[YAZGÜLÜ_81]

[color=blue]HİÇ HAYALLERİNİZDEN SIFIR ALDINIZ MI ?


Bu öykü, çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışta koşarak
atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin
genç oğluna kadar uzanır. Babasının işi nedeniyle
çocuğun orta öğretimi kesintilere uğramıştı.
Orta ikideyken, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak
istediği konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi hocası..
Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine
sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir
kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı.
Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi.
Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi.
Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000
metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi.
Ertesi gün hocasına sunduğu 7 sayfalık ödev,
tam kalbinin sesiydi.. İki gün sonra ödevi geri aldı.
Kağıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman bir
"0" ve "Dersten sonra beni gör" uyarısı vardı.
"Neden "0" aldım?" diye merakla sordu hocasına, çocuk..
"Bu senin yaşında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal"
dedi, hocası.. "Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun.
Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir.
Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da
alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız" ve ekledi:
"Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden
yazarsan, o zaman notunu yeniden gözden geçiririm."
Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı.
"Oğlum" dedi babası "Bu konuda kararını kendin vermelisin.
Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim!."
Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbir
değişiklik yapmadan geri götürdü hocasına..
"Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin" dedi..
"Ben de hayallerimi..".....



O orta 2 öğrencisi, bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki
1000 metrekarelik evinde oturuyor.
Yıllar önce yazdığı ödev şöminenin üzerinde
çerçevelenmiş olarak asılı.
Öykünün en can alıcı yanı şu: Aynı öğretmen,
geçen yaz 30 öğrencisini bu çiftliğe kamp kurmaya getirdi.
Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine "Bak" dedi,
"Sana şimdi söyleyebilirim. Ben senin öğretmeninken,
hayal hırsızıydım. O yıllarda
öğrencilerimden pek çok hayal çaldım.
Allah' tan ki, sen, hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçıydın."

[/colo

[üç_gömlek]

gerçekten de güzel bir hikayeydi elif.eline sağlık.

ben de geçenlerde bir hayal kurdum.kurduğum hayalin 3-5 gün içinde gerçekleşeceğinden şüphem yoktu.ve bu hayalimden sıfır (0) çektim. gerçekten de.

olayı aktarayım.şimdi; r.şanalın kuantum düşünce tekniği kitabı vardı onu almak için bir günümü ayırıp izmire gitmem gerekti.bu kitaplar nedense nüfusu 500 binden aşağı yerlerde bulunmuyor sanki.samanlıkta iğne aramak gibi.ya da ben çok geç haberdar olmuşum.neyse kendi kendime dedim ki "arkadaş kafayı çalıştır,ne diye kitaba gideceksin nasıl olsa çekim yasası var.iste,imgele ve al.kitap sana gelsin.olay bu kadar basit." yazdım kağıda kuantum düşünce tekniği yapıştırdım duvara kapıya bilgisayara.neyse 1 gün,2 gün,5 gün oldu tık yok.izmire sordurdum arkadaşlar aracılığıyla orda da kalmamış mecburen istanbul kaldı.orda muhakkak vardır.inşallah yakın zamanda kitaplara kavuşacam.işte bikaç gün önce fiyaskoyla sonuçlanan hayalim.