[Silvara]

Evliliğimde ben çok eziyet çektim. Belki bende eziyet ettim eşime sormak lazım onu da. Ama çok yıprandım ve üzüldüm. İş nedeniyle ülke bazında bir ayrılma yapmak zorunda kaldık. (1.5 sene) Sonra iş düzeldi şimdi. ama ben geri dönmek istemiyorum artık. O karmaşıklığa, o eziyetli günlere dönmek istemiyorum artık. Eşim diyor değiştim ben artık farklıyım, seni kaybedemem. Ben artık o eski adam değilim diyor. Ama ben de artık o eski kadın değilim. Çok güzel zamanlarımız da oldu olmadı değil ama yaşanan da o kadar kırıklıklarım varki artık içim almıyor sanki. Onunla birlikte bir aile istemiyorum artık. En azından böyle düşünüyorum. Ama aklımı berraklaştıramıyorum. Bir de tabii bu sürece o eziyetlere ailem de şahit oldu. Onlar da istemiyor, onlarda çok üzüldü ağladı. Ben de çok üzüldüm. Keşke evlenmeseydim dedim çok kez. Şimdi de yine aynı şeyi düşünüyorum evlenmek hataymış Biz birbirimizi hazmedememişiz. Ben bir çok olayı kabullenememişim. Geri dönmek istemiyorum. Tekrar aynı şeyler istemiyorum. Ben bazı şeyler istedim ve istediğim gibi olmadı. Ama ben istediğim gibi gördüm olayları gelişmeleri, hep kendime bahaneler sıraladım. Şimdi anlıyorum ki gerçek farklıydı hep ve hala gerçek aynı.
Ama yine de berraklaştıramıyorum düşüncelerimi. Eşim çok israr ediyor, düzelecek, daha iyi olacak diye. Ama artık ona da güvenim kalmadı, inancım kalmadı. Hep hayal kırıklığına uğradım, onun da hataları vardı benimde olmuştur mutlaka. Ama yine de çok zor böyle bir kararı vermek.
Ben ne yapacağım? Onu da bilmiyorum. Sadece tek bir şey biliyorum geri dönmek istemiyorum, o hayatı istemiyorum. Çocuğum içinde kendim içinde.
Şimdi ben ne yapacağım??