[sweeet]

SEVGİNİN MUCİZESİ

Mirzakarim Norbekov

Bir gün gazetede çalışan bir arkadaşım telefon etti ve,

“Hadi denize gidelim. Zamanın var mı?” diye sordu.

“Var” dedim.

“Bir grup psikolog gidiyor, gazeteci olarak onlara katılacağım. İstersen seni de listeye dahil edeyim, nasılsa psikologsun. Düşünebiliyor musun? Devletin parasıyla Kırım’da otuz beş gün. Deniz, şarap, kebaplar, tatil terapisi…”

Kabul ettim. Beleş kimin hoşuna gitmez, söyler misiniz lütfen?

Gittim ve kendimi okul öncesi dönemdeki özürlü, öksüz ve seker hastasi çocukların dinlenme ve bakımevinde buldum.

İlk gün öyle bir sok geçirdim ki... Deniz nerdeee? Tatil terapisi nerdeee?

Niçin buraya geldiğimizi kendime sormaya başladım. Psikologların burada ne işi vardı?

Meğer kıyıda, birbirinin eşi üç adet dinlenme ve bakımevi varmış.

Hepsi ilaçlari aynı eczaneden, erzakları da aynı depodan alıyormuş. Hava, deniz hepsi için aynıymış!

Niçin yalnizca bir dinlenme ve bakımevindeki çocukların şeker hastalığı iyileşiyor da, diğer ikisinde iyileşmiyordu?

Nedeni ortaya çıkarmak üzere komisyon ardına komisyon gönderilmiş, ama her şeyi kontrol edip hiçbir şey bulamamışlar. Sonunda, “Sadece psikologlar bu dinlenme ve bakımevindeki çocuklarin iyilesme nedenlerini ortaya çikarabilir’ denilmis. “Beleş” olarak bu psikologlar grubuna katıldığım için başımı derde sokmuştum.

Moskovalı psikologlar iki hafta çalıştılar, bir şeyler yazdılar, dinlendiler ve gittiler. Ben ise orada üç ay saplanıp kaldım, çünkü gerçeği, kazarak bile olsa bulmam gerekiyordu.

Ayrıca, dört bes yaşındaki çocuklar beni babalari sanarak kulaklarıma ve boynuma atılıyordu. Belki de bunun için onlardan üçünü evlat edindim.

Çocuklarin iyileşmesinin gerçek nedenlerini bulmam gerekiyordu. Buldum.

Yaklaşık bir, bir buçuk ay süren gözlemlerim sonucunda bu çocukların oyunlarının diğerlerine göre farklı olduğunu gördüm.

Çocukların algılayışında, samimiyetinde ve hayal gücünde bir SIR gizlidir.

Onlar nasil iyileşiyor? Çocukların hayal gücü nasıl çalışıyor? Çocuklar hastalığı nasıl karşılıyor?

Hiç!

Kısa bir sürede, aşaği yukarı on gün içinde hastalığa kısa pantalonları gibi alışıyor ve her ıeye uyum sağlıyorlar.

Yaradılıştan itibaren değişmeyen bir çekim gücü ile çocukların ana baba sevgisine ve korumasina duydukları içgüdüsel ihtiyaç, yokluğuna alışamadıkları yegane şeydir. Doğa Ana öyle düzenlemiş ki, çocuklar daima yetişkinlerin yanında olmalı.

Çocukların nasil bir özelliği vardır? Onlar, özellikle küçük çocuklar, daima ilgiye, sevgiye, okşanmaya açtır. Ne kadar severseniz sevin, çocuğa az gelir. İki dakika sonra yine sevilmeye gereksinim duyar.

Farz edin baba eve dönmüş, TV’yi açmış, çocuk babasına yaklaşıyor. Baba:

“Ee, nasılsın bakalım? İşler nasıl gidiyor? Günün nasıl geçti? Gel buraya babana bir öpücük ver. Mucuk! Hadi şimdi annenin yanına git, babacığını rahatsız etme. Anneannene git!” diyor.

Bitti! Çocuk büyük bir gereksinim duyduğu şeyi alamadi. Annesi ense köküne bir ŞAPLAK indiriyor: “Sıcak firına sokulma, yanarsın”.

Anneanne ise sevmek, okşamak yerine oturduğu yerden terbiye ediyor:

“İyi kızlar şöyle olmalı. İyi oğlan çocukları böyle davranmaz.”