Ne zaman seçsen sonuç neden acı olur?..
Çünkü seçmek hayatı böler: Bir şeyin kesilip atılması gerekir.
Bütünü kabullenmezsin
Bütünün içinde bir şeyi kabul eder, diğerini reddedersin, seçimin anlamı budur.
Ve yaşam bir bütünlüktür.
Bir şeyi seçip diğerini reddersen, reddettiğin sana döner, çünkü yaşam bölünemez.
Ve senin reddettiğin, sırf reddettiğin için, üzerinde büyük güç sahibi bir şey olur.
Ondan gerçekten korkarsın.
Hiçbir şey reddedilemez. Ancak ona karşı gözlerini kapatabilirsin. Yalnızca kaçabilirsin.
Ona dikkat etmekten kaçınabilirsin, ama o daima orada gizlidir, kendini göstermeyi beklemektedir.
Bu yüzden, eğer acıyı reddedersen.
.. Acıyı seçmeyeceğini söylersen...
O zaman incelikli bir şekilde seçmiş olursun onu. Artık o hep çevrende olur... İlk şey.
Yaşam bir bütündür... İlk şey ve yaşam bir değişimdir... İkinci şey.
Bunlar temel gerçeklerdir. Hayatı bölemezsin.
İkinci olarak: Hiçbir şey durağan değildir, hiçbir şey olamaz.
Bu yüzden, "Acı çekmeyeceğim. Mutlu bir yaşam tarzı seçeceğim." dediğinde mutluluğa tutunursun.
Ve bir şeye tutunduğun zaman, onu istediğin zaman, onun kalıcı olmasını dilersin.
Ve hayatta hiçbir şey kalıcı olamaz. Yaşam bir akıştır.
Bu yüzden mutluluğa tutunduğun zaman yine acı yaratırsın,
çünkü bu mutluluk geçecektir; hiçbir şey kalıcı değildir.
Yaşam bir ırmaktır ve sen ırmağa tutunduğun an,
hayal kırıklığına uğrayacağın bir durum yaratmış olursun,
çünkü ırmak hareket edecektir.
Eninde sonunda ırmağın çok uzaklara gittiğini göreceksin.
Artık seninle değildir: Ellerin boştur ve yüreğin hayal kırıklığı doludur.
Mutluluğa tutunursan, mutluluk anları olur, ama onlar gelip geçer.
Yaşam bir akıştır.
Burada, senin dışında hiçbir şey kalıcı olamaz.
Burada, senin dışında hiçbir şey ebedi değildir ve eğer
değişen bir şeye tutunursan, gittiği zaman acı çekersin.
Ve yalnızca gittiği zaman acı çekmezsin;
eğer zihninde tutunma varsa, o buradayken de zevk alamazsın,
çünkü daima onu kaybetmekten korkuyor olursun.
Tutunursan fırsatları da kaçırırsın.
Daha sonra acı çekeceksin ve şu anda zevk alamıyorsun, çünkü korku hemen köşe başında...
Eninde sonunda gidecek.
Evine gelen bir konuk gibi: Onun konuk olduğunu ve yarın sabah gideceğini biliyorsun.
Gelecek yüzünden acı çekmeye başlarsın... Yarın sabah gidecek...
Ve o acı, o ıstırap şu anda gelir. Konuk evindeyken mutlu olamazsın.
Konuk seninleyken mutlu olamazsın, çünkü sen şimdiden, yarm sabah gideceğini düşünerek endişe ve acı yaşıyorsun.
Bu yüzden o buradayken mutlu olmuyorsun ve gittiği zaman mutsuz olacaksın.
Olan da budur işte.
İlk şey: Yaşam bölünemez. Bölersen, ancak o zaman seçebilirsin.
Ve seçtiğin şey bir akıştır... Eninde sonunda gidecektir...
Ve inkâr ettiğin sana dönecektir; ondan kaçamazsın.
"Ben yalnızca gündüzleri yaşayacağım ve gecelerden kaçınacağım." diyemezsin.
"Ben yalnızca içime çektiğim nefesle yaşayacağım ve nefes vermekten kaçınacağım." diyemezsin.
Yaşam zıtların ritmidir. Nefes alır, nefes verirsin-.
Bu iki zıt arasında... Aldığın ve verdiğin... Sen var olursun.
Acı vardır, mutluluk vardır.
Mutluluk tıpkı aldığın nefes gibidir, acı tıpkı verdiğin nefes gibidir ya da gündüz ve gece gibi...
Zıtların ritmi. "Ben yalnızca mutluyken yaşayacağım.
Mutlu değilken yaşamayacağım." diyemezsin.
Bu tavrı takınabilirsin, ama bu tavır senin daha da fazla acı çekmene sebep olur.
Kimse acıyı seçmez, unutma.
İnsanın neden acı çekmeyi seçtiğini soruyorsun.
Kimse acı çekmeyi seçmez.
Sen acı çekmeyi seçmedin, mutlu olmayı seçtin, hem de kuvvetle seçtin.
Mutlu olmak için her şeyi yapıyorsun ve acı çekmenin, mutlu olmamanın sebebi de bu.