[imported_Angel]

merhaba arkadaşlar...
konuyu açan arkadaşımızla aynı hisleri yaşıyorum ben de...o yüzden konuya katılmadan edemedim..

yetersizlik ve mükemmeliyetçiliğin büyük bir kısmı bize ailemizin katı tutumlarından dolayı geçiyor...onların kuralları ve gerçekleri biz farkında olmadan kendi kuralımız ve gerçeğimiz olup çıkıyor...sorunun sebebi bu bence...

bunun çözümü ne olabilir...ailemizin karışmadığı özgür olduğumuz alanlarda seçimlerimizi yaparken sadece kendimizi düşünmek..
büyük kararlarda bu pek mümkün olmayabilir ama en azından küçük seçimlerde bunu yaparak işe başlayalım...mesela hangi kitabı okuyacağımıza hangi kıyafeti satın alacağımıza..hangi filmi izlemek istediğimize kendimiz karar verelim....o noktaya geliyoruz ki bunu bile yapamıyoruz...

aslında attığımız her küçük adımı takdir etmeyi unutmamalıyız...kendimizi başkalarıyla değil dünkü kendimizle karşılaştırmalıyız...böylece ilerlemeyi daha net görebiliriz...kendini değerlendirme süreci içinde gözümüzü kulağımızı çevreye kapatmamız faydalı olacaktır..hem olumsuz yıkıcı eleştiriler hemde karşılaştırmalar açısından...

aslında böyle olmak daha iyi...neden derseniz...kendimizi yetersiz gördükçe geliştirme isteği artıyor..olduğumuz yerde saymıyor ve sürekli gelişiyoruz...
mesela ben eskiden güzel giyinmeyi hiç bilmezdim..ama şimdi bir modacı kadar bilgi sahibiyim giyinme hakkında....neden ? çünkü kendimi o konuda hep yetersiz hissettim hırslandım araştırdım deneme yaptım yılmadım...şimdi çevrem benden giyim konusunda akıl alıyor..eskiden tenkit ederken...