[go_ahead]

1986 yılının haziran ayının serin bir yaz sabahında 04:00- 06:00 sularında doğar derya. Ramazan ayında doğmasından mıdır yoksa adının derya olmasında mı kaynaklıdır hep bereketli bir kızdır derya.


Aslında her çocuk gibi benim de çocukluğum köyde yaşamamdan dolayı bahçelerde, tarlalarda oynayarak çok güzel geçti.


Ancak çok küçük yaşta olmama rağmen o yaşlarada (5 ile 15 yaş arası) evdeki huzursuzluğu, bir şeylewrin yolunda gitmeyişini hissediyordum.


Babam ilkokul 3. sınıfa kadar, annem ise hiç okumamış. Annemi istemeden 1975 yılında babam ile evlendirirler.(aralarında 27 yaş fark var).dolayısı ile de annem ne babamı, ne de biz çocuklarını (4 kardeşiz) hiç sevmedi. Şu anda 25 yaşındayım.babamın bundan 14 yıl önce vefat etmesine rağmen annem babamın arkdasından hala olumsuz cümleler kullanır.


Benim için asıl dönüm noktası 1997 yılında babamın vefat etmesi ile başladı. Babam çiftçi olduğundan dolayı düzenli bir gelirimiz yoktu. Benimle birlikte biri kız, diğeri erkek kardeşim ve ben öğrenciydik o dönemlerde. Tüm bunlarla birlikte maddi zorluklarda baş göstermeye başladı.


Babamın vefatından dolayı ev kirası veremeyeceğimiz için 97-2006 yılları arasında bizi hi,ç sevmeyen anneannemlerin evinde yaşamak zorunda kaldık – ki bu ev dedemden kalma idi ve anneannemde kaba tabirle elin çocukları diyerek bizi istememişti-. Ev zaten 3 odalı -kutu kadar- diyebileceğimiz bir evdi. Evde banyo yoktu. Banyo olrak leğen kullanıyorduk. Düşünün 2 genç kız , bir kadın ve bir genç delikanlı neler yaşamıştır.


O dönemde ortaokul ve lise yıllarım acılrla geçti. Anadolu lisesini kazandığım için arkadaşlarım daha üst kesimden insanlardı. Çok iyi bir okuldasın, rakiplerin fazla, zaten sabaha kadar yan yana yatarak küçük bir odada uyanıyorsun, sabahları kahvaltı yapmadan okula binbir zorlukla gidiyorsun, derslere karnın çoğu zaman aç olduğu için kafa veremiyorsun, tansiyonun düşüyor vs vs,
annem ben kendimi bildim bileli zaten tembel bir kadındır.hiçbir zaman ev temizliği, yemek , bulaşıklar onu ilgilendirmezdi sanırım bundan sonra da ilgilendirmeyecek.
Düşünün artık o dönemlerde ne sıkıntılarla karşılaştığımı. Akşam beşte evde oluyordum o zamanlar. Eve gelince zaten yeterince yorgunken bir de ablamla yemeği sen yapacaksın ben yapacağımsobayı sen yakacaksın ben yakacağım tartışması içeriisnde bulurdum çoğu zaman kendimi.ablamında o dönemlerde kişilik bozukluğu rahatsızlığı peyda oldu. Hayat daha da çekilmez oldu işte. Zaten çekilen ekonomik sıkıntılar yetmezmiş gibi bir de ablamın rahatsızlığından dolayı daha da bir hıçın, çekilmez ve kıskanç oldu.benim için işte ikinci bir dönüm noktası ise bu olay oldu.


Her neyse liseyi ve üniversiteyi de burslarla, tanrı'nın önüme çıkardığı güzel ve iyi niyetli insanların desteği ile bitirdim. Tanrı onlardan binlerce kere razı olsun.
Okulu bitirdikten sonra 2 yıl boyunca türkiye' nin önce gelen firmalarından birinde kalite ve eğitim departmanlarında çalıştım daha sonra özel bir nedenden dolayı ayrılmak zorunda kaldım. İşte üçüncü dönüm noktası da böylece bu olayla başladı.1 yıldan daha fazla bir süre işsizlik dönemi yaşamak zorundakaldım.zorunda kaldım diyorum çünkü şu ana kadar herşeyi bireysel tercihlerim doğrultusunda yaşarken o dönem bana dayatılanları yaşamak zorunda kaldım.


Ablamın rahatsızlığının nüksettiği dönemde annnem ablamala ilgilenmediği için sürekli bir çocuk gibi onunlşa ilgilendim. Pardon ilgilenmek zorunda kaldım:) şu anda onun için yaptıuklarımın nazarında bir değeri olmasa dahi....... kalbimin en çok ağrıdığı dönemdi bu süreç. Banka sınavlarını takip ediyorum sürekli. Sizler de çok iyi biliyorsunuz ki banka sınavları sürekli açılmıyor. Yazılı sınavı kazanıyorum, mülakata gideceğim dönemde de ekonomik sıkıntılardan dolayı katılamıyorum bir türlü mülakatlara .




Şu anda şükürler olsun bir banka da çalışıyorum. 6- 7 yaşları arasında yaşanan değersizlik v e yetersizlik duygularını ve bundan 1,5 yıl öncesine kadar yaşadığım tüm olumsuzlukları , ağrıları atlatabilmek adında psikoterapiye başladım. Şu anda özellikle son 2 yıllık dönemde bana diretilenlerin acısını unutmaya çalışıyorum.


Terapiye giitiğim hocama aşık oldum şu anda. O da benimle aynı yaşta.İlk defa erkek kardeşim, ağabeyim ve babamdan sonra bir insanın omzuna yaslanmak istedim. Onunla ilgili tek bildiğim şey evli olmaması. Sevgilisi var mı yok mu bilmiyorum. Tek bilidiğim şey onu çok sevdiğim ve aşık olduğum. Siz adını ne koyarsınız okurken bilmiyorum ama evet deryacım bu duygunun adı aşk. Hiç yaşamaya fırsat bulanadığın o duygu. Aşk diyorum çünkü onun iyiliğini tüm benliğimle istiyorum.kjalbim zman zaman ağrısa da eğer sevgilisi varsa tanrı ona bağışlasın diliyorum. Dün akşam berat kandiliydi. Onun için dualar okudum. Akşamlar evimiz 15. katta olduğu için bir kağıda 'allahım o benim haklkımda hayırlı ise bana nasip et' yazısını yazıp atıyorum dışarıya..... tanrıyla bu şekilde irtibat kuruyorum.onu çok ama çokk seviyorum.herkes duysun....


benim için sizlerinde gönülden dular etmenizi rica ediyorum bu konuda lütfen.





haaaa bir de bana yaşattıkları için 2 yıllık işsizlik dönemim için tanrıya, daha sonra ablama ve anneme hayatı daha iyi kavramama yardımcı oldukları ve pişme sürecime desteklerinden dolayı teşekkür ediyorum.


........seni çok seviyorum......