[Kararli3521]

Merabalar.Bende size hikayemi anlatmak istiyorum.Bazen diyorum ki insanların nasıl dertleri var niye kafana takıyosun diye ama yinede üzülüyorum.Ben 16 yaşındayım.Evimde ailemleyken çok neşeli komik ve rahatım.Ama okulda ise somurtkan ve yapmacığım.Yeni kişilerle tanıştığımda onlarla rahatça konuşabiliyorum.O kişilerle yakınlaşınca doğalllığım yok oluyor ve sorular yada konuşmalarda hep aynı tepkileri veriyorum.Bir arkadaşım bana robot gibisin kurulu gibi demişti.Bu bana gerçekten uyuyor.Yakın bir arkadaşımı ailemle birlikte olmadan samimi olamıyorum.Bir kez ailemle evimde onunla buluşunca daha samimi ve rahat olabiliyorum.Bunları yazarken farkına vardım da sanırım ben aileme çok bağlıyım.Bir karar alırken aileme danışmak istiyorum hep.Ama en çok üzüldüğüm şey ise doğal olamamak ve insanlarla rahat konuşamamak.Kendimi kasmam ve bunun sonucunda saçmalamam.Ego ve suçluluk telkinini birlikte yaklaşık 1 hafta içersinde hergün 8 saat kadar dinledim.Şimdi kendine güven telkini ile devam ediyorum.Değişebilirmiyim?Buna inanıyorum.