, kendi çalışmalarımla ilgili bilgi vermek için yazıyorum. Çok çok ilginizi çekeceğini düşünüyorum. Hatta eminim.

Biz yepyeni bir teknik üzerinde çalışıyoruz. Bu tekniğin adı, ‘holografik beyin teknikleri'. Kızlarımla çalıştık, şu anda 12 yaşındaki küçük kızım, kapalı gözlerle görüyor. Yerin altını, suyun altını görebiliyor. Beyninde klasörler açıyor, kayıt yapıyor, geri çağırabiliyor. Resimden kişilerin yaşayıp yaşamadığını söyleyebiliyor. Beynine navigasyon kurup, yön tespiti yapabiliyor. Renkleri kapalı gözlerle görüyor. Hatta, karşısındaki bazı kişilerin hastalıklarını bilebiliyor. Evrende, gizli hiçbir şey yok. Konuştuğumuz her şey, geçmişte yaşanan her şey, konuşulan her şey, kayıt altında. Bizler de belli enerji normlarına gelerek bu bilgileri okuyabiliriz. Tüm bu deneyimleri sizinle paylaşmak isterim, kızımla da tanıştırmak isterim.
Sevda Sipahioğlu Bakankuş

Dünkü Hürriyet gazetesinde bir okurun Ayşe Arman ile paylaştığı yazıdır. Bu konuda bilgisi tecrübesi olan varmı?

Arkadaşlar,, bu konu çok ilginç,,araştırmaya değer..Bu metod "Bronnikov Metodu" diye biliniyormuş ve kendi adında bir sitesi varmış,,site inglizce ,,
Sevda Hanım yakında bi site adresi verecekmiş,,inşallah ordan daha net bilgiler alırız,,,çok heyecanlandım çoook

[donusturucu]

Bende bu konuyu bugun okudum ve merakla takip ediyorum..Çok heyecanlı ..İnşallah bende bu eğitimi alabilirim!!

[canan63]

merhaba benim adım canan,

hholografik beyin teknikleri eğitimini 2008 yazında sevda bakankuşun şirketinden aldım.. herkese tevsiye ederim.. fotografik hazfızanın gelişmesi ve kendi enerjinizi yukselterek beyninizi kullanmayı öğreniyorsunuz.

[kylie]

kişi enerjisini kendi başına nasıl yükseltebilir?

[teoman_]

alkollü bir kafayla eğer okuduklarımı yanlış anlamadıysam
hologram düzeneği, eflatun'un mağaradaki mahkumlar düşüncesinden yola çıkılarak oluşturulmuş, mağaradaki insanların teknolojik şartlara uyarlanmış bir versiyonudur. aslında bizler, sadece gölgeleri seyreden sırtını mağara kapısına dönmüş elleri bağlı mahkumlarız.
ayrıca Pribram denen herif, farelerin tümsel hafızasını kanıt göstererek hologram beyin modeli varsayımını ortaya atmış.
farelerin beyinlerinin hangi dilimleri alınırsa alınsın anılarını unutmamalarının başka bir sebebi de olabilir değil mi?

hoş prigram'ın yaşadığı dönemlerde harici veya merkezi sabitdisk terimleri henüz keşfedilmemişti ama aşağıdaki örneği yine de vermem gerekecek.

işyerimizde 20 bilgisayar bulunduğunu fazdelim. bu 20 bilgisayarın ortak olarak kullandıkları kendi bellekleri dışında, harici ve merkezi bir bellek daha bulundunsun. 20 bilgisayarın sahip olduğu belleklerden çok daha büyük ve kapasiteli.
bu bilgisayarlar elde edilen bilgileri aynı anda hem kendi belleklerine hemde merkezi belleğe kaydediyor olsunlar.

Şimdi bilgisayarlardan birinin tüm verilerini silelim. bilgisayarda hiçbir veri kalmamış olsun. bu durumda bile verileri silinen bilgisayar normal çalışmasını sürdürecektir. bunun sebebi aslında bilgisayarın stabil çalışması için gerekli verilerin kendi belleğinde değil, merkezi bellekte kayıtlı olmasıdır.

bu durumda bizler şunu sorgulamalıyız
insanoğlu aslında bilgileri kendi beynine mi kaydediyor yoksa tüm insanlığın kullandığı kollektif, harici, dev bir harddisk (bellek) üzerine mi kaydediyor?
belki de ikisini de aynı anda kaydediyordur. belki de kendi beynimiz olarak yorumladığımız şey aslında kollektif bilinç tarafından bize has oluşturulmuş bir hafıza alanından ibarettir.

son olarak yukardaki metinde geçen terimlerin benzerliği ilgimi çekti, pribram, engram ve hologram
bu benzerlikler bende, bu makalenin tamamen üfürükten teyyare bir şey olduğu kanısını uyandırdı ama neyse okumuş bulundum artık...

not: alıntı değildir...