http://img228.imageshack.us/img228/9...uterfly04d.png

Tek başıma hiç sorunun yanıtını bulamıyorum.
Hep yeni hayatlar yaşamayı isterken kendimi aynı hayatı tekrar
tekrar yeniden yaşarken buluyorum...
Sisli bir gecede yolunu kaybetmiş gemilere benzetiyorum kendimi...
Yanına gidip konuşmak isteğim insanları da işte bu kayıp gemilere benzetiyorum.
Uzaktan soluk ışıklarını görüyorum...
Ama ne onlar bana yaklaşabiliyorlar, ne ben onlara...
Sisli gecede birbirimize uzaktan bakıp yeniden kendi kayboluşlarımıza karışıyoruz...
Umudum kalmadı artık; bu dünyada düşüncelerimi, beni, duygularımı gerçekten anlayacak birini bulmam imkansız görünüyor artık bana...
Ama evimde duramıyorum yine de...
Kendimi sokaklara atmak, insanlarla konuşmak, kendimi onlara anlatmak istiyorum.
Dinliyor gibi gözüküp dinlemeseler de, anlıyor gibi yapıp gerçekte
anlamasalar da...

Cezmi Ersöz

http://img228.imageshack.us/img228/9...uterfly04d.png

http://i073.radikal.ru/1009/49/4bbdf773a310.png

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiçbir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.

Ataol Behramoğlu

http://i073.radikal.ru/1009/49/4bbdf773a310.png

http://img403.imageshack.us/img403/1368/lmkt10.png

"Benim en yüksek emellerim uzakta, güneşin ışıklarındadır. Onlara ulaşamayabilirim ama başımı kaldırıp onlara bakabilir ve güzelliklerini görebilir; onlara inanabilir ve peşlerinden gitmeye çabalayabilirim."

Louisa May Alcott

http://img403.imageshack.us/img403/1368/lmkt10.png

http://img209.imageshack.us/img209/4971/lmkt13.png
Çok zaman önceydi.
O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu.
İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı.
Bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı...
Derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan.
Bir parçasına dün dedi, diğer parcasına bugün, öteki parçasına da yarın.
Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu.
Dünü düşünüp pişman oldu, yarını düşünüp telaşlandı.
Ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı.
Farkında olmadan rezil etti bugününü.
Oysa yarın, bugüne dün diyor, dün de bugün için yarın diyordu.
Bir türlü beceremedi.
Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı.
Bu günü eline yüzüne bulaştırdı.
Mutsuz oldu insan.
Ve ne gariptir ki yarının telaşı da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı..
Ama bugünü hiç yaşayamadı, ne yarın ne de dün!

CAN YÜCEL

http://img209.imageshack.us/img209/4971/lmkt13.png