[shamanic]

merhabalar yeşilim..

kendi içimizdeki yanlış inanç sistemimize dair çok güzel bir noktayı farkındalığınla yakalamışsın. super

çocukluğumuzdan itibaren o kadar çok duyarız ki iyi bir şeyler olduğunda arkasından kötü bir şey geleceğini..
bunun için yaşadığımız güzellikleri daima endişe ile karşılarız her iyiliğin ya da güzelliğin arkasında olumsuz şeyler ararız..
bu ileri seviylerde kişinin yaşam enerjisini düşüren yaşamaya isteğini minumuma indiren bir olgu haline gelir.

kökünde iyi ve güzel olan şeyleri hak etmediğimize dair bir inanç geliştirmemize sebep olur.
böylelikle ne zaman iyi güzel olan bir şey ile karşılaşsak peşinden kötü şeyler yaşayacağımız inancı kuvvetlenmiş olur.

bunun bilinçli olarak farkında değilizdir ama enerjimizle yaşantımızda ki örneklerle bu durumu kuvvetlendiririz.

örneğin hedeflerimiz vardır; tam gerçekleşecekken hiç akla hayale gelmeyecek bir engel ile karşılaşırız ..
ya da tem hedeflerimziin gerçekleşeceği koşullar oluşmuşken sahip olmaktan vazgeçer olması daha zor olan başka bir hedefe kilitleniriz...

bunlar bilinçaltımızın inanç sistemi ile bizi koruma halidir.
o inanmaktadır ki hedef gerçekleştiğinde kötü bir şey olacaktır..
bundan dolayı hedefin gerçekleşmemesi için gerekli koşulların oluşmasını sağlar ..
yani amacı gayet safiyane bizi korumaya almaktır bunun içinde sana bu inancının yaşatacağı korkutaları unutturarak
derinliklere iter ve her şey dış koşullar yüzünden böyle oluyormuş gibi bir senaryo yaşatır...

bizde hep dış koşulları suçalayarak rahat ederiz.. halbuki her şeyden sorumlu olan sadece ve sadace kendimizizdir.

farkındalığımızı geliştirerek kendi kendi kendimizi sabote ettiğimiz bu durumları bir bir tespit etmeli
yerlerini olumlu olanları ile değiştirecek çalışmalar yapmalıyız.

bu farkındalığı kazanmamızda ki en büyük etkenlerden birisi dinlemekte olduğumuz telkinlerdir.
telkinler ile aynı zamanda olumlu düşünceleride bilinçaltımıza yerleştirmekteyiz.

farkettiğimiz bu kalıpları da yazarak olumlama çalışmak..
eft.. sedona gibi yöntemlerle değiştirmemiz daha hızlı yol katetmemizi sağlayacaktır.

bu arada sevgili yavruna acil şifalar diliyorum tatlım.. onun çocukluğunun verdiği harika enerjiyle bir an evvel iyileşecek canım..


şimdi kocaman harika bir gülümsemeyle geç aynanın karşısına
ve gülmek ile ilgili eski yanlış inançlarımdan dolayı kendimi ve ilgili herkezi sevgiyle affediyorum. wave
güldükçe yaşamım güzelleşecek.. güldükçe sevgi enerjim tüm dünyaya yayılacak ..
ben güldükçe benim ve tüm ailem mutluluk içinde yaşayacak
gibi güzel olumlamaları gözlerinin içine bakararak yüreğine söyle canım..

sevgiler..

[yeşillim2005]

selamlar ablacım
ya ben kaç gündür neden girmemişim nete senin bu güzel yorumundan habersiz koca iki gün geçirdim
söylediklerin okadar doğruki kendi kendime mutlu olmaktan korkuyorum ben hep bir şey kazandığımda başka bir şeyi kaybetmem gerektiğini düşünürdüm ve beklerdim yani bir şeye sahip olduğumda başka bir şeyimi mutlaka kaybedip dengeleneceği gibi saçma bir şeye inanır ve mutluluktan korkardım gülmekten korkardım sözlerin beni çok etkiledi özellikle aynaya bakmakla ilgili kısmını mutlaka yapıcam ablacımmmm yüreğine sağlık sana ışık ve sevgimi gönderiyorum Allah seni korusun 96 96

[...HaYaTt...]

Ben de dün akşam hiç bir sebep yokken ağladım
Yaklaşık 5 dakika sürdü niye ağlıyosun diye sorduklarında bende bilmiyorum dedimTabiki inanmadılar...Sonra kendi cevabıma bir yandan da gülmeye başladım çok tuhaftı
Ağlamam bittikten sonra forumda telkinlerin böyle bir etkisi olduğunu okuduğum aklıma geldi rahatladım

[UĞURBÖCEĞİ]

Merhaba;
Ben bir aydan beri ego güçlendirici ve suçluluk telkinlerini dinliyorum. Hatta uyurken dinlediğim zaman, sabahları daha zinde ve rahat uyandığımı farkettim. Daha sonra kendine güven, kilo verme, koruma kalkanı gibi telkinleri dinlemeye başladım. Diğerlerini dinlemeye başladığımdan beri bazı problemlerle karşılaşınca ağlamaya başlıyorum.Son bir haftadan beri işyerindeki yoğun tempodan mı bilmem ama çok stresli bir hafta geçirdim ama bu arada sık sık ağladım.

[sanemce]

ağlamak zayıflık değil, duygu boşalımı, bir nevi arınmadır sevgili uğurböceği.

gözyaşlarımız gözpınarlarımızdan değil yüreğimizden gelir bana göre.

mutluluklarımızda nasıl yüreğimiz coşarsa, hüzünlerimizi de yüreğimizde hissederiz. ve gözyaşlarımızla akıtır temizleniriz bu hislerden..

sonuç olarak ben ağlamayı seviyorum

gözyaşlarımızın üzüntülerden değil mutluluklardan olmasını diliyorum.
sevgiler

[UĞURBÖCEĞİ]

Teşekkür ederim Sanemce;
Ağlamaktan dolayı huzursuz değilim. Ama çalışırken ağlamak takdir edersin ki hoş bir durum değil. Bir de yönetici pozisyonunda çalışıyorsan hiç hoş olmuyor.Bende üzüntüden ağlamaktansa mutluluktan ağlamayı tercih ederim.
sevgilerle...

[evrim]

kendimi sorgulamak zorundamıyım bu fkir hoşuma gitmedi

[hakikat1990]

bende hiç böyle bir sorun olmadı hemde aranınızda en berbat durumda olmama rağmen

[hayat kadere inat]

bymehmet Nickli Üyeden Alıntı

Ben şu son günlerde ara sıra ağlama istekleriyle karşılaşıyorum. Durup dururken veya duygulu bir müzik dinlediğim zaman sebepsiz yere ya da aklıma gelen duygusal şeylerle ilgili ağlamak istiyorum. İşin garip tarafı ağlayamamak gibi bir rahatsızlığım var. Üstüne gitsem hüngür hüngür ağlayacam, kim se de tutamayacak. Ama o anı yakalayamadım. Bunun telkinlerle bi alakası var mı bilmiyorum.Bu konuda yardımcı olup sizde de böyle bir şey olup olmadığı konusunda bilgilendirirseniz sevinirim. Yani bu normal mi yoksa kötüleşiyor muyum diye düşünmeye başladım..Yardım lütfen.

evet kesinlikle telkinlerden kaynaklanıyor ben bir hafta işe gitmedim sürekli ağladım (arındım)hemde bağırarakhiç bir sebep yoktu .biraz pahallıya patladı bana gözlerimin altı morardı ve şişti . çaresiz birkaç krem almak zorunda kaldım

[Ping Me]

ortada elle tutulur hiç bir sebep yok hüngür hüngür bağıra çağıra ağlıyorum belki komşular bile duydular..aklıma devamlı "keçke.." diye başlayan cümleler geliyor sanki içimde iki tane ben var biri devamlı "su akar yolunu bulur bu da geçer neler geçmedi ki" diyor diğeri de "yaa yaa neler geçti değilmi ben bunları hakedecek ne yaptım" diyor ve bu konuşma somutlaşarak beni geçmişe sürükleyip ağlamama yol açıyor.hatta ağlamak kelimesi basit kaçacak belki de o derece..ilginç bir şekilde kendimi daha dindar hissediyorum başkasına yakınırsam onu da üzüntüme ortak etmekten korkuyorum belki ya da sorunlarım öyle büyük ki ben çözemiyorsam başka bir insan nasıl çözebilir diye düşünmekten kendimi alamıyorum.sonuç : nöbetler halinde gelen ama sonunda rahatlama hissi bırakan küçük küçük ağlamalar.herkesin başına geliyorsa normalim demektir ki bu guzel,gelmiyorsa da özelim demektir ki bu da guzel.
kendimi ifade etmenin yolunu bulamadığım için mi ağlıyorum acaba diye düşünüyorum.yazmak iyi gelir sanmıştım ama elime kalemi alınca bir daha ağladım.belki de zamana bırakıp üstüne gitmemek gerekiyordur.ağlıyorum çünkü ağlayasım geliyor kimene :)