Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

bugün bir şey farkettim... bir insan içindeki duyguyu etrafındaki yakınlarıyla paylaşmalı . örneğin bir kişi müzik dinlerken film izlerken spor yaparken maç izlerken konserdeyken kitap okurken vs. içinde o kitap o müzikle ilgili bir şeyler düşünür ve hisseder. '' çok hoş müzik '' '' müthiş bir film '' gibi. İnsan içinde o hissettiği duyguları kendine saklarsa asosyal oluyor bence. Bende böyleyim su an. Dinlediğin bi müzikten , izledigin filmden, okudugun kitaptan duyduğun hissi yakınındaki insanlarla paylaşmak seni sosyal yapan şey bence. ve bende tam olarak bu eksık. Bugün bunları düşündüm kendi düşüncelerim bunlar. Ve içinde bulundugum durumdan cıkıp duygularını ve hislerini dışardakilerle paylaşan biri olmak bana cok zor geliyor ve onu başarmanın sanki korku verici bir şey oldugunu düşünüyorum.

Bu arada bu siteye yaza yaza mutsuzluk duygumu aştım neredeyse hepinize çok teşekkür ederim :) Artık mutsuzlugum ve depresifliğim gitti diyebilirim. Yaşama sevincim geldi yine :) hepinize cok tesekkurler...

Birde arkadaslar kafama takılan bir şey var... 8.sınıfta ergenliğe yeni girmeye baslamıstım ve bir sivilcemin çıkması yada sesimin kalınlasması beni çok derinden üzmeye baslamıstı. Büyümek istemiyordum o halimle kalmak istiyordum ve bu düşünceler beni içine kapanık bir kişi haline getirmişti o zamanlar ve bana kalırsa hala o düşüncelerin etkisindeyim. Eğer öyleyse nasıl kurtulabilirim bundan fikriniz var mı ... hepinize sevgiler... :)

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

Şimdi kaç yaşındasın? İçinde bulunduğun durum çok doğal bence, çocukluktan yetişkinliğe geçerken ben de aynı şeyleri yaşamıştım. Büyümek masumiyetliliğimi kaybetmek, daha fazla sorumluluğun altında ezilmek gibi geliyodu bana. Bu yaşadıkların çok doğal ve hormonal şeyler. Birazcık zamanla hiç korkulucak bişey olmadığını görüceksin :) Hem yetişkinlikte çocukluk kadar güzel. Mutlu olmana sevindim. Arada bi dalgalanmalar yaşasanda inat et, sakın pes etme başarıcaksın.

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

selam arkadaşlar 4-5 gün aradan sonra gene burdayım. bugün bi halısaha maçımız vardı orda bi çocuk benim hakkımda konusmuyo dedi ve benim moralim tamamiyle gitti. kendimi burda buldum . ne yapacam bilmiyorum böyle yaşayıp mı gidecem yoksa konuşkan sosyal biri olabilecekmiyim düşünüpduruyorum ve bazen umudum azalıyor

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

Hiç bir psikiyatra yada psikoloğa gittin mi? Eğer gerçekten bir psikolojik sorunun varsa düz bir duvara tırmanmaya çalışıyomuşsun gibi devamlı geriye düşebilirsin. Mesela ben borderline hastalığı tedavisi gördüm iki yıl kadar şimdi ise bu farkındalıkla yol alıyorum. Hep bununla ilgili adımlar atıyor, bu konuya odaklı olarak çözüm arayışlarım oluyor. Sonra verdiğim tepkiler, düşünce biçimim yine bunun farkında oluyorum. Eskiden kayıp olurdum. Dibe düşerdim, korkunç karanlık hissederdim oysa şimdi böyle bir duygu durumunda " merak etme, bu şimdi geçecek endişelenme, bunun neden olduğunu biliyorsun" diyorum kendime ve sakin kalabiliyorum. Eğer seninde bunun gibi doktor tanısı gerektiren bir rahatsızlığın varsa kendi kendine çözmen pekte kolay olmaz. Çünkü mantıklı düşünmen kolay değil böyle bir durumda. Benim sana tavsiyem bir psikologla görüşmen ve seninle ilgili tanıyı belirledikten sonra yol alman hayatını çok kolaylaştıracaktır.

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

insan önce kendini sevmeli..siz kendinizi severek başlayın bence..insan yalnızken mutsuzken başkasıyla da mutlu olamaz

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

insan mutsuzken baskasiyla da mutlu olamaz diye genellemek doğru olmaz.
Bence mutsuzlugu mutluluga cevirecek insanlar vardır.

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca bir etmiyor. İnsan tek başına mutsuzsa başka biriyle de mutlu olamıyor..
sanrım duymamıştınız Can Dündar ın sözü...

ve bence cok mantıklı ve doğru.sizde mutluluk yoksa karşınızdakiye de veremezsiniz.

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

Ben mutsuzken kimse beni mutlu edemez yani ? Siz mi pozitifsiniz ? imzanızı başkası mı yazdı ?

Çok katı bir ön yargı . sizin söylediğiniz hayatta bir kere mutsuz olursan ölene kadar mutsuzsun ile aynı kapıya çıkıyor . Neden ? çünkü eğer mutsuzluğu kimse geçiremezse bir kere mutsuz olan hep öyle kalır .

Onun bunun sözüne bakarak bir şeyin kesinliğine ulaşamayız .
Kimi aşka sevdiğinin gözü der . kimi kulağı . kimi gülüşü kimi heyecanı . kimi mutluluğu para da bulur kimi aşkta kimi ayyaşlıkta , kimi dostta . Benim mutsuzluğumu geçirecek onlarca insan var .

eğer sizde durum farklı ise etrafınızdakileri bir gözden geçirin derim .

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

atladığınız bişi var ben onu konu sahibi için yazdım..kendisinin mutsuzluğu kendisiyle barışık olmamasından,kendisini sevmemesinden kaynaklanıyor dıye..konuyu tekrar okuyup öyle yazdıgıma geçmeli bence..

'' Arkadaşım neredeyse hiç yok. Herkes benımle olmaktan sıkılıyor. Bunu hiç sevmiyorum'' yazmış konu sahibi..bunun tek açıklaması var,kendiniz buna imkan vermezseniz,önce siz kendinizi sevmezseniz kim bulup neden sever ki sizi?

''Ben mutsuzken kimse beni mutlu edemez yani ?'' yazmışsınız , işte siz mutsuzken yalnızlığı secerseniz,konu sahibi gibi kaçarsanız hayattan,kim mutlu edebilir ki sizi? tek başına bi cümle olarak anlamsız,ama konu sahibi anlayacaktır okuyunca...okursa...

evet pozifimdir,imzamı da kendim yazdım,
bir kere mutsuz olan hep öyle kalır . yazmışsınız,onu demek istemedim.
insanları,hayatı sevmeye önce kendinizi severek başlayın,demek istedim,konu sahibine..

''Kimi aşka sevdiğinin gözü der . kimi kulağı . kimi gülüşü kimi heyecanı . kimi mutluluğu para da bulur kimi aşkta kimi ayyaşlıkta , kimi dostta . Benim mutsuzluğumu geçirecek onlarca insan var .'' yazmşsınız,işte konu sahibinde bunların hiçbiri yok okumadınız mı?

''Arkadaş istiyorum yanlız olmak evde tıkılıp kalmak istemiyorum. Nasıl değiştirecem ben kendimi ?'' yazmış kendisi..
ona cevaptı yazdıklarım..

bu forum beni baya değiştirdi şimdiden , ben kimseye açıklama yapmam normalde :)

Cevap: Yaşıyorum ama yaşamak denirse
 

peki öyle olsun.