[Işıklı yol]

Bugün 4. periyot birinci gün. Hayırlısı olsun, hayırlısıyla olsun bakalım. Sabah uyandıktan sonra düşündüm bir müddet. Kendimle ilgili bir konuydu bu. Hislerimle alakalı. Neden böyle hissediyor olabilirimle alakalı. Ve, buldum. Sebeplere ulaştım, sonuçta neden böyle davranıyorumu buldum. Harika bir gelişme benim adıma. Şimdi neymiş diye merak edeceksiniz. Ne hakkında düşündüm de ne buldum? Normal böyle düşünmeniz çünkü pek bi gizemli konuştum. Peki anlatabilecek miyim bakalım meramımı? Şöyle ki, utanmaktan kaçarım ben, utanılacak durumlara düşmekten sakınırım. Gözden düşmek deyimini çok kullanırım. Neden böyle diye düşündüm? Mesela bunu sizler şöyle yapabilirsiniz, çok kullandığınız cümle ya da kelimeler vardır. Mesela ellerimden kayıp gitti tabirini çok kullanırım ben. Bu nasıl bir inancın tezahürü olabilir. Burada bir şeye sıkı sıkı bağlanmak, sıkı sıkı yapışmak, sahip olmaya çalışmak ama başarısız olmak durumu var. Ellerimden kayıp gitti, tutamadım. Yani kaybettim. Demek ki kaybetmekle ilgili negatif bir inancım var. Bunu bir kaç yıl önce fark etmiştim zaten. Bir duygunuzu fark ettiniz diyelim. O vakit, bunu nasıl dönüştürebileceğinize odaklanmanız gerekir. Şimdi bugün fark ettiğim konuya dönüyorum. benim kendimle ilgili bir sorunum yok aslında bu konuda ( ki bu da başka bir sonucu inancımın, biraz dikkat ederseniz bunun böyle olduğunu yazılarımı takip eden arkadaşlarım bilirler. Aslında kelimesini çok kullanırım ben. Aslında ne demek? Aslında: yani sandığın gibi değil, aslı başka, göründüğü gibi değil) Ben kendimin, akıllı, bilgili ve güzel olduğu konusunda bir negatif inancım yok. Zeki olduğumuda düşünürüm Yani değersizlik inancım yok. Benim tam da burada bunun böyle olduğunu ispat gibi bir sorunum var. Yani durmadan kendimi ispat etmeye çalışmak. Bu sevgili anneciğimin bana bir hediyesi. Hep kendimi ona kanıtlamaya çalışıp durduğum için, hala buna devam ettiğimi fark ettim. Ben akılllıyım, mı acaba? Bunu ben biliyorum, karşımda ki insan da biliyor. Öyle kalmalı ama, yani benim akıllı ve bilgili olduğumun bilincinde olmalı. Bu konuda fikri değişmemeli. Hata yapmamalıyım. Hep mantıklı davranmak zorundayım. O yüzden mesela, diyelim ki biriyle tanıştım, konuştum ondan övgü dolu sözler aldım. Fakat bir konuda onunla aynı fikirde değilim. Ve bunu ona söyledim. O da bunun üzerine sessizleşti. İşte o zaman bende alarm çalmaya başlar. Eyvah, onun kalbini kırdım, ya da onun gözünden düştüm. Şimdi benim hakkımda ne düşünecek. Artık beni sevmeyecek daha da önemlisi artık bana değer vermeyecek. Bu ben değersiz olduğum için değil. Ben değerliyim ben bunu biliyorum fakat bunu o da bilmeli. Daima düzgün olmalıyım. Düzgün davranmalıyım. Saçmalamamalıyım. Bunu nasıl söylersin Işık, nasıl böyle davranırsın? Neden bu kadar aptalca bir şeyi söyledin ki sen şimdi? gibi daha neler neler. Hemen karşı atağa geçerim. ASLINDA öyle demek istemedim. ASLINDA sandığın gibi değil. ASLINDA ben öyle değilim, öyle demedim. öyle davranmamalıydım, öyle dememeliydim. Afedersin, özür dilerim. Barıştık mı? gibi. Kaybetme korkusu.. neyi kaybetme? Saygınlığımı, onun gözünde ki değerimi, benim hakkımda ki güzel düşüncelerini.