[Ping Me]

ortada elle tutulur hiç bir sebep yok hüngür hüngür bağıra çağıra ağlıyorum belki komşular bile duydular..aklıma devamlı "keçke.." diye başlayan cümleler geliyor sanki içimde iki tane ben var biri devamlı "su akar yolunu bulur bu da geçer neler geçmedi ki" diyor diğeri de "yaa yaa neler geçti değilmi ben bunları hakedecek ne yaptım" diyor ve bu konuşma somutlaşarak beni geçmişe sürükleyip ağlamama yol açıyor.hatta ağlamak kelimesi basit kaçacak belki de o derece..ilginç bir şekilde kendimi daha dindar hissediyorum başkasına yakınırsam onu da üzüntüme ortak etmekten korkuyorum belki ya da sorunlarım öyle büyük ki ben çözemiyorsam başka bir insan nasıl çözebilir diye düşünmekten kendimi alamıyorum.sonuç : nöbetler halinde gelen ama sonunda rahatlama hissi bırakan küçük küçük ağlamalar.herkesin başına geliyorsa normalim demektir ki bu guzel,gelmiyorsa da özelim demektir ki bu da guzel.
kendimi ifade etmenin yolunu bulamadığım için mi ağlıyorum acaba diye düşünüyorum.yazmak iyi gelir sanmıştım ama elime kalemi alınca bir daha ağladım.belki de zamana bırakıp üstüne gitmemek gerekiyordur.ağlıyorum çünkü ağlayasım geliyor kimene :)