Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen..
 

Sözlerime başlamadan önce önemseyen,yardım etmek isteyen herkese çok teşekkür ederim. Ben sanırım neden sosyal fobili olduğumuzu buldum!

Ailelerimiz hep der...
-''Sessizlik iyidir + sessiz olanlardan zarar gelmez,edepli olun,toplumda konuşma,sözünü kesme büyüğünün,ayıp!!''
-''Şşş sen konuşma her şeye burnunu sokma büyüklerin işine karışma bak bundan sonra!''

Gibi gibi cümleleri küçüklükten beri duyarız biz sosyal fobililer..

Bir de bu olumsuz cümlelerden sonra bir de şunları söylerler;
-Bu yeni nesil de iyice değişti.. Biz eskiden babamızın yanında bacak bacak üstüne atamazdık.`eskiden böyle miydi? biz babamızın yanında kılımızı bile kıpırdatamazdık..bi kelime konuşmazdık edebimizden.

Bunu da geçtim fikirlerimizi de söyleyemiyoruz ailede,düşüncelerimiz hep içimizde kalıyor çünkü babamızdan korkuyoruz..Kızacak,anlamayacak diye..
Sonra odamıza kapanıyoruz.

Ders çalışmazsak bir şeylerle tehdit ediyorlar ailelerimiz bizi.Mesela yarın şu şu dediğini yapmam vs. diye.
Hiç aferim kızım/oğlum demiyorlar,tebrik etmiyorlar başarımızı.. Bir şeyler başarmaya çalıştıkça elimize yüzümüze bulaştırıyoruz hissi veriyorlar.. Bu zamanda çalışmayanı adam yerine mi koyuyorlar git ders çalış!! diyip hevesimizi kırıyorlar..

Meesela örnek vereyim..benim annem bana hiç güvenmez,hemde hiç..Sonra der ki, sana güveniyorum da çevreye güvenmiyorum. laaaf. Kaç yaşına geldim bakkala giderken sitenin kapısında bekliyor benimle çıkıp.Bende hemen koşa koşa gidip alel acele alacağımı alıp doğru geri gidiyorum.Annem merak eder de peşimden gelir diye..
Dersaneye bile yanımda geliyor,düşünebiliyor musunuz?Karşıdan karşıya aniden geçerim diye elimden bile tutuyor ve beni yolun ortasında sinirlendiriyor. Sonra afra tafra yapıp gidiyorum ve peşimden gelme diyorum sonra ne oluyor?ben asabi oluyorum..
Bir gün ders çalışıyordum,ders çalışıyorum bak dedim..saat de 10 olmuş!!! diye bağırdı..Heves kalır mı?kalmadı..sonra ağlaya ağlaya uyumaya çalıştım ve iğrenç bi güne daha gözlerimi açtım..


Ben kısaca yaşadıklarımı anlattım..olumsuzluğumu,kendime olan nefretimi,sus pus oturduğumu!! Hayatta değersiz bir şey,nokta kadar bile kendine güveni olmayan biri..
Bizim farkımız ne? Anlamıyorum..
Bizde insanız..Yiyip,içen,aynı okullarda okuyan,aynı yaşlarda olan.. Ama neden biz sosyal fobiliyiz de onlar değil? Anlamıyorum..
Biz neden kendimizi sevmiyoruz da onlar kendilerini beğenmişler, kendilerini bir şey sanıyorlar? Anlamıyorum ve hiç bilmiyorum..

Çevremize bir bakalım.. Hayat aslında yaşanılmayacak kadar kötü değil... Kuşlar uçuyor,insanlar gülümsüyor bize..
Peki biz neden bu kadar negatifiz?
Neden hayatın esprisini anlayamıyoruz?
Neden hiç bir yaptığımızı beğenmeyip elimize yüzümüze bulaştırdığımızı düşünüyoruz?
Peki neden tüüm hatalarımıza rağmen kendimizi olduğumuz gibi kabullenip hatalarımdan ders aldım deyip boşveremiyoruz?
Neden ''hayır'' diyemiyoruz?
Neden sessizsin dediklerinde, ''bilmem..'' diyoruz?
Biliyoruz aslında..biz sessiz olmak istemiyoruz,ama bize bunu olmaya zorluyorlar!!
Bunu atlatırız diyoruz,evet imkansız değil..Peki bize bu olumsuzluğu verenler hayatımızda olduğu sürece nasıl değişeceğiz?
Aynı şeyleri yapmaya devam edip bizim keşkelerimizi çoğaltmayacak mı bu olumsuzluklar?!
Bizi yine değersiz kılmayacak mı?yani yine değersiz olduğumuzu düşünmeyecek miyiz?
Sizce...?

Bir ortama girince ciddi değil de sıcak olmak istiyoruz.sıkılgan olmak istemiyoruz..zaten kim ister ki?

Olumsuzlukları..
''Elalem ne der'' demeyi..
Hayatımızı biz mutlu olalım diye yaşamamayı hep başkalarını düşünmeyi..
Hayat sıkıcı,insanlar çok değerli,ben değersizim.. demeyi..
Başkalarının hakkındaki düşünceleri önemsemeyi..
Çevreye negatif enerji vermeyi
BIRAKALIM ARTIK!

İlk olarak bunları başarmalıyız ki devamı gelmeli..
Hayatın o kadar da kötü olmadığını bilmeliyiz,pozitif olmalıyız her zaman!
Kendimizi sevmeliyiz,kendimizi canlandırmalıyız ki çok mutlu olalım!
Ailemiz negatif mi?Biz pozitif olalım,onlar da değişecek belki?nerden bilirsin!
başkaları değil kendimiz bizi ilgilendirmeli..biz kendimizi bildikten sonra onların görüşlerine ne gerek var..? Biz iyiyiz,süperiz ve sadık bi dostuz.bi de şu çekingenliğimiz olmasa:zpzp:
HER ŞEYİN EN İYİSİNİ HAKEDİYORUZ! ÇÜNKÜ BİZ DEĞERLİYİZ MÜCEVHER GİBİ.. BİZDEN İYİSİ YOK Kİ blissy

Hayatın tadını çıkarmalıyız..herşeyi ciddiye alacak kadar uzun değil bu ömür..

Bugüne kadar değişmediyseniz bu günden sonra değişimin evresindesiniz!
Çünkü azmettikten sonra başarılmayacak güç yok..
BİZ GAYET SOSYAL,KONUŞKAN,ÇENESİ DÜŞÜK,NEŞELİ,CIVIL CIVIL insanlar olabilirizgirlhaha
Çok zor değil..hem de hiç! Sosyal fobi en kolay iyileştirilen fobilerden biri..
Yeter ki biz azmedelim..Yeter ki biz kendimize güvenelim!
. . .
Bizim için çok zor,ama başarırız..
Negatif olabilir ailemiz,dayanamıyor bile olabiliriz,hatta agresif olduğumuzu da düşünebilirler..Ama onlar ''biz'' değiller,bizi anlamıyorlar..düşüncelerimizi okuyamıyorlar..Onlar eski zamandan kalma alışkanlıklarına devam edip bizim de bilmeden hayatımızı zehir ediyorlar..
Ama biz inandıktan sonra hallolmayacak şey yoktur.Yeter ki o içimizdeki cesareti açığa çıkaralım!

Uzun oldu..ama çok da iyi oldu..herkes düşüncelerini buraya yazarsa çok mutlu olurum.
HEPİMİZ BUNUN FARKINDA OLDUĞUMUZA GÖRE NE DURUYORUZ? DEĞİŞİM ZAMANI!
Haydi hep birlikte,hayatımıza neşe katalım..Düşüncelerimiz yaşamımızı etkilemesin..
BAŞARACAĞIZ! İNŞALLAH..

blissy

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

doğaçlama harika bir yazı çıkarmışsın ortaya :) sosyal fobi'nin olduğu yerde çekingenliğin olmadığından söz bile edilemez. Bir problemle karşılaşıldığında özelliklede o problemin ortadan kaldırılması için kararlılık ve motivasyon çok önemlidir. Eğer bu özellikler yoksa o problemden kurtulmanız söz konusu bile olamaz.

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

Bunlardan sonra bizden özgüveni yüksek ve aktif insanlar olmamızı bekleyen bi toplumdayız malesef.


Mesela bi de çözümü olduğunu bildikleri halde bize yol göstermemeleri gibi bi durum var. Ben yıllarca;" bi doktora mı gitsem acaba?,bi psikologla mı görüşsem acaba?" gibisinden cümleler kurup durdum. Noldu peki? Kendim söyleyip ,kendim dinledim hiç ilgilenen olmadı. Şifamı kendim arayıp bulmak zorunda kaldım ve buldum da çok şükür. Biraz biraz aşmış durumdayım bişeyleri. Ama bi yol gösterenim olsaydı daha kısa zamanda bulurdum kendi yolumu.Olsun,ben yola adımımı attım ve geri dönmeyi de düşünmüyorum ne olursa olsun.

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

Mesele şu ki; zaten kimsenin sana yol göstermeye gücünün yetmemesi.

Senin yolunu sana kimse gösteremez.

O, senin yolun.

Ben sosyal fobiyi, problemin tepkisi olarak hissediyorum. Asıl problem o değilmiş gibi. Onu yaratan şeyler her neyseler problem onlar. Sosyal fobi bir sorun mudur emin değilim. Sosyal fobi bir tepki olabilir.

Yok edilmesi mi gerekir? Ya da üzerinde değişiklik yapılması mı gerekir?

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

Herkesin bir destekçiye ihtiyacı vardır,o kadar haklısın ki..
Bir de her yaptığımızı hata görmeleri yok mu..
HEP DAHA İYİSİNİ İSTERLER, AMA BİZİM SORUNLARIMIZI GÖRMEZLER.
Seninle ilgileniyorum derler, ama sorunlarımızı bilmezler.
İlgileniyorum dedikleri de ne mi? Bize güvenmemeleri.
Bize güvenmiyorlar, sonra ilgileniyorum diyorlar.Bakkala giderken bile arkamdan geliyor benim..durum o kadar vahim.
Keşke destekçimiz olsaydı,ama bu fobiyi kendi kendimize atlatmaya çalışıyoruz ve bu da en zoru..
Kendi başına çıktığın bi savaş gibi, karşında bir yığın ordu..
Bu yüzden ne olursa olsun yılmadan savaşmalıyız.
Savaşalım ki hayatımızda attığımız her adım güzel olsun.
Ve içinde ''kendimiz'' olalım..
Biz bunu hak ediyoruz!


Üzerinde değişiklik yapa yapa açılması, yok edilmesi gerekir.

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

iyi,hoş, güzel söylemişsiniz de ben bir iki yıllık bi sosyal fobik değilim ki.. kendimi bildim bileli böyley(d)im. 5-6 yaşındaki bi çocuk ne anlar soyal fobiden,ne anlar onun beirtilerinden şimdi sorarım size?
ama büyükler olarak bana bi yol gösterebilselerdi herşey daha farklı olabilirdi.. şimdi bana bu durumu onların cahilliğine vermekten ve kendi kimliğimi armaktan başka yol kalmadı.
soyal fobi içteki sorunların dışa vurumudur.
sorunuzun cevabı: üzerinde çalışılarak ve değiştirilerek yok edilmeli ve. pes edilmemeli.
saygılar.

Cevap: Sosyal fobiliyim diyen ve yardım etmek isteyen herkes bu yazıyı okusun lütfen.
 

Sana hak veriyorum.Ben de kendimi bildim bileli böyleyim.
Ben 1. sınıfta bile böyleydim,daha küçücük çocukken bile sosyal fobiliydim ben.
Toplum vs. değiştirmedi beni,dışlanmadım bile.. ama ailemin tutumu değiştirdi düşüncelerimi.
Bana güvenmemeleri,hatamı yüzüme vurmaları ve hatta küçük düşürücü konuşmaları.
Onların yüzüne de söyledim,siz düzgün konuşmadıkça bende sizinle düzgün konuşmam diye.Ama resmen demediklerini bırakmadılar,yok bizi beğenmiyormuş da ... Bizi hiç bi zaman anlayamaz ki onlar. Bunu biliyorum. Çoğu zaman benim düşüncelerime bu olumsuzlukları soktukları için onlara çok kızıyorum..
İyi bir şey yaptıklarında bile ters tepki vererek onları cezalandırdığımı düşünüyorum.
Evet,cezalandırıyorum aslında.Ama onlar bunun farkında değil :)
tek başımızayız biz bu sorunla.. ve yine tek başımıza çözmek zorundayız.
Başka yapacak gerçekten hiç bir şey yok.
Bu fobiyle yaşamanın zorluğunu sadece sosyal fobililer bilir. Neden konuşmuyorsun?diyorlar bazen ama neden konuşmadığımızı anlamıyorlar çünkü onlar konuşmaktan çekinmiyorlar..
Çünkü onlara hayatın güzelliklerini ve kendini sevmeyi öğretmiş aileleri var :)