Üzülmüyorum, Huzur Duyuyorum

[abbac]

Merhaba. Foruma uzun zamandır üyeyim ancak paylaşım yapmaktan ziyade pasif kalıp paylaşılanları okumayı tercih etmiştim. Bu sayede zaten genel olarak memnun olduğum hayatımda tıkandığım noktalar olursa, o olumlu mesajlarınızı okuyarak rahatlıyor, en azından o kafa karışıklığımı ortadan kaldırabiliyorum.

Anlatmak istediğim konuya gelince: Yaklaşık üç hafta önce 1.5 yıllık ilişkim bitti. Birbirimizi çok sevmemize rağmen, kırgınlıklarımızı, kızgınlıklarımızı ikimiz de hazmedemediğimiz için en küçük olayda bunlar gündeme geliyor, asıl konuyla ilgimiz kalmıyor ve birbirimizi daha çok kırıyorduk. Fakat bu ayrı geçen günlerde olanları oturup kafamda tartmaya, birbirimizi sevdiğimize göre bunların halledilemeyecek şeyler olmadığını düşünmeye fırsatım oldu. Bunu diledim, olumlamalar, imgelemeler yaptım. Zaman zaman şüphelerim hortlasa da, neşeli kalmayı, istediğim şeyin olacağına inanmayı sürdürdüm. Bu sabah bir sebepten görüşmemiz gerekiyordu. Gayet mutlu, onunla yeniden güzel bir ilişkiye başlamak için gidiyorum şimdi diyerek vardım buluşacağımız yere. Tabii ki istediğim olmadı, acelesi vardı, hemen gitti.

Çekim yasasının belli bir kişinin iradesi üzerinde etkisiz olduğunu forumda birçok yerde okudum. Bakış açımı, düşünce şeklimi tamamen değiştirmeye karar verdim. Eğer onun sevgisi de benimki kadar güçlüyse, bir araya gelmemiz gerçekten ikimizi de mutlu edecekse, evren zaten bunu gerçekleştirecektir. Tersi durumda da, bir araya gelmemiz mümkün olmayacaktır. Her şeyi akışına bırakıyorum, hayatıma devam ediyorum ve evrene güveniyorum.

Hayli uzun oldu sanırım.
Sevgiler, saygılar.