Alıntı:
ac_milan_ac Nickli Üyeden Alıntı
 bugün bir şey farkettim... bir insan içindeki duyguyu etrafındaki yakınlarıyla paylaşmalı . örneğin bir kişi müzik dinlerken film izlerken spor yaparken maç izlerken konserdeyken kitap okurken vs. içinde o kitap o müzikle ilgili bir şeyler düşünür ve hisseder. '' çok hoş müzik '' '' müthiş bir film '' gibi. İnsan içinde o hissettiği duyguları kendine saklarsa asosyal oluyor bence. Bende böyleyim su an. Dinlediğin bi müzikten , izledigin filmden, okudugun kitaptan duyduğun hissi yakınındaki insanlarla paylaşmak seni sosyal yapan şey bence. ve bende tam olarak bu eksık. Bugün bunları düşündüm kendi düşüncelerim bunlar. Ve içinde bulundugum durumdan cıkıp duygularını ve hislerini dışardakilerle paylaşan biri olmak bana cok zor geliyor ve onu başarmanın sanki korku verici bir şey oldugunu düşünüyorum.
Bu arada bu siteye yaza yaza mutsuzluk duygumu aştım neredeyse hepinize çok teşekkür ederim :) Artık mutsuzlugum ve depresifliğim gitti diyebilirim. Yaşama sevincim geldi yine :) hepinize cok tesekkurler...
Birde arkadaslar kafama takılan bir şey var... 8.sınıfta ergenliğe yeni girmeye baslamıstım ve bir sivilcemin çıkması yada sesimin kalınlasması beni çok derinden üzmeye baslamıstı. Büyümek istemiyordum o halimle kalmak istiyordum ve bu düşünceler beni içine kapanık bir kişi haline getirmişti o zamanlar ve bana kalırsa hala o düşüncelerin etkisindeyim. Eğer öyleyse nasıl kurtulabilirim bundan fikriniz var mı ... hepinize sevgiler... :) |
Hiç bir psikiyatra yada psikoloğa gittin mi? Eğer gerçekten bir psikolojik sorunun varsa düz bir duvara tırmanmaya çalışıyomuşsun gibi devamlı geriye düşebilirsin. Mesela ben borderline hastalığı tedavisi gördüm iki yıl kadar şimdi ise bu farkındalıkla yol alıyorum. Hep bununla ilgili adımlar atıyor, bu konuya odaklı olarak çözüm arayışlarım oluyor. Sonra verdiğim tepkiler, düşünce biçimim yine bunun farkında oluyorum. Eskiden kayıp olurdum. Dibe düşerdim, korkunç karanlık hissederdim oysa şimdi böyle bir duygu durumunda " merak etme, bu şimdi geçecek endişelenme, bunun neden olduğunu biliyorsun" diyorum kendime ve sakin kalabiliyorum. Eğer seninde bunun gibi doktor tanısı gerektiren bir rahatsızlığın varsa kendi kendine çözmen pekte kolay olmaz. Çünkü mantıklı düşünmen kolay değil böyle bir durumda. Benim sana tavsiyem bir psikologla görüşmen ve seninle ilgili tanıyı belirledikten sonra yol alman hayatını çok kolaylaştıracaktır.