[Belgin ∞]

Ben böyle bir insanın sadece bir işaret olduğunu düşünürdüm,düşün-düm.

Bu insanla karşılaşmam demek O'na tüm sıkıntımı yada en yakın arkadaşıyla aramda geçen problemleri ona aksettirmem için bir sebep demek değildir.

O sadece ben sakin sakin bir yerlerde gezerken aslında içimdeki şeyleri halletmem için orada bulunduğumu,geçmişi yepyeni bir yerde bırakmam gerektiğini anlatır bana.Evime huzurlu bir şekilde dönmem için bir işaret.

Hiç bir insan negatif enerjinizi O'na boşaltmanız için gönderilmez size.O kişi bir denek ya da toplayıcı değildir.Negatifinizi O'na boşaltmanız demek aslında sizi negatifle besler,huzursuz olan kişi yine siz olursunuz.Her ne kadar aksini düşünsenizde...

Şikayetçi olduğunuz kişinin karşınızdaki için ne ifade ettiğini kestiremeyebilirsiniz.Önemli olan sizin içinizde yaşamış olduklarınızdır çoğu zaman,karşınızdaki kişinin paylaşımları değil.Böyle bir durumda arkadaşınızı ne kadar kötülerseniz kötüleyin aslında kötülediğiniz (ben genelde aynaladığınız demeyi tercih ediyorum çoğunluğun dediği gibi) kendinizsinizdir.Kendinizi anlatırsınız.Arkadaşınızın yaptığını değil sizin yaptıkları karşısında tutunduğunuz,aldığınız tavırdır başrolü oynayan.Kısacası SİZSİNİZDİR.

Anlattığınız anda bir pişmanlık oluşuyorsa da içinizde yine aynı olaya negatife geliyoruz demektir.Negatif enerji içinde en çok pişmanlığı ve suçluluk hissini barındırır.Siz bunu o kişiye anlatarak kendinizde mevcut olan enerjiyi çoğaltmışsınızdır,oysa karşınızdaki kişi için o (arkadaşınız) yine aynı yerdedir hayatında.Sadece sizi tanımış olur.

Böyle bir konuşmanın ardından eğer içimde az da olsa bir bencilliğim varsa eğer evet anlık bir rahatlama yaşardım herhalde.Orada tüm ağırlığımı bırakmış gibi hissedebilirdim.Evet anlattım ve oh be işte şimdi rahatladım diyebilirdim.Ama bu rahatlama sadece bizim kendimizi kandırdığımız gibi,anlıktır.Bir zaman sonra yine kafaya üşüşen düşüncelerle bizi tetiklemeye başlar.

Affetmek demek kesinlikle o insanı hayatına yeniden sokmak demek değildir.Affetmek zincirlerden kurtarır bizi.O yükü hafifletir,hatta zamanla yük denen bir şeyde kalmaz.Nötrleşir herşey.Bir şeyler yaşanmıştır,yaşanması gerekmiştir.Önemli olan bu yaşanılandan çıkarabildiğimiz derslerdir,karşı taraftan olan beklentilerimizi görmek,eksik olan yanlarımızı öğrenmektir.

Her yaşanılandan alınacak bir şey vardır.

Yeter ki öfkemiz gözlerimizi bürümesin,bizi kör etmesin.

Sevgiler.

[alestason]

sanırım biraz alakasız ama benimde hayatımda affedemediğim kimi insanlar vardı.ben bir yakınıyla değildi bir türlü affedemediğim o kişiyle karşılaştım ve telkinleri dinlemeye başlayalı daha 2 hafta falan olmuştu.kendime inanamadım çok sakindim. gördüğümde ona karşı hiç bir şey hissetmediğimi farkettim artık ondan nefret etmiyordum.
yani demek istediğim bende bunun bir işaret olduğuna inanıyorum.kimbilir belkide şimdi o arkadaşınla karşılaşsan onu affetmiş olduğunu hissedersin.

[shamanic]

merhabalar pofuduk cum..

o kişinin orada karşına çıkmış olması tamamen senin kendi içinde nasıl yorumladığınla alakalı bir konudur..

ilk karşılaştığında onu bireysel olarak değerlendirerek yaklaştın ama sonra onu içindeki eski hesaplarınla bağdaştırdın..

demekki şimdiki zamanda ki ilişkilerini geçmiş deneyimlerine göre yorumluyorsun yani bir ön yargı ile yaklaşıyorsun..

içimizdeki ön yargı hiç bitmez çünkü ya geçmiş ya gelecek hesapları içinde şimdi anımızı yaşamayız..

o kişi ile o anda karşılaitığında ki verdiğin karar başka bir etki tepkime ile içinde vermiş olduğun karara göre yaşamını şekillendirdi..

konu birisini affetmekse neden affedemediğimizi düşünmemmiz gerekir..

kendimizi affedemeyiz ki başkalarını affedelim..
kendimizi koşulsuz sevemeyiz ki başkalarını koşulsuz sevelim..

affedemem dediğimiz her noktada haklı çıkma isteğimiz yatar..
haklı çıkmaya çalıştığımız her olay bizim dışarıya yansıtmaya çalıştığımız benlik imajımızı koruma çabasıdır..

bu çaba sadece başkalarına karşı değildir .. kendimize de bu imajı dayatırız..
bunun için ne kendimizi ne başkalarını kolay kolay affedemez kolay kolay sevemeyiz..

sadece bizim imajımıza uygun oldukları müddetçe sever sevgi olmayan bu hayale sevmek der imajımıza hizmet etmeyi bıraktıklarında ya da aykırı hareket ettiklerinde de sevmenin yerini affedememe yargılamasına bırakırız...

bu bizim duygusal bedenimizin etkileridir..
duygusal yaralarımız çoğaldıkça haklı çıkma ve korkudan örülü bir duvarın arkasında yaşamaya çalışırız..

ya çok mesafeli oluruz kimse bizi yaralamasın diye ya çok verici oluruz herkes tarafından sevilebilmek için..

dengesiz oluruz ve kendimiz olmaktan vazgeçeriz..

sonra karşımıza bir kişi çıkar ona yeni bir şans vermek yerine geçmiş ile gelecek ile onu tanımadan önyargımızla kararını veririz..

onu olduğu gibi kabul etmek sevgiyle yüreğini açmak risktir çünkü..
risk almak korku yaratır.. ya yine yüreğimden bir parça götürürse diye..

haluki sevgi yolu ve korku yolu çok ayrıdır.. ama gerçekliğimiz o kadar karışmış duygusal duvarlarımız o kadar yükselmiştir ki duvarların içindeki yaşantımıza göre karar veririz.. her kararımızda sınırlarımız içinde birbirinin aynısıdır..

yaşam bize neye gereksinimimiz varsa onu sunar..

duygusal zehirlerimizden kurtulmak.. kendimizi kabul etmek için anda yaşamayı öğrenerek kendimizin ve çevremizin farkında olmamız gerekir..

ancak böylelikle her şeyden sorumlu olduğumuzu anlayabiliriz..

sorumluluğu almak ise yep yeni bir başlangıçtır..

sevgiler..