[nurhanza]

çok hızlı gelişiyor olaylar artık takip edemiyorum, dönüm noktası olmalı bu, en büyük acıyı yaşadık, gencecik kardeşim ailesiyle trafik kazası geçirdi, kaza anında feci bir şekilde vefat etti, eşi ağır yaralı, çocuklarında kırıklar var, kardeşimle hiç geliştiremediğimiz aile ilişkilerine rağmen böyle apansız gidişi, yaralı ailesini geride bırakıp hepimizi perişan edip gidişi nasıl atlatılır, kelimeler boğazıma takılıyor, 38 yaşında 2 çocuğu ve eşiyle annemi ziyaret edip geliboludan dönerken tanıdığım en mükemmel şöförken en ufak kusuru yokken nasıl bir kaza aldı onu bizden hala anlayamıyorum, delice araba sürüp hatalı sollama yapan bir vicdansız aldı benden kardeşimi, doya doya sarılamadan, hayatı daha paylaşamadan, şimdi ne yapacağız, o hastane morgunda buz gibi yaralı bedenine sarılıp öperken, geliboludan istanbula kadar cenazeyi taşıyan aracı takip ederken, nasıl feryat ediyor insan, cenazesini defnederken, eşini ağır yaralı hastanede daha vefattan haberi bile yokken teskin etmek, durmadan eşini soruyor, o iyi sakın üzülme demek, tanrım sabır ver, nasıl söyleyeceğiz bunu ona, o minicik çocuklar ne olacak şimdi, yanıyor ciğerim yanıyor, ah biricik kızım nasıl koşturuyor, hepimizin eli ayağı tutmazken her işin takibini yapıyor, yarın öss sonuçları açıklanacak, össye girip okuyacak dayısında kalacaktı belkide, ama dayısının cenazesine koşturuyor şimdi, bitkin uykuya dalmışken onu anannesinde bırakıp işe dönmek zorunda olmak, maddi manevi destek olmak gerek, güçlü olup dayanmak kenetlenmek gerek, tanrım sabır ver, güç ver,