|
nereye böyle?? Arkadaşlar öncelikle merhaba... Uzun bir süre oldu siteye giremedim. Belki kaderimin belkide düşüncelerimin bana sunduğu bir sınavdan geçiyorum. Bundan önce düşüncelerim gayet net, açık ve sağlamdı. Duruşumda sağlamdı. Ne olduysa ve niye olduysa 3 ay önce başladı herşey tepetaklak olmaya. Sadece başıma gelen olaylardan bahsetmiyorum, düşüncelerim inançlarım tamamen altüst oldu, yıkıldı. Evliliğim kökten sallandı, ailemle olan ilişilerimde öyle. Dedimki; bugüne kadar hayatıma soktuğum herne varsa ve baştan beri neye sahipsem annem kardeşlerim dahil demekki tüm bunların sorgulanma vakti gelmiş. Ve öyle bir kendime güvenle yapmaya başladımki bunu. Önce eşimden başladım bir süre ailemin yanına döndüm. Orada insanlardan beni biraz sakin bırakmalarını bir süreçten geçtiğimi içimdeki sorulara yanıt bulduğumda herşeyin normale döneceğini söyledim. Yapmak istediğim bugüne kadar 'gerçek' sanarak yaptığım büyün hayalet kalelerimin aslında orada olmadığını anlayıp duyduğum büyük bir hayal kırıklığını temizleyip, gerçeğinin inşaatına başlama hazırlığı yapmaktı. Ama kimse beni anlayamadı. Ne yalnız bıraktılar ne de bir faydaları oldu. En katı halleriyle bana sürekli 'gerçek bu, gerçek bu!' diye diretip beni zamansız çökmeye mecbur kıldılar. Öyle ki etrafımda 'benim aklıma benim doğruma uyacaksın' diyen insanlarla doldu. Ve ben pes ettim. Dedimki; 'herşey kabulum bundan sonra, hayat bana ne verirse başım önce kabul edeceğim susuğ yaşayacağım, gıkımı bile çıkarmayacağım!' Kendimi yapayalnız ve güçsüz hissettim. Eşimle tekrar karşılaştığımda yaşadıklarımın hesabını nedenini konuştum elbet içimde kalan güvenin son kırıntılarıyla. Ama istediğimi alamadım. Ve bir kere daha yelken açtım bilmediğim ufuklara. Ama bu kez öğrenmek için ne olduğunu. İşte şimdi tam ortasındayım hayatın ve hala yapayalnız hissediyorum kendimi, mecbur hissediyorum. Bilinmeyenin ne olduğunu çğrenmek için çaba gösterecek gücüm bile yok. Evliliğimi sallayan kadının gözünden çıkan ateş beni artık yakmaya başladı ve ben artık gözlerine bile bakamıoyrum. Güvenim sıfır. Entrikalar eskisi gibi üst üste, sahte oyunlar birbirini ardına kuruluyor tekrar o kadın tarafından ve ben eskiden savaştığım gibi savaşıcak gücü kendimde bulamıyorum. Önceden Allahtan başka kimseden korkmam diyen ben O'nun kulundan korkmaya başladım. Ve neden korktuğumu da bilmiyorum. Gözümün içine baka baka yaptığı oyunları onunla konuşmak ve yüzüne vurmak istiyorum. Gerçi o cesaret ende olsa zaten öyle oyunlar yapamaz çünkü herzaman yüzleşmekten kaçan ve korkan bir insan. Biliyor yüzleştiremicek kadar korktuğumu ve yapıyor ardı ardına hamleleri. Amacı belkide zamanında onada dayatılan gibi kişiliğimi kaybettirmek. Ne yapmalıyım? Nerden başlamalıyım bilmiyorum. Arkadaşlar en içten fikirlerinizi, ve tecrübelerinizi yazarsanız çok mutlu olacağım. Şimdiden teşekkür ederim... |
Cevap: nereye böyle?? Merhaba. Zor bir dönemden geçiyorsun seni anlıyorum ama bu cevabımı uzun uzadıya uzatıpta edebiyat ve felsefe yapmak istemiyorum. Şunu söylemeliyim ki sağlığın ve psikolojin bozulursa kaçan treni bir daha yakalayamayız. Herşeyin başı sağlıktır bunu unutma. Akıl ve ruh sağlığını, bedenen de kendini korumalısın. Çünkü sana birşey olursa ( Allah korusun ) diğerleri hayatına devam edecektir ve etmek zorunda da. Yani olan sana olur. Hiç kimse için kendini üzmemeyi öğrenmelisin. Kendini üzeceğin kişiler, senin için de kendini üzen kişilerdir. Çevrende böyle değerli insanlar varsa onlara dört elle sarıl. Hiç olmasa bile mutlaka bir tane vardır. Eğer hiç yoksa sana ben yardım edebilirim, konuşarak, dertleşerek bu işin üstesinden gelebiliriz. Bende zamanında çok korku, endişe yaşadım ve bazı sıkıntılar atlattım. Şimdi geriye baktığımda bana hepsi saçma geliyor. Tüm korkularım, tüm endişelerim ve bunları kendime sıkıntı edip kendimi yıpratmam. Bu sıkıntılı dönemde bende dini inancımı kaybetmiştim. Benimsemiş olduğum dini, müslümanlığı. Fakat hiç bir zaman Allah'ın varlığından şüpheye düşmedim. Çünkü bu belirgin ve kesin birşey. Dinini kaybetmek seni üzmesin, önemli olan kendini kaybetmemek, kendine olan inancını, ümidini kaybetmemek. Bir kaç yıl önce herşeyin iyi olacağına dair ufak tefek ümit kırıntıları barındırıyordum içimde. Aklımın ucundan geçmezdi ama hayatım bir anda mükemmel bir düzene girdi. Allah en olmadık zamanda mucizeler sunuyor ve hiç bir zaman seni yalnız bırakmıyor. Ona sığın şimdilik, bir de seni düşünen insanlara.Sana önem veren ve seni gerçekten seven. Gelelim eşine, araya üçüncü şahısların girmesi çok tehlikeli. Benim sevdiğim insanında hayatına zaman zaman üçüncü şahıslar girmeye çalışıyor. Gelen üçüncü şahısları tehdit ettim çoğu zaman. Sevdiğim insanla da kavgalarımız oldu. Onun suçu olmamasına rağmen. Üçüncü şahıslara ondan uzak durmalarını söyledim. Kimisi dinledi ve gitti ama kimisi de direndi. Benimkisi de onlarla muhattap olmaya devam etti, baktım olacak gibi değil çektim resti. Ya üçüncü şahıslar hayatımıza dahil olmaz ya da ben yokum dedim. Bir kaç günde konuşmadım onunla. Çıktım gittim çeşmedeki yazlığıma tatil yaptım. 2 gün öldü öldü dirildi. Onu bırakmam onun için dünyanın sonu olur, tabi benim içinde öyle. Ama inadım ve güçlü gururum bunu maskelemeyi başardı ve 2 gün onu ne aradım ne sordum. 2. günün sonunda hayatımızda üçüncü şahıs diye birşey kalmadı. İşin özü şu, resti çekersin ( tabi eğer bunu yapacaksan ) o da seni kaybetmeyi göze alıyorsa üçüncü şahısla devam eder, yok eğer almıyorsa seni gerçekten seviyor ve sana bağlıysa anında bırakır onu. Ki muhtemelen bırakacaktır, rest çekmek ciddi bir iştir. Bir tarafta değer veripte hayatı paylaşmaya beraberce yemin ettiği eşi, diğer taraftada kullanıp atılmalık bir kukla var. Sence hangisini tercih eder? Ben evli erkek veya kadınları yoldan çıkarmaya çalışan karaktersizleri, insan olarak görmediğim için kukla diyorum. Sende bu mantıkla gör ve böyleleriyle muhattap bile olma. Senin kaale alacağın kişi eşindir. Hayatta daima güçlü olmaya çalış çünkü hep bir çıkış kapısı var. Karanlıkta değilsin. Yanındayım. Konuşmak istersen özel mesajlardan bana ulaşabilirsin. Sevgilerimi sunuyorum. |
Cevap: nereye böyle?? after life; güzel yazın için çok teşekkür ediyorum. ihtiyacım olan bir çok şey buldum yazdıklarında. Allah hiç olmadık zamanda mucizeler sunuyor demişsin ya tutunduğum tek dal o şimdilik. evlimisin bilmiyorum ama 3. şahıslar hakkında çok doğru şeyler söylemişsin, ama malesef karşında bir cahil varsa ne söylediğinden anlıyor ne hareketinden tehditinden. birde cahilliğine sığınıyor. bir cahil cahilliğini biliyorsa nasıl cahil kalmaya devam edebilir? Ediyorlar işte. ve malesef bu 3. şahıs dediğim kadın yoldan geçen biri değil ailemizden biri. bu yüzden eşiminde pek kabahati yok beni arada bir yalnız hissettirmesi hariç. Allah dedik ya tabikide herşey ondan fakat tam tevekkülden önce bir adım atmak istiyorum ve bırak bu adımı atıcak gücü bu adımın ne olabileceğine dair bir fikrim bile yok. asıl sorunumda bu. |
Cevap: nereye böyle?? Alıntı:
Gercekten zor bir donemden geciyorusun bunu yazdiklarinin samimiyetinde gorebiliyorum, evli degilim ne desem sana bos gelebilir ama gorduklerimle ve sahit olduklarimla belki biraz degerlendirme yapabilirim... Esinle sadece ikinizin olabilecegi ve 3.sahislarin lmayacagi bir yere bir kac gunlugune gitmeye ne dersin, is guc umrunuzda olmasa, soyle havadar ve guzel zaman gecirebileceginiz, birbirinize zaman verebileceginiz kimsenin etkisi olmadan karar verebileceginiz bir kacgun ne dersin, cok mu zor olurdu?yrl78 |
| WEZ Format +3. Şuan Saat: 04:20 PM. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.